คุณหมอที่รัก นิยาย บท 16

21:30 น. ไลน์กลุ่ม

{เชอรี่: ฝึกงานวันแรกเป็นไงบ้างชะนีทั้งหลาย ได้ฝึกงานตำแหน่งอะไรกันบ้าง}

{อิงเอย: อิงได้ฝึกแผนกการตลาด พี่ๆ ทุกคนที่นี่ใจดีมาก}

{กิ่งแก้ว: ฉันก็ได้ฝึกแผนกการตลาดเหมือนกัน แต่อยู่ในส่วนการตลาดต่างประเทศโชคดีมากพี่ๆ ในทีมมีแต่คนเก่งๆ }

{เชอรี่: ไอรดา อ่านแต่ไม่ตอบหมายความว่าไงยะ สรุปว่าแกได้ฝึกงานแผนกอะไร แล้วบริษัทที่แกไปฝึกงานผู้ชายต่างชาติเยอะหรือเปล่า}

{รดา: ฉันได้ฝึกตำแหน่งผู้ช่วยเลขา}

{เชอรี่: What? }

{กิ่งแก้ว: What? }

{อิงเอย: Really? }

{รดา: อือ}

{เชอรี่: เลขาประธานบริษัทเหรอแก}

{รดา: เปล่า ไม่ใช่}

{เชอรี่: แล้วเป็นเลขาใคร}

{รดา: รองประธานบริษัท}

{เชอรี่: แล้วรองประธานหล่อไหมแก หล่อเหมือนประธานบริษัทไหม วงในเมาส์กันว่ารองประธานบริษัทก็คือน้องชายของท่านประธานสุดหล่อใช่ไหม ขอบอกว่าหล่อมากเห็นหน้าแล้วน้ำฉันเดินเลย}

{รดา: คุณหมอกองทัพ นายเธียรวิชญ์ เศรษฐบุตรกุญชร }

{เชอรี่: Really?????? }

{กิ่งแก้ว: Really????? }

{อิงเอย: Really????? }

{รดา: อือ}

{เชอรี่: พรหมลิขิตชัดๆ คุณหมอสุดหล่อต้องเป็นเนื้อคู่ของแกแน่ๆ ดวงถึงได้สมพงศ์กันขนาดนี้}

{รดา: พูดบ้าอะไรยัยเชอ ฉันไปนอนก่อนนะพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า}

เช้าวันที่ ณ บริษัท GT

“คุณกองทัพสวัสดีค่ะ” กองทัพเดินเข้ามาในชุดสูทสีน้ำเงินเข้มเสื้อเชิ้ตด้านในสีเดียวกันผูกเนกไทสีฟ้าอ่อน ใบหน้าหล่อเหลาเกลี้ยงเกลาไร้หนวดเคราแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางเล็กน้อย ทรงผมถูกเชตเป็นทรงเรียบร้อยเสริมให้ดูหล่อเหลาและน่าเกรงขามในคนคนเดียวกัน

“เมื่อเช้านั่งรถอะไรมาทำงาน” รดาแต่งตัวในชุดธรรมดาเพราะได้รับคำสั่งจากเจ้านายหนุ่มว่าให้แต่งตัวในชุดธรรมดาแทนชุดนักศึกษาโดยให้เหตุผลว่าบางครั้งอาจจะต้องออกไปพบลูกค้าและร่วมรับประทานอาหารข้างนอก หากแต่งชุดนักศึกษาอาจจะดูไม่เหมาะสมเพราะบางครั้งก็มีแอลกอฮอล์วางอยู่บนโต๊ะด้วย

ชุดเดรสสีฟ้าอ่อนสั้นเหนือเข่าเล็กน้อย ด้วยความที่เป็นคนค่อนข้างเรียวขายาวเมื่อใส่กระโปรงทรงสั้นก็จะเผยให้เห็นเรียวขาสวยค่อนข้างมากแต่ไม่ถึงกับโป๊

“นั่งรถไฟฟ้ามาค่ะ”

“แล้วเดินมาถึงนี่”

“เปล่าค่ะ นั่งวินมา” เมื่อได้รับคำตอบกองทัพถึงกับหน้าเปลี่ยนสีด้วยความไม่พอใจ

“ผมบอกคุณกี่ครั้งแล้วถ้าใส่กระโปรงไม่ให้นั่งวินมอเตอร์ไซต์” กองทัพเผลอพูดเสียงดังจนคนที่โดนเอ็ดหน้าเสียเพราะไม่เคยเจอคุณหมอหนุ่มเสียงดังใส่แบบนี้มาก่อน

“ใกล้แค่นี้ นั่งแท็กซี่มาก็เปลืองเงินเปล่าๆ แถมรถก็ติดมากด้วย” หลังจากที่โดนกระแทกเสียงใส่จนใจอ่อนยวบ รดาก็ไม่ลดละความพยายามพูดขึ้นเสียงเบาราวกระซิบเพราะกลัวว่าจะโดนเอ็ดอีกรอบ แต่ในใจก็อยากอธิบายให้ชายหนุ่มตรงหน้าเข้าใจ

“ต่อไปนี้ผมจะให้เอกไปรับคุณที่คอนโดทุกวัน” เมื่อพูดจบเท้ายาวก็เดินฉับ ฉับ ฉับ กระแทกสะโพกหนาลงบนเก้าอี้อย่างแรง มือด้านขวากวาดแฟ้มที่วางอยู่อย่างเป็นระเบียบไปไว้ขอบโต๊ะอีกฝั่งให้พ้นรัศมีสายตา เพราะตอนนี้ไม่มีอารมณ์ที่จะทำงาน ปกติกองทัพเป็นคนที่ใจเย็นและมีเหตุผลเสมอ แต่พอเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับเด็กสาวในห้อง กลับควบคุมอารมณ์ไม่อยู่

“ค่ะ” น้ำเสียงปลงตกตอบกลับไปก่อนที่ภายในห้องจะตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง

ต่างฝ่ายต่างนั่งเงียบอยู่สักพัก รดานั่งนิ่งใช้ความคิดอยู่นานว่าจะทำอย่างไรให้เจ้านายหนุ่มอารมณ์ดีและหายโกรธเธอ ร่างบางลุกจากเก้าอี้เดินตรงไปยังหน้าประตูหายไปสักพักและกลับมาพร้อมกาแฟดำหนึ่งแก้วในมือ