คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา นิยาย บท 299

ตอนที่ 299 จะไปตายรึ?

ชายหนุ่มส่งถ้วยคืนให้หูจ่างหลินหลังจากดื่มหมด ลำคอที่ร้อนลวกราวกับไฟเผาบรรเทาขึ้นมาก แม้จะมองเห็นคนตรงหน้าเป็นภาพซ้อนอยู่ แต่ก็ยังคงรู้ว่าภายในเรือนยังขาดไปอีกหนึ่งคน

“จื่อยาโถวเล่า” หูเฟิงถาม

จ้าวหลานรีบกล่าว “นางบอกว่าจะไปจับปลิงมาปรุงยา ทว่ายังไม่กลับมาเลย”

หูเฟิงร้องอ๋อเสียงหนึ่ง ก่อนจะถามอีก “ไปนานเท่าไรแล้วขอรับ”

“ก่อนหน้านี้นางไปมาแล้วรอบหนึ่ง จับปลิงกลับมาด้วยหลายตัว แต่นางบอกว่าไม่พอ ให้พวกข้านำปลิงที่ได้มาไปตากแดดก่อน ส่วนตัวนางออกไปอีกรอบ บอกว่าจะจับกลับมาเพิ่มอีก” จ้าวหลานกล่าว

ชายหนุ่มชะงักไป จับกลับมาแล้ว บอกว่าไม่พอ จึงออกไปอีกครั้ง? นี่ไม่ใช่นิสัยของไป๋จื่อเลย หลังจากคบค้าสมาคมกับนางมานานถึงเพียงนี้ เขารู้ว่าไป๋จื่อเป็นคนที่ทำอะไรต้องวางแผนเสมอ

จับกลับมาแล้ว แต่พบว่าปริมาณไม่พอ แล้วออกไปจับอีกได้อย่างไร

เขานึกถึงตอนที่ไปซื้อยาที่ร้านยาก่อนหน้านี้ ยาสองชนิดที่ขาดไป หนึ่งในนั้นมีปลิง

แต่นอกจากปลิงแล้ว ยังมีลิ่นด้วย

จับปลิงเป็นเรื่องง่าย ในคูน้ำบริเวณที่นาพวกนั้นย่อมจับได้ไม่น้อย ทว่าลิ่นเล่า มันเป็นสิ่งที่มีอยู่แค่ในภูเขาเท่านั้น และใกล้ๆ กับหมู่บ้านหวงถัวก็มีเพียงภูเขาลั่วอิง

“ไม่ได้การแล้ว นางจะต้องขึ้นเขาแน่” หูเฟิงพยายามจะลงจากเตียง เด็กคนนี้ไปหาที่ตายหรืออย่างไร อีกเดี๋ยวพานางกลับมาแล้ว เขาจะต้อง…จะต้อง…จะต้องทำอย่างไรเล่า เขาเองก็ไม่รู้เช่นกัน ทว่าตอนนี้เขารู้สึกเป็นกังวลยิ่งนัก ทั้งโมโห ทั้งร้อนใจ คิดเพียงอยากจะไปให้ถึงตรงหน้าของนางโดยเร็ว เพื่อช่วยนางกลับมาจากสถานที่อันตรายนั่น

หูเฟิงเพิ่งลงจากเตียงก็ล้มลงบนพื้น ความรู้สึกเช่นนี้แปลกนัก ร่างกายของเขามีเรี่ยวแรงแท้ๆ ทว่าเท้าขาของเขากลับไม่ฟังคำสั่งเท่าไร เขาพบว่าเขาควบคุมขาของตนเองไม่ได้อย่างคาดไม่ถึง หัวใจอยากเดินไปข้างหน้าชัดๆ แต่เพิ่งเดินไปได้ไม่กี่ก้าวก็ล้มลงแล้ว

หูจ่างหลินกับจ้าวหลานรีบพยุงเขากลับมาที่เตียง ฝ่ายจ้าวหลานกล่าว “จื่อเอ๋อร์บอกว่าจะไปจับปลิง ไม่ได้บอกว่าจะขึ้นเขาเสียหน่อย”

ชายหนุ่มรู้สึกร้อนใจยิ่ง ขณะกำลังจะอธิบายให้พวกเขาฟังสักเล็กน้อย ทันใดนั้นก็มีเสียงของหลี่ซานทงดังมาจากในลานบ้านข้างนอก “จ่างหลิน เจ้าอยู่หรือไม่”

“อยู่ในเรือน มีเรื่องอะไรรึ” หูจ่างหลินตอบรับ

หลี่ซานทงเข้ามาด้านในอย่างรีบร้อน ส่วนหูจ่างหลินกำลังออกไปต้อนรับเช่นกัน ทั้งสองคนจึงชนกันที่หน้าประตูห้องของหูเฟิง

“มีเรื่องอะไรรึ ท่าทางเจ้าร้อนรนทีเดียว”

“เกิดเรื่องใหญ่แล้ว จื่อยาโถวของพวกเจ้าไปที่ภูเขาลั่วอิงเพียงลำพัง” หลี่ซานทงกล่าวอย่างเร่งร้อน

ครั้นจ้าวหลานได้ยินดังนั้น นางก็ตกใจจะเกือบจะทรุดไปกับพื้น

“เจ้าได้ข่าวนี้มาจากที่ใด นางบอกกับพวกข้าอย่างชัดเจนว่าจะไปจับปลิง” หูจ่างหลินถาม

“ตอนที่นางจับปลิง ข้าก็อยู่แถวนั้นด้วย เห็นนางกรีดน่องของตนเอง ปล่อยให้เลือดไหลล่อปลิงอยู่ในคูน้ำ หลังจากนั้นถึงจะจับปลิงได้จำนวนหนึ่ง ครั้นเสร็จเรื่องยังถามข้าว่ามีลิ่นที่ใดบ้าง พวกข้าจึงบอกนางไปว่ามีที่ภูเขาลั่วอิง ทั้งยังเตือนนางว่าภูเขาลั่วอิงอันตรายนัก อย่าได้ไปเป็นอันขาด นางบอกชัดว่าจะไม่ไป แต่ใครจะรู้ว่าตอนนี้นางจะไปที่นั่นแล้ว” หลี่ซานทงกล่าว

ตอนนี้หูจ่างหลินร้อนใจจนทนไม่ไหวแล้ว “เช่นนั้นควรทำอย่างไรดี หูเฟิงได้รับบาดเจ็บหนัก แม้แต่ลงจากเตียงยังยาก นางไปภูเขาลั่วอิงตอนนี้ ไม่เท่ากับไปตายหรอกรึ”

หลี่ซานทงกล่าวอีกว่า “โชคดีที่อาอู่ตามไปแล้ว อาอู่เป็นชายชาตรี ดูเขาแข็งแรงกำยำทีเดียว น่าจะพาจื่อยาโถวกลับมาได้ พวกเจ้าทำใจให้สบายก่อน ไม่แน่ว่าอีกเดี๋ยวอาจจะกลับมาก็เป็นได้” เขาเห็นจ้าวหลานตกใจจนหน้าซีดเผือด จึงรีบพูดเสริมอีกเช่นนี้

……….

ตอนที่ 300 จุดอ่อนของสัตว์ร้าย