กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1062

ห้านาทีต่อมา โจอี้ก็หยิบโทรศัพท์และกดเบอร์โทร 911 “สวัสดีครับ ผมอยากจะมอบตัว”

ผู้ที่อยู่ปลายสายอีกฝั่งรีบถาม “เกิดอะไรขึ้นครับ ทำไมคุณถึงอยากจะมอบตัว?”

โจอี้ตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “ผมเพิ่งฆ่าคนตาย...”

“ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหนครับ? พวกเขาเสียชีวิตแล้วหรือยัง?”

“ตายแล้วครับ!” โจอี้เหลือบมองไปยังเจนิซอีกครั้ง และแจ้งที่อยู่ของเจนิซอย่างช้า ๆ

สิบนาทีต่อมา รถตำรวจสองคันและรถพยาบาลหนึ่งคันก็มาถึงบ้านของเจนิซเกือบจะพร้อมกัน

ตำรวจรีบรุดเข้าไปในบ้านพร้อมกับหมอ ตำรวจจับกุมตัวโจอี้และใส่กุญแจมือเขา ก่อนจะอนุญาตให้หมอเข้าไปตรวจดูเหยื่อทั้งสองรายได้

หมอใช้เวลาไม่นานก็ประกาศว่าเหยื่อทั้งสองได้เสียชีวิตแล้ว

ตำรวจรีบพาโจอี้เข้าไปนั่งในรถตำรวจและจับกุมเขาอย่างเป็นทางการ

ขณะกำลังนั่งในรถตำรวจ โจอี้สงบเยือกเย็นและไม่แยแสใด ๆ เขารู้ดีอยู่แล้วว่า อย่างไรเสีย ชีวิตของเขาก็ต้องจบลงแบบนี้ มันไม่สำคัญเลยว่าเขาจะอยู่หรือตาย

ถึงแม้ว่าสีหน้าของเขาจะไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ ออกมา แต่หัวใจของเขายังคงเจ็บปวด

เขาทุกข์ทรมานมาแล้วตลอดชีวิตและได้มอบความรักให้ใครหลายคน แต่กลับไม่มีใครเลยที่ตอบรักเขาอย่างจริงใจ

ครั้งหนึ่ง เขาเคยคิดว่า เจนิซคือคนเดียวในโลกที่รักเขาอย่างแท้จริง นี่คือเหตุผลที่ว่าทำไมเขาถึงอยากเก็บเงินไว้เพื่อใช้ซื้อของหมั้นให้แม่เจนิซ และแต่งงานกับเจนิซอย่างเป็นทางการเสียที และนี่ก็ยังเป็นสาเหตุที่ว่าทำไม เขาถึงยินยอมยกเงินเก็บที่มีให้กับแม็กซ์พร้อมกับหนี้จำนวนห้าแสนเหรียญ

แต่ไม่เคยเลยจนถึงตอนที่เขาเปิดประตูห้องนอนของเจนิซ ที่โจอี้จะรู้ซึ้งว่าไม่เคยมีใครรักเขาจริง ๆ เลยสักคน

ไม่มีอะไรเลวร้ายไปกว่าการถูกเมินเฉยอีกแล้ว