กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1065

หลายเดือนที่ผ่านมา แต่ละวันที่ผ่านไปรู้สึกเหมือนหนึ่งปีสำหรับฮันนาห์

เธอคือสะใภ้คนโตแห่งตระกูลวิลสันและไม่เคยรับรู้ถึงความทุกข์ทรมานใด ๆ มาก่อนแม้เพียงสักครั้งในชีวิต ที่จริงแล้ว ในช่วงรุ่งโรจน์ของตระกูลวิลสัน เธอได้ใช้ชิวิตอย่างหรูหราสุขสบาย

เธอไม่ได้บอกว่าชีวิตของเธอมีแต่ความหรูหราอลังการราวกับเชื้อพระวงศ์ แต่เธอก็ได้ใช้ชีวิตที่สุขสบายมาก่อนในช่วงอดีตที่ผ่านมา ดังนั้น เหมืองถ่านหินจึงเป็นนรกสำหรับเธอจริง ๆ เมื่อถูกลดชั้นต้องมาขุดถ่านหินที่นี่ตลอดวัน ตลอดคืน

อย่างไรก็ตาม ฮันนาห์ก็ยังได้ใช้ชีวิตที่จัดว่าสบายที่สุดในกลุ่มคนที่ถูกส่งตัวมาที่เหมืองถ่านหินในช่วงเวลาเดียวกัน

พวกผู้ชายต้องทำงานสิบห้าหรือสิบหกชั่วโมงต่อวันพวกเขาไม่มีอาหารเพียงพอหรือเสื้อผ้าอบอุ่นสำหรับสวมใส่และพวกเขาก็ซูบผอมราวกับโครงกระดูกหลังจากถูกทรมานมาแล้วทั้งวันและคืน

ลินดาจอมโกงค่อนข้างน่าเวทนา เนื่องจากเธอหน้าตาน่าเกลียดและผู้คุมก็ไม่ชอบรูปร่างลักษณะของเธอสักเท่าไหร่ งานประจำในแต่ละวันของเธอจึงไม่ต่างอะไรจากงานของพวกผู้ชายเลย

ฮันนาห์โชคดีกว่าคนเหล่านี้เล็กน้อยเพราะในฐานะที่เธอเป็นคุณผู้หญิงที่มีฐานะ เธอจึงถูกพิจารณาว่าสวยและสภาพก็ดูดีกว่าลินดามาก หากไม่ดูเรื่องอายุ ฮันนาห์ก็ยังคงสวยสง่า มีเสน่ห์และเป็นที่ถูกใจของผู้คุม

ดังนั้น เธอจึงตกเป็นภรรยาลับของผู้คุมอย่างไม่เต็มใจนัก เธอต้องโปรยเสน่ห์และยั่วยวนเขาทุก ๆ คืน เพื่อแลกกับการมีชีวิตที่สะดวกสบายขึ้นเล็กน้อยที่นี่

เธอไม่จำเป็นต้องทำงานมากมายนัก ชั่วโมงงานก็สั้นกว่าและมีเวลาพักยาวขึ้น อาหารที่เธอทานก็จัดว่าดีกว่าของคนอื่นเล็กน้อย

แต่ถึงกระนั้น มันก็ยังเป็นความทุกข์ทรมานสำหรับฮันนาห์

แม้ว่าผู้คุมจะอยู่ในฐานะอันเปรียบเสมือนผู้นำที่มีอำนาจสูงสุดในเหมืองถ่านหิน แต่พูดง่าย ๆ ก็คือ เขาเป็นคนบ้านนอกที่ไร้การศึกษาและไร้การอบรม เขาเป็นคนสกปรกมากและไม่มีความรู้เรื่องสุขอนามัยส่วนบุคคล บางครั้ง เขาก็ไม่อาบน้ำเลยเป็นอาทิตย์

ผิวละเอียดบอบบางไร้ที่ติของเธอค่อย ๆ แปรเปลี่ยนไป กลายเป็นหยาบกระด้างและสกปรกเมื่อต้องอยู่ในเหมืองถ่านหินที่เต็มไปด้วยฝุ่นแบบนี้

มันคือนรกบนดินจริง ๆ เธอได้แต่คิดว่าชีวิตนี้จะมีโอกาสได้ออกไปจากสถานที่ที่เต็มไปด้วยความน่าสังเวชแบบนี้หรือไม่

ฮันนาห์มุ่งหน้าไปที่ห้องหม้อน้ำพร้อมกะละมังในมือ ระหว่างทาง เธอสะดุดเข้ากับลินดาและครอบครัว ซึ่งกำลังถือตะกร้าใส่ถ่านหินไปไว้ที่กองถ่าน

ลินดาจดจ้องเธอ ดวงตาเต็มไปด้วยโทสะและความอิจฉา

ในความคิดของลินดา ถ้าไม่เป็นเพราะฮันนาห์ที่เป็นต้นคิดกับดักสำหรับเอเลน เธอก็คงไม่ต้องมาลงเอยอยู่ในที่ที่เลวร้ายอย่างนี้