กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1066

นับตั้งแต่วันแรกที่ลินดาและครอบครัวถูกบังคับส่งตัวมายังนรกเดินดินแห่งนี้ พวกเขาก็ถูกใช้ให้ทำงานที่ใช้แรงอย่างหนัก แต่ฮันนาห์ล่ะ? หล่อนได้กลายเป็นเมียเก็บของผู้คุมอย่างง่ายดาย เพียงเพราะหล่อนใช้เวลาบำรุงบำเรอตัวเองมากกว่าเธอ!

ลินดาจดจ้องไปที่ฮันนาห์อย่างเหยียดหยามและสบถ “ผู้หญิงบางคนก็เลวทรามหน้าด้านเสียจนยอมนอนกับผู้คุมแลกกับสวัสดิการพื้น ๆ ผู้หญิงพวกนี้ช่างหน้าด้านเหลือเกิน!”

ฮันนาห์รู้ดีว่าลินดาพูดกระทบเธอ สีหน้าของเธอแดงก่ำด้วยความโมโหและพูดเสียงดัง “ลินดา ระวังปากของแกหน่อย ไม่อย่างนั้นฉันจะให้แกอดข้าววันพรุ่งนี้แน่!”

ลินดาลุกพรวดขึ้นและแผดเสียงลั่น “หุบปาก! ทำไมแกถึงหลงตัวเองนักนะ ฮันนาห์ แกก็แค่นอนกับผู้คุมโสโครกเท่านั้นแหละ! นี่แกคิดเหรอว่าฉันไม่กล้าแตะต้องแก เพียงเพราะแกเป็นเมียเก็บของมัน พอมันเบื่อ มันก็จะทิ้งแกแน่ แล้วแกก็จะมีจุดจบแบบฉันนี่แหละ”

“ลินดา แกนี่ร่าเริงและสุขสบายดีจังนะตอนนี้! เชื่อไหมว่า เพียงแค่ฉันกระซิบผู้คุม เขาก็จะเพิ่มชั่วโมงงานให้แกจากสิบหกชั่วโมงเป็นยี่สิบชั่วโมงนับตั้งแต่พรุ่งนี้เลย! ฉันจะปล่อยให้แกเหนื่อยจนขาดใจตาย!”

“ฮันนาห์ วิลสัน นี่แกยังมีความรู้สึกผิดชอบชั่วดีเหลืออยู่ไหม? พวกเราทุกคนกลายเป็นแบบนี้ก็เพราะแกนี่แหละ นังแม่มด! แกนี่ไม่เพียงแค่หน้าด้านเท่านั้น แต่แกยังกล้าพูดแบบนี้กับฉันอีกเหรอ แกนี่ช่างเหมือนสัตว์เสียจริง!”

“โอ๊ย… หยุดพูดเสียทีได้ไหม! ยอมรับเถอะว่าแกยอมทำก็เพราะเห็นแก่เงิน แกอยากได้เงินนี่ แกก็ต้องยอมรับความเสี่ยงเอาเอง! แล้วจะมาโทษฉันทำไมไม่ทราบ?”

“แล้วจะให้ฉันโทษใครล่ะ? มันเป็นความผิดของแกทั้งหมดนี่! ถ้าไม่เป็นเพราะแก ครอบครัวของฉันและตัวฉันก็คงกำลังสนุกกันอยู่ที่โอลรัส ฮิลล์! เราทุกคนก็คงไม่ต้องมาลงเอยที่หลุมนรกแห่งนี้และทนทุกข์ทรมานกันหรอก!”

ฮันนาห์เหลือบมองอย่างเหยียดหยาม “นั่นก็หมายความว่าแกไร้วาสนาที่จะมีชีวิตสนุกสนานน่ะสิ แกถูกลิขิตให้ต้องอยู่ในเหมืองถ่านหินเล็ก ๆ แบบนี้ไปตลอดชีวิตไง! แกจะต้องตายจากความเหนื่อยล้า ไม่ก็ถูกเหมืองถล่มกลบร่างแกใต้บ่อน้ำ สั้น ๆ ก็คือแกจะไม่มีวันกลับไปใช้ชีวิตแบบเดิมอย่างที่แกเคยมีได้อีกแล้ว!”

ลินดาเดือดดาลด้วยคำพูดของฮันนาห์!