กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1109

หลังมื้อเที่ยง ซีคก็จัดแจงขนต้นแดฟโฟดิลหนึ่งคันรถมาที่บ้านชาร์ลี

ต้นแดฟโฟดิลที่เขาส่งมานั้นเป็นเกรดชั้นเลิศดูเขียวสดฉ่ำ และไม่มีสักต้นเดียวที่มีดอกตรงตามที่ชาร์ลีต้องการ

ต้นแดฟโฟดิลนั้นดูเหมือนกุยช่ายมากโดยเฉพาะตอนที่ไม่มีดอก

คนที่อาศัยในเมืองมักแยกชนิดของต้นไม้ไม่ค่อยออก แถมส่วนใหญ่คนที่กินกุยช่ายก็มักเคยเห็นกุยช่ายตอนวางขายในตลาดเป็นมัด ๆ ไม่เคยเห็นกุยช่ายเป็นต้นปลูกขึ้นจากดินมาก่อน ดังนั้นจึงมักแยกความแตกต่างระหว่างต้นแดฟโฟดิลและกุยช่ายไม่ได้

กุยช่ายนั้นเป็นผักที่หลาย ๆ คนชอบทาน มันเป็นวัตถุดิบแสนอร่อยเมื่อเอาไปใส่ผัด ซุป ทำพาย หรือแม้กระทั่งทำเกี๊ยว

แต่ต้นแดฟโฟดิลนั้นทานไม่ได้

ทำไมน่ะเหรอ? เพราะว่ามันเป็นไม้ดอกในกลุ่มนาร์ซิซัส

ดอกนาร์ซิซัสมีสารแอลคาลอยด์ที่มีพิษ

เมื่อเอเลนบอกชาร์ลีว่าคุณท่านวิลสันชอบทานกุยช่าย เขาก็คิดถึงแดฟโฟดิลขึ้นมาทันที

เขารู้ว่าเมื่อคุณท่านวิลสันตัวร้ายมาขโมยผักสำเร็จเมื่อเช้า เธอจะต้องกลับมาทำเรื่องแย่ ๆ นี้ซ้ำแล้วซ้ำอีก เพราะงั้นเขาเลยบอกซีคให้หาคนมาปลูกต้นแดฟโฟดิลพวกนี้ที่ริมรั้วของวิลล่า

พอเป็นแบบนี้คุณท่านวิลสันก็จะเอื้อมมือข้ามรั้วมาเด็ดแดฟโฟดิลไปง่าย ๆ

ถ้าเธอขโมยแดฟโฟดิลเอาไปทานโดยคิดว่าเป็นกุยช่าย เธอจะได้รับบทเรียนที่แสนสาหัสเลยทีเดียว

แม้ว่าพิษของมันจะไม่ถึงตาย แต่เธอก็คงต้องเข้ารักษาตัวในโรงพยาบาลหลายวันอย่างไม่ต้องสงสัย

แผนของชาร์ลีคือ ขณะที่พวกนั้นเข้าโรงพยาบาล เขาก็จะจ้างคนมาทำรั้วของวิลล่าให้เป็นกำแพงและสร้างเรือนกระจกไว้สำหรับสวนผัก เพื่อที่จะได้ไม่มีใครมาขโมยผักเขาไปได้อีก

คุณท่านวิลสันที่อยู่ข้างบ้านบังเอิญได้เห็นรถบรรทุกมาขนของลง เมื่อเธอยืนอยู่บนระเบียงชั้นสาม