กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1244

แฮโรลด์รู้สึกราวกับว่าเขาถูกโยนระเบิดใส่สองสามลูกติดต่อกัน

เขาถามขึ้นด้วยความประหลาดใจว่า "ไอ้ชาร์ลีผู้น่าเวทนาคนนี้ได้รถยนต์ราคาแพงอย่างนั้นมาได้ยังไง? แถมไม่ใช่คันเดียวด้วย แต่ได้มาถึงสองคันเลยนะ!”

คริสโตเฟอร์ก็ทำสีหน้าที่ดูน่าเกลียดบนใบหน้าด้วย "พ่อเดาว่าชาร์ลีคงออกไปหลอกลวงคนอื่นอีกแล้ว! พ่อไม่เข้าใจเลยจริง ๆ คนร่ำรวยและมีอำนาจในโอลรัส ฮิลล์เป็นบ้ากันไปหมดแล้วเหรอ? ทำไมพวกเขาถึงได้ไว้ใจไอ้ชาร์ลีที่น่าเวทนาคนนี้ได้ถึงขนาดนี้"

แฮโรลด์ก็รู้สึกไม่สบายใจมากเช่นกัน แล้วพูดออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยวว่า "ฉันก็อยากรู้เหตุผลเหมือนกัน! ไอ้บ้าเอ๊ย! ฉันรอดูไอ้ชาร์ลีต้องทนทุกข์ทรมาณอย่างแสนสาหัส แต่ตอนนี้เขากลับอยู่ดีมีสุขเป็นอย่างมาก!”

ดวงตาของเวนดี้แดงก่ำในขณะที่พูดอย่างเสียใจว่า "ถ้าไม่ใช่เพราะไอ้ชาร์ลี ฉันกับเจอรัลด์ก็คงได้แต่งงานกันไปแล้ว ครอบครัวของเราก็จะไม่ต้องตกอยู่ในสภาพที่ดูน่าสังเวชขนาดนี้ นอกจากนี้แม่ก็คงไม่ต้องถูกส่งไปทำงานที่เหมืองนั่น แล้วไม่ต้องทนทุกข์ทรมาณกับความไม่ยุติธรรมมากมายที่นั่น"

คริสโตเฟอร์ส่งเสียงตะคอกด้วยความโกรธเคือง "อย่าพูดถึงนังนั่น!”

ในเวลาเดียวกันนี้เองที่คุณท่านวิลสันเห็นชาร์ลีและแคลร์ขับรถหน้าตาแปลก ๆ ออกไป เธอเดินเข้าไปยังบริเวณที่นั่งของคนขับ มองไปที่ชาร์ลีก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงหยิ่งยโส "ตอนแรกก็คิดว่าครอบครัวแกคงซื้อรถยี่ห้อดี ๆ มาใช้ แต่ดันเป็นแค่รถห่วย ๆ นี่เอง! มันต่างจากรถฟอร์ด มอนเดโอตรงไหนเหรอ? หัวหน้าทีมรักษาความปลอดภัยที่เคยทำงานกับวิลสันกรุ๊ปยังเคยขับรถแบบนี้เลย มันมีราคาแค่สองแสนดอลลาร์เองไม่ใช่เหรอ?”

เดอ ฟอร์ด กรุ๊ป และมอนเดโอได้สิทธิ์ในการครอบครองแอสตัน มาติน ซึงได้เปิดตัวเดอะ ฟอร์ด กรุ๊ปในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ทั้งยังได้นำหน้าฉลามสุดคลาสสิกของรถแอสตัน มาร์ตินมาใช้กับฟอร์ด มอนเดโอด้วย ดังนั้นฟอร์ด มอนเดโอ จึงถูกเรียกว่าแอสตัน มอนเดโอด้วย

ยิ่งไปกว่านั้น ยอดขายของรถฟอร์ด มอนเดโอก็ค่อนข้างดี และสามารถพบเห็นได้ทุกที่ตามท้องถนน

“กลับบ้านเหรอ? ทำไมเราต้องกลับตอนนี้ด้วยล่ะ?” นายท่านวิลสันพ่นเสียงอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า "วันนี้เป็นวันที่วิลสัน กรุ๊ปได้ฟื้นคืนกลับมาอีกครั้ง จึงนับเป็นวันสำคัญที่จะได้เฉลิมฉลองการกลับมาอีกครั้งของตระกูลวิลสัน ฉันอยากให้คนตระกูลนี้มองเห็นอย่างชัดเจนว่า พวกเขาไม่ได้เพียงแต่ยอดเยี่ยมที่ได้อาศัยอยู่ในวิลล่าระดับเฟิร์สคลาสที่ธอมป์สัน เฟิร์สเท่านั้น แต่ยังมีความรุ่งโรจน์กว่าคนอื่น ๆ มาก! เพราะตอนนี้พวกเราได้ขับรถเบนท์ลีย์แล้ว แต่ดูพวกเขาสิว่าขับรถอะไร? พวกนี้แม้แต่รถบีเอ็มดับเบิลยูก็ยังไม่มีปัญญาขับอีกต่อไปได้ แล้วจะมีประโยชน์อะไรที่ได้เป็นเจ้าของรถพัง ๆ คันเล็ก ๆ ที่มีแค่สองที่นั่งแบบนี้?”

แฮโรลด์รู้สึกอายมากแล้วพูดว่า "คุณย่าครับ รถของขามีราคาแพงกว่าของเรามาก! รถของเขาเป็นรถซูเปอร์สปอร์ตที่มีราคาหลายสิบล้านดอลลาร์!”

“อะไรนะ?” คุณท่านวิลสันตัวสั่นด้วยความตกใจในขณะที่โพล่งออกมาว่า "รถเล็ก ๆ แบบนั้นมีมูลค่าหลายสิบล้านดอลลาร์เหรอ? นี่เป็นรถที่ทำจากทองคำหรือยังไงกัน?”

ใบหน้าของแฮโรลด์ก็รู้สึกร้อนผ่าวด้วยความอับอายด้วยเหมือนกัน โดยยังคงลากคุณท่านวิลสันมาที่รถในขณะที่พูดด้วยโทนเสียงต่ำ ๆ ว่า "ไม่ใช่แต่รถที่ชาร์ลีกำลังขับอยู่เท่านั้นนะครับที่มีราคาหลายสิบล้านดอลลาร์ แม้แต่รถที่จอดอยู่ตรงลานบ้านก็มีราคาหลายสิบล้านดอลลาร์ด้วยเหมือนกัน รถสองคันนั้นมีมูลค่ารวมกันถึงเกือบหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์แล้วครับ!”