กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1281

ชายวัยห้าสิบกว่า ๆ ที่มีครอบครัวและบ้านพรั่งพร้อมแล้ว จะมาแต่งงานกับลูกสาวของคุณมอร์นิ่งสตาร์ได้อย่างไร?!

คำพูดของชาร์ลีทำให้ผู้คนที่อยู่ที่นั่นทั้งหมดระเบิดโทสะออกมา

เซลล์ มอร์นิ่งสตาร์เดือดจัด แล้วเริ่มส่งเสียงดุด่า "แกอยากจะตายล่ะสิท่า! แกกล้าดีอย่างไรให้ลูกสาวสุดที่รักของฉันไปแต่งงานกับพ่อของเดรโก!”

ชาร์ลีหัวเราะ "คุณคงหูตามืดบอดแน่ ๆ ไม่เห็นเหรอว่าเดรโกไม่สนใจที่จะแต่งงานกับลูกสาวของคุณ? ในทางกลับกัน ดูเหมือนพ่อแม่ของเดรโกจะอยากให้ลูกสาวของคุณเข้ามาเป็นคนในครอบครัวของเขา… จนตัวสั่น… ดังนั้นทางออกที่ดีที่สุดของภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกนี้ ก็คือให้คุณสก็อตสันได้แต่งงานกับลูกสาวสุดที่รักของคุณไม่ดีกว่าหรือ?”

“ไอ้สารเลว! แกกำลังพล่ามเรื่องไร้สาระอะไร!” ลิเลียนรู้สึกเดือดดาล "ให้สามีฉันแต่งงานกับลูกสาวของคุณมอร์นิ่งสตาร์… แล้วตัวฉันล่ะ?!”

ชาร์ลีพูดต่อ "คุณเหรอ? ผมคิดว่าคุณอยากได้ลูกสาวของคุณมอร์นิ่งสตาร์มาเป็นคนในครอบครัวคุณไม่ใช่เหรอ? นี่ไม่ได้ช่วยแก้ปัญหาให้คุณหรอกหรือ? คุณควรจะต้องขอบคุณที่ผมให้คำแนะนำด้วยซ้ำไป"

ชาร์ลีหันไปหาเติร์กแล้วยิ้มอย่างมีความสุข "ตาแก่สก็อตสัน… หลังจากได้มองนคุณแม่มดแก่หน้าตาน่ากลัวคนนี้มาตั้งหลายปี ก็รู้สึกเกินพอแล้วสินะ? คุณโชคดีมากที่วันนี้ผมตัดสินใจให้คุ๊ในเรื่องนี้ ผมได้เปลี่ยนตัวภรรยาที่มีอายุน้อยกว่ามาให้ ไม่เพียงแต่คุณจะได้เงินห้าสิบล้านดอลลาร์เท่านั้นนะ แต่ยังได้ลูกชายคนใหม่ด้วย! นับเป็นข่าวดีเสียจริง ๆ"

“หุบปากได้แล้ว!” ลิเลียนกรีดร้อง เธอชี้หน้าชาร์ลีแล้วก่นด่าเขาต่อ "ไอ้สารเลว! ท่าทางอยากจะมีเรื่องเสียจริง ๆ นะแกเนี่ย! ถ้าฉันบอกว่าฉันจะพาคนมาหักขาแกทั้งสองข้าง… ก็ระวังตัวเอาไว้ด้วยล่ะ!”

หลังจากพูดสิ่งที่อยู่ในใจออกไปแล้ว เธอก็หันไปหาคุณมอร์นิ่งสตาร์ แล้วพูดด้วยความกระวนกระวายใจ "คุณมอร์นิ่งสตาร์คะ ไอ้ลูกอีตัวคนนี้เข้ามาก่อกวนพวกเราเท่านั้นแหละค่ะ สามีของดิฉันทั้งแก่และน่าเกลียด แต่ลูกสาวของคุณยังสวยพริ้งอยู่เลย ไม่ว่าเขาจะพูดว่าอย่างไร สามีของดิฉันก็ไม่คู่ควรกับลูกสาวของคุณเลย!”

เซลล์ มอร์นิ่งสตาร์ก็โกรธมากเช่นกัน เขาขึ้นเสียงขณะที่กัดฟันกรอด "ไอ้งั่งเอ๊ย! แกอวดเก่งนักเหรอ? ฉันไม่คิดว่าแกจะกล้ายั่วยุฉันถึงขนาดนี้ แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?!”

ลิเลียนรู้สึกอายและโกรธมาก เธอตวาดใส่ชาร์ลีทันที "แกกินอะไรเข้าไปถึงได้กล้าบ้าบิ่นขนาดนี้! กล้าดียังไงมาพูดจาแบบนั้นใส่คุณมอร์นิ่งสตาร์ ฉันจะให้คนของฉันทุบตีแกให้ตายเลย!”

ชาร์ลีมองไปรอบ ๆ แล้วเห็นว่าทุก ๆ คนที่อยู่รอบตัวเขานั้นถ้าไม่เป็นคนแก่ก็เป็นแค่คนธรรมดาทั่วไป แล้วผู้คนแบบนี้น่ะเหรอที่จะมาทำร้ายเขา? ช่างเป็นเรื่องน่าขันสิ้นดี!

แต่เขาต้องระวังตัวและควบคุมพลังถ้าต้องต่อสู้กับคนพวกนี้ เพราะเขาไม่อยากฆ่าคนโดยไม่ได้ตั้งใจ… มันจะจบลงด้วยดี นอกจากนี้ นี่เป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยเท่านั้น จึงไม่จำเป็นต้องปลิดชีวิตพวกเขาเลย

ชาร์ลียั่วยุลิเลียนต่อไป "คุณแม่มดแก่ นี่คุณโง่เง่าจริง ๆ ใช่ไหม? คุณพยายามจะต่อสู้แทนคุณมอร์นิ่งสตาร์อย่างนั้นเหรอ? คุณต้องรู้เอาไว้ด้วยนะว่าสามีของคุณกำลังจะเป็นลูกเขยคุณมอร์นิ่งสตาร์แล้ว เมื่อเป็นเช่นนั้น คุณก็จะโดนไล่ออกจากตระกูลสก็อตสัน ผมจะเรียงลำดับความสัมพันธ์ให้ฟังก็แล้วกันนะ คุณมอร์นิ่งสตาร์คือพ่อของคู่แข่งขันทางความรักของคุณไง! คุณควรจะต้องโกรธเขาถึงจะถูกสิ!”