กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1283

เจย์เดนมักจะมองว่าเซลล์เป็นแหล่งหาเงินแบบง่าย ๆ ค่าคุ้มครองรายปีที่เซลล์จ่ายให้เขาเพียงอย่างเดียว ก็สูงถึงเจ็ดหรือแปดล้านดอลลาร์แล้ว นอกเหนือจากส่วนที่มอบให้อัลเบิร์ตแล้ว เจย์เดนยังสามารถเก็บส่วนของตัวเองได้สองถึงสามล้านดอลลาร์

ดังนั้นทันทีที่เขาได้ยินว่าเซลล์ต้องการจะใช้กำลังกับใคร เขาก็โพล่งออกไปแบบไม่ลังเลว่า "ได้ รอแป๊บ ฉันจะนำกำลังไปที่นั่นเดี๋ยวนี้เลย!”

หลังจากเซลล์กล่าวขอบคุณเจย์เดนเสร็จแล้ว เขาก็วางสายก่อนจะมองไปที่ชาร์ลี แล้วหัวเราะเยาะในขณะที่พูดว่า "ไอ้หนู...อย่าโทษฉันที่ไม่หาทางออกให้แกนะ ฉันบอกให้แกคุกเข่าขอโทษฉันแล้ว แต่แกก็ยังไม่ยอมคว้าโอกาสที่ฉันให้ ถ้าแกตัดสินใจมาคุกเข่าต่อหน้าฉันตอนนี้ ก็ถือว่าสายไปแล้วล่ะ"

ชาร์ลียิ้มในขณะที่พูดว่า "เมื่อกี้คุณโทรหาใครนะ? หัวหน้าเจย์เหรอ? ใช่บรูซ วิลลิสจากภาพยนตร์เรื่องนั้นหรือเปล่า?

“แกมันบ้าไปแล้ว!” เซลล์ตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา "หัวหน้าเจย์คือเจย์เดน มาร์เกซ เขาเป็นหนึ่งในสมาชิกกลุ่มสี่ผู้พิทักษ์ผู้ยิ่งใหญ่ของดอน อัลเบิร์ต!”

เมื่อเดรโกได้ยินดังนี้ เขาพูดอย่างกระวนกระวายใจว่า "ชาร์ลี วันนี้ผมต้องขอโทษคุณด้วย! คุณควรพาแคลร์ออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้เลย หัวหน้าเจย์มีความสัมพันธ์ที่ดีมาก ๆ กับคุณมอร์นิ่งสตาร์ หัวหน้าเจย์นั้นมาจากโลกใต้ดิน และเขาเป็นคนที่มีนิสัยดุร้ายมาก ผมไม่อยากให้คุณและแคลร์ต้องได้รับบาดเจ็บเพราะผม...”

ชาร์ลียิ้มก่อนจะพูดว่า "เดรโก คุณไม่ต้องขอโทษผมเพราะเรื่องในวันนี้หรอก แต่ผมรู้สึกอับอายเล็กน้อย และหวังว่าคุณคงไม่ตำหนิอะไรผมนะที่หาแม่เลี้ยงให้คุณในวันนี้"

“อืม...” เดรโกพูดไม่ออก

เดรโกคิดเสมอว่าชาร์ลีแค่ล้อเล่นกับพวกเขา ซึ่งนั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงไม่จริงจังกับคำพูดของเขาเลย แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าชาร์ลีจะเริ่มจริงจังแล้ว และเขาก็หมายความตามที่พูดมาทั้งหมดจริง ๆ !

แล้วนี่… มันหมายความว่าอย่างไร?

ในเวลานี้ชาร์ลีมองไปที่เซลล์ก่อนจะยิ้มแล้วพูดว่า "คุณบอกใช่ไหมว่าหนึ่งในสมาชิกกลุ่มสี่ผู้พิทักษ์ผู้ยิ่งใหญ่กำลังมาที่นี่? แต่นั่นยังไม่ครึกครื้นพอ! ทำไมเราไม่ขอให้สมาชิกที่เหลืออีกสามคนของกลุ่มสี่ผู้พิทักษ์ผู้ยิ่งใหญ่ให้มาที่นี่ด้วยเลยล่ะ? เพราะลูกสาวของคุณกำลังจะเข้าพิธีแต่งงานในวันนี้ ยิ่งมีคนมางานในวันนี้มากเท่าไหร่ ก็ยิ่งสนุกมากขึ้นเท่านั้นนะ!”

"แกมันก็ไอ้คนประเภทที่ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตานั่นแหละ!” เซลล์กัดฟันกรอดก่อนที่จะก่นด่าออกมา "เอาเถอะ ฉันจะปล่อยให้แกคลุ้มคลั่งต่อไปอีกหน่อย แล้วแกจะต้องชดใช้กับการที่แกมาอาละวาดแบบนี้!”

ชาร์ลีส่ายหัวและยิ้มอย่างช่วยอะไรไม่ได้ในขณะที่พูดว่า "ตาแก่ยายแก่ผู้น่ารังเกียจทั้งหลาย! พวกแคุณมีอายุถึงห้าสิบหกสิบปีแล้ว แต่ทำไมยังหัวร้อนกันอยู่อีก? เห็นไหมว่าผมยังอ่อนเยาว์แต่ไม่ได้รู้สึกโกรธอะไรเลย ผมสามารถพูดคุยกับพวกคุณอย่างใจเย็นได้ด้วยซ้ำไป"

เมื่อมาถึงจุดนี้ชาร์ลีก็แค่ถอนหายใจและพูดว่า "งั้นเรามาทำแบบนี้กันเถอะ ผมจะโทรเรียกผู้คนให้มาร่วมสนุกกันในวันนี้ให้มากขึ้น"