กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1299

เจย์เดนยื่นมือออกไปในขณะที่พร้อมจะขับไล่ลิเลียนออกไปแล้ว

ลิเลียนร้องไห้อย่างขมขื่นในขณะที่พูดว่า "คุณ… อย่างน้อยที่สุดก็ควรให้ฉันได้กลับไปเก็บเสื้อผ้าที่บ้านก่อน!”

เจย์เดนตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา "นังแก่! แกยังคิดจะกลับบ้านไปเก็บเสื้อผ้าอยู่อีกเหรอ?! ฉันอุตส่าห์เห็นแก่หน้าแกเลยไม่ฉีกเสื้อผ้าของแกออกในตอนนี้ แต่ถ้าแกยังพูดอะไรไร้สาระอีกล่ะก็ ฉันจะฉีกเสื้อผ้าของแกให้ขาดก่อนโยนแกออกไป!”

เมื่อลิเลียนได้ยินดังนี้ เธอก็ไม่กล้าพูดอะไรอีก เธอทำได้เพียงทำตามอย่างเชื่อฟังเหมือนสุนัข เมื่อเจย์เดนขับรถออกไปส่งเธอ

เมื่อเห็นว่ามีคนพาลิเลียนออกไปแล้ว อัลเบิร์ตก็ชี้ไปที่จูเลียตก่อนจะพูดว่า "เธอน่ะ… มาตรงนี้"

จูเลียตรู้สึกไม่เต็มใจอยู่ลึก ๆ ภายในจิตใจ แต่เธอไม่กล้าขัดคำสั่งอัลเบิร์ตในเวลานี้

เธอทำได้เพียงมาอยู่ตรงหน้าอัลเบิร์ตในขณะที่พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า "ดอน… ดอน อัลเบิร์ต...”

อัลเบิร์ตพยักหน้าก่อนจะชี้ไปที่เธอและเติร์ก แล้วพูดกับเจ้าหน้าที่ของสำนักงานกิจการพลเรือนว่า "ช่วยดำเนินการจดทะเบียนสมรสให้กับคนทั้งสองคนนี้ด้วยครับ"

เจ้าหน้าที่อึ้งตะลึงงันแล้วถามว่า "หา?! คุณจะให้ดิฉันจดทะเบียนสมรสให้กับสองคนนี้เหรอคะ?”

“ใช่แล้ว" อัลเบิร์ตตอบ "จดทะเบียนสมรสให้สองคนนี้นี่แหละ รีบทำเดี๋ยวนี้เลย!”

ถึงแม้ว่าเจ้าหน้าที่จะรู้สึกประหลาดใจมาก แต่นั่นก็ช่วยให้ความคิดเห็นของเธอชัดเจนขึ้นมาในเวลานี้ เติร์กในวัยห้าสิบปีคนนี้เป็นคนชั้นต่ำที่เลวยิ่งกว่าคนชั้นต่ำด้วยกันเสียอีก เขาถึงขนาดพาภรรยาและผู้หญิงคนใหม่มาที่สำนักงานกิจการพลเรือนพร้อมกัน เพื่อที่เขาจะสามารถดำเนินการหย่าและจดทะเบียนสมรสได้ในคราวเดียวกัน เขาช่างเป็นคนที่ไม่มีมนุษยธรรมเสียจริง ๆ !

เจ้าหน้าที่เป็นหญิงสาววัยละอ่อน ดังนั้นเธอจึงรังเกียจและดูหมิ่นดูแคลนพวกกากเดนสังคมทุกประเภท แต่เธอพอจะเข้าใจได้ถ้ากากเดนสังคมที่ทำตัวน่ารังเกียจคนนั้นเป็นคนที่ทั้งสูงและหล่อเหลา เพราะเมื่อพวกเขาดูดีก็มีสิทธิ์ที่จะทำเช่นนั้นได้ แต่เติร์กก็มีอายุตั้งห้าสิบหกสิบปีเข้าไปแล้ว เขาไม่เพียงแต่แก่เท่านั้นนะ แต่ยังดูน่าเกลียดด้วย ดังนั้นเธอจึงไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าทำไมเขาถึงทำตัวเป็นกากเดนของสังคมเช่นนี้

ถึงแม้ว่าเธอจะรู้สึกไม่พอใจอย่างมากกับชายชราคนนี้ แต่เด็กสาวก็ไม่ได้แสดงออกมาโดยตรง เธอทำได้เพียงดำเนินการตามขั้นตอนในการจดทะเบียนสมรสให้กับเติร์กและจูเลียตด้วยความปวดร้าวใจ

เติร์กรู้สึกหดหู่ใจมาก

เด็กในท้องนั้นไม่ใช่ลูกของชายชาวต่างชาติหรอกหรือ?! ทำไมเขาถึงไม่อยากให้ลูกสาวทำแท้งเด็กในท้องล่ะ?

ถ้าทารกเลือดผสมคนนี้คลอดออกมา ก็จะต้องสร้างความอับอายให้กับเขาอย่างแน่นอน แล้วเขาจะทำอะไรได้อีกล่ะ?

แต่อย่างไรก็ตาม เติร์กไม่กล้าขัดคำสั่งเซลล์ เพราะธุรกิจของเขาต้องพึ่งพาเซลล์ในการดูแลให้ทั้งหมด ถ้าเขาขืนไปยั่วยุอะไรเขาเข้า ก็จะส่งผลกระทบต่อการประเมินรายได้ให้กับตระกูลสก็อตสันทั้งตระกูลอย่างแน่นอน

ดังจั้นเขาจึงได้แต่พยักหน้าตกลงในขณะที่พูดว่า "ไม่ต้องกังวลครับคุณมอร์นิ่งสตาร์ ผมจะไม่ขอให้จูเลียตทำแท้งเด็กในท้องหรอกครับ"

เซลล์รู้สึกโล่งอกมากขื้นแล้วพูดว่า "หลังจากที่เด็กคนนั้นคลอดออกมา แล้วถ้านายไม่ต้องการ ก็ส่งเด็กมาให้ฉัน ฉันกับภรรยาจะชุบเลี้ยงเด็กคนนั้นให้เอง"