กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1300

"เยี่ยมไปเลยครับ!” ในที่สุดเติร์กก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความโล่งอกเมื่อได้ยินดังนี้

ขณะนี้เจ้าหน้าที่ได้เรียกให้ทั้งสองมาที่เคาน์เตอร์เพื่อทำการยื่นเรื่องขอจดทะเบียนสมรส

ปีนี้จูเลียตมีอายุยี่สิบหกปี ในขณะที่เติร์กมีอายุห้าสิบสองปี ความแตกต่างระหว่างคนทั้งคู่นับได้เป็นสองเท่า

หญิงสาวที่รับผิดชอบในการมอบทะเบียนสมรสให้กับพวกเขา ได้ส่งมอบทะเบียนสมรสนั้นให้กับคนทั้งคู่ในขณะที่เธอกัดฟันแน่นด้วยความเกลียดชัง

หลังจากได้รับทะเบียนสมรสเป็นที่เรียบร้อย อัลเบิร์ตก็ยิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า "เอาล่ะ ในเมื่อคู่รักทั้งสองคู่ได้รับทะเบียนสมรสกันแล้ว เราก็ควรรีบกลับโรงแรมเดี๋ยวนี้เลย ปรมาจารย์เวดยังรอที่จะเข้าร่วมงานเลี้ยงแต่งงานของพวกคุณอยู่"

ดังนั้นพวกเขาทั้งสี่จึงทำได้เพียงเดินตามอัลเบิร์ตเพื่อเดินทางกลับไปยังโรงแรมฮิลตัน

ในขณะนี้ห้องจัดเลี้ยงของโรงแรมฮิลตันเนืองแน่นไปด้วยญาติพี่น้องและเหล่าเพื่อน ๆ ของครอบครัวสก็อตสัน

ชาร์ลีพาแคลร์ภรรยาของเขาไปนั่งที่โต๊ะตัวที่ตั้งอยู่ใกล้กับเวทีมากที่สุด

ไอแซคก็นั่งอยู่โต๊ะเดียวกับเขาเช่นกัน

หลังจากอัลเบิร์ตพาคู่รักทั้งสองคู่กับมาที่โรงแรมฮิลตันแล้ว เขาก็วิ่งไปหาชาร์ลีเพื่อรายงานสถานการณ์ให้เขาทราบ

เมื่อชาร์ลีได้ยินว่าพวกเขาได้รับทะเบียนสมรสแล้ว เขาพยักหน้าด้วยความพอใจแล้วพูดว่า "ผมว่าตอนนี้ก็ถึงเวลาแล้ว มาเริ่มพิธีแต่งงานให้เร็วที่สุดกันเถอะ!”

อัลเบิร์ตรีบตอบว่า "เซลล์ไปหาชุดแต่งงานให้ลูกสาวของเขาแล้ว เราจะเริ่มงานเลี้ยงฉลองการแต่งงานในเวลา 11.58 น.”

ชาร์ลีพยักหน้าด้วยความพอใจแล้วพูดว่า "วันนี้ชายแก่ที่ชื่อเติร์กคนนั้นช่างโชคดีเหลือเกิน เขากำจัดหญิงแก่ที่ความสวยเหลือน้อยออกไปจากชีวิต แล้วได้แต่งงานกับหญิงสาวที่มีอายุน้อยกว่ามาก ยิ่งไปกว่านั้นเขายังได้รับโปรโมชั่นซื้อหนึ่งแถมหนึ่งด้วย เพราะเขาจะกลายเป็นพ่อคนในอีกไม่กี่เดือนนี้"

“ถูกต้องครับ!” อัลเบิร์ตหัวเราะก่อนจะพูดว่า "ปรมาจารย์เวด คุณช่างเป็นคนที่มีความสามารถจริง ๆ นี่เป็นการจัดการที่เยี่ยมยอดมากเลยครับ!”

ชาร์ลียิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า "นี่คือเหตุผลว่าทำไมคน ๆ หนึ่งถึงไม่ควรดูถูกและดูหมิ่นดูแคลนคนอื่นแบบเรื่อยเจื้อย ไม่ว่าคน ๆ นั้นจะมีความสามารถหรือมีอำนาจสักเพียงใด ถ้าเติร์กและลิเลียนไม่ดูถูกว่าที่ลูกสะใภ้ของพวกเขา ก็คงไม่ลงเอยด้วยการสร้างปัญหาให้ตัวเองอย่างมากมายในวันนี้ ผมหวังว่าสองคนนี้คงได้บทเรียนกันแล้ว"

อัลเบิร์ตพยักหน้าในขณะที่พูดว่า "ปรมาจารย์เวด คุณพูดถูกแล้วครับ"

แคลร์ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็เฝ้ามองชาร์ลีด้วยดวงตาที่แสนสวยงาม

เธอรู้สึกว่าวิธีการของสามีเธอนั้นช่างเป็นอะไรที่เหลือเชื่อและบ้าบิ่นเล็กน้อย และอาจถึงขั้นสุดโต่งไปหน่อยด้วย

แต่อย่างไรก็ตาม หลังจากได้ยินคำพูดของสามี เธอก็อดรู้สึกไม่ได้ว่าสิ่งที่ชาร์ลีทำนั้นได้สร้างความพึงพอใจให้กับทุก ๆ คน

คนธรรมดา ๆ ไม่มีทางคิดวิธีแก้ปัญหาเช่นนี้ขึ้นมาได้แน่ นี่เป็นการพิสูจน์ให้เห็นว่าสามีของเธอมีทักษะและจิตวิญญาณ ที่คนทั่วไปไม่สามารถจะมีอย่างนั้นได้

ตอนนี้จู่ ๆ แคลร์ก็คิดถึงตอนที่จัสมินหญิงสาวคนโตของตระกูลมัวร์ส่งสายตามองสามีของเธอในร้านเจ้าสาว เธอรู้สึกขึ้นมาได้แบบปุบปับว่าสามีของเธอดูเปลี่ยนไปจากเดิมมาก เขาเริ่มโปรยเสน่ห์ร้ายแรงที่ดึงดูดผู้หญิงเข้ามา

ในขณะที่แคลร์ปล่อยให้จินตนาการโลดแล่นอยู่ครู่หนึ่ง เสียงเพลงมาร์ชงานแต่งงานอันมีชีวิตชีวาก็เริ่มบรรเลงขึ้นในงานแต่งงาน

พิธีกรหนุ่มก้าวขึ้นเวทีด้วยสีหน้าที่มีทั้งเสียงหัวเราะและน้ำตาในขณะที่กล่าวว่า "ขอขอบคุณทุก ๆ ท่านที่มาร่วมงานในวันนี้ วันนี้ถือเป็นวันที่พิเศษมาก ๆ เพราะเราจะได้เป็นสักขีพยานในพิธีแต่งงานระหว่างคู่รักสองคู่ที่จะมาแต่งงานกันที่นี่! ขอเสียงปรบมือต้อนรับคู่รักคู่แรกที่จะแต่งงานกันในวันนี้ เจ้าบ่าวคือเติร์ก สก็อตสัน และเจ้าสาวคือจูเลียต มอร์นิ่งสตาร์!”

เหล่าญาติ ๆ และเพื่อนฝูงของตระกูลสก็อตสันต่างรู้สึกอึดอัดและอับอายมากอยู่ทางด้านล่างเวที

ถึงแม้ว่าพวกเขาจะรู้กันอยู่แล้วว่าวันนี้เกิดอะไรขึ้น แต่พวกเขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกแปลก ๆ เมื่อได้ยินพิธีกรเรียกชื่อพวกเขา

เมื่ออัลเบิร์ตเห็นว่าสมาชิกของตระกูลสก็อตสันทุกคนต่างเงียบกริบอยู่ในเวลานี้ เขาจึงลุกขึ้นยืนก่อนจะตะโกนด้วยเสียงเฉียบขาดว่า "พวกคุณกำลังคิดอะไรกันอยู่เหรอ? จะไม่ปรบมือให้กับคู่บ่าวสาวคู่นี้สักหน่อยเหรอ?”