กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1336

หลังจากนั้นจิโร่ก็ถอนหายใจอีกครั้งด้วยความรำคาญใจมาก ในขณะที่เขาพูดด้วยความรู้สึกเสียใจว่า "ผมเพิ่งมาถึงโอลรัส ฮิลล์เมื่อเช้านี้ แล้วรีบมาที่นี่ทันทีหลังผ่านขั้นตอนการตรวจคนเข้าเมือง วันนี้ผมก็เลยมาสายแล้วไปดูการแข่งขันของคุณที่สนามกีฬาไม่ทัน แต่ผมได้ยินว่าคุณอิโตะสามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ได้ด้วยการชกเพียงยกเดียวเท่านั้น ผมรู้สึกเสียใจจริง ๆ ที่ไม่สามารถไปชมการแข่งขันได้!”

นานาโกะตอบว่า "คุณโคบายาชิใจดีจังค่ะ ขอบคุณนะคะ"

“นับจากนี้ไปผมจะคอยตามเชียร์คุณทุกแมตช์อย่างแน่นอนครับคุณอิโตะ!"

“พูดตามตรงนะครับ บริษัทโคบายาชิ ฟาร์มาของผมเป็นสปอนเซอร์ให้กับการแข่งขันศิลปะป้องกันตัวในครั้งนี้ เมื่อถึงเวลามอบรางวัล ผมจะเป็นคนมอบถ้วยรางวัลให้กับผู้ชนะเลิศในการแข่งขันครั้งนี้ ผมอดใจรอไม่ไหวแล้ว ตอนนี้ก็ได้แต่ตั้งตารอให้ถึงรอบชิงชนะเลิศไว ๆ ผมจะได้เป็นคนมอบถ้วยรางวัลให้กับคุณนะครับ คุณอิโตะ!”

นานาโกะตอบอย่างอ่อนน้อมถ่อมตนว่า "คุณโคบายาชิคะ ก่อนที่การแข่งขันจะจบลงนั้น ไม่มีใครรู้แน่ชัดหรอกค่ะว่าใครจะได้เป็นผู้ชนะ ถึงแม้ว่าฉันจะมีความมั่นใจในตัวเอง แต่ฉันก็ไม่กล้าพูดหรอกนะคะว่าฉันจะได้เป็นผู้ชนะเลิศอย่างแน่นอน"

จิโร่รีบตอบว่า "ผมเชื่อว่านั่นจะไม่เป็นปัญหาสำหรับคุณเลยครับ คุณอิโตะ!”

นานาโกะยิ้ม หลังจากนั้นเธอก็นึกถึงคำสั่งของพ่อแล้วพูดว่า "ตอนนี้ก็เที่ยงแล้วนะคะคุณโคบายาชิ ทำไมไม่อยู่ทานข้าวกลางวันกับฉันที่นี่เลยล่ะคะ?”

เมื่อจิโร่ได้ยินดังนี้ หัวใจของเขาก็เต้นแรงด้วยความตื่นเต้น เขาจึงพูดอย่างตื่นเต้นว่า "ผมรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่จะได้ทานข้าวกลางวันกับคุณครับ คุณอิโตะ!”

หลังจากนั้นนานาโกะก็พูดกับฮิโรชิว่า "คุณทานากะ ช่วยเดินตามเราไปที่ห้องอาหารของเพรสซิเดนท์เชียล สวีทด้วยค่ะ ฉันอยากให้คุณช่วยเสิร์ฟอาหารให้ฉันกับคุณโคบายาชิหน่อยค่ะ"

ถึงแม้ว่านานาโกะจะเป็นหญิงสาวคนโตของตระกูลใหญ่และมีอำนาจในญี่ปุ่น แต่เธอก็มักพึ่งพาตัวเองอยู่เสมอ เธอไม่เหมือนกับทายาทผู้ร่ำรวยคนอื่น ๆ ที่ต้องการให้ใครหลาย ๆ คนมาคอยรับใช้และให้ความช่วยเหลือ

ดังนั้นเธอจึงไม่เคยขอให้ฮิโรชิคอยอยู่ใกล้ ๆ เพื่อคอยปรนนิบัติเธอในวันธรรมดาทั่วไป แต่เนื่องจากวันนี้เธอไม่อยากถูกทิ้งให้อยู่กับจิโร่ตามลำพัง นานาโกะจึงตัดสินใจให้ฮิโรชิมาคอยรับใช้อยู่ใกล้ ๆ เพื่อทำหน้าที่เป็นกันชน