กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1359

ในขณะนี้ยามาโมโตะตัวสั่นด้วยความกลัว ตลอดชีวิตที่ผ่านมาเขาไม่เคยรู้สึกหวาดกลัวเท่านี้มาก่อน เขาไม่เคยพบใครที่ทรงพลังขนาดนี้ซึ่งเกินความรู้และความสามารถของเขาไปมาก

ปรมาจารย์ประเภทไหนกันที่สามารถมีพลังทำลายล้างได้สูงขนาดนี้ แค่ชกเบา ๆ ก็สามารถทำลายความเป็นอาจารย์สอนศิลปะการต่อสู้จนหมดสิ้น และทำให้เขากลายสภาพเป็นเศษสวะได้

ปัญหาในตอนนี้ก็คือ… เขาไม่เพียงแต่ทำลายชายคนหนึ่งด้วยการชกเพียงหมัดเดียวเท่านั้น แต่เขายังรู้สึกไม่พอใจ และต้องการสลักคำที่น่าอับอายไว้บนหน้าผากของผู้แพ้ด้วย

หลังจากครุ่นคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้น คาสึกิ ยามาโมโตะก็รีบวิงวอนของร้องทันที "คุณครับ ทักษะการต่อสู้ของผมยังเทียบกับมาตรฐานของคุณไม่ได้ เป็นเพราะการกระทำของผมเองจึงถูกทำลายจนหมดสภาพแบบนี้ ได้โปรดเถอะครับ ผมขอร้อง ช่วยปล่อยผมให้อยู่อย่างมีศักดิ์ศรีสักหน่อยได้ไหม? อย่าสลักคำที่น่าอายนั้นไว้บนหน้าผากของผมเลย ขอร้องล่ะครับ!”

นานาโกะที่อยู่เคียงข้างยามาโมโตะก็น้ำตาคลอเช่นกัน เธอโค้งคำนับจนสุดตัว แล้วเริ่มส่งเสียงวิงวอนขอร้อง "คุณคะ โปรดไว้ชีวิตอาจารย์ของฉันด้วยค่ะ เห็นแก่อายุที่มากแล้วของเขาด้วยเถอะนะคะ?”

ชาร์ลีหันไปหานานาโกะแล้วถามว่า "ด้วยความที่คุณรู้จักเขาเป็นอย่างดี คุณคิดว่าเขาจะไว้ชีวิตผมไหม ถ้าผมเป็นคนที่แพ้พนัน?”

อิโตะ นานาโกะรู้สึกงงงัน เพราะเธอรู้ว่าอาจารย์จะไม่ไว้ชีวิตเขา

เขาไม่ใช่อันธพาลหรือคนชั่วร้าย แต่กระนั้นเขาก็เป็นคนที่เข้มงวดและโหดร้าย

เมื่อพิจารณาจากทัศนคติของอาจารย์แล้ว เขาคงไม่เปิดโอกาสให้ชาร์ลีได้ร้องขอการให้อภัยแน่