กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1360

ชาร์ลีหัวเราะลั่น "ไม่ว่าคุณจะมีเงินมากมายขนาดไหน คุณก็ไม่มีวันร่ำรวยไปกว่าผมหรอก"

ยามาโมโตะตอบอย่างรวดเร็วว่า "ผมมีเงินเก็บอยู่เกือบหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์ ถ้าคุณปล่อยผมไป ผมจะยกเงินทั้งหมดนั้นให้คุณ ถ้านำเงินนั้นมาแปลงเป็นดอลลาร์ออสเกียน ก็น่าจะได้เงินอย่างน้อย ๆ ก็ห้าถึงหกล้านดอลลาร์เลยนะครับ!”

นานาโกะที่อยู่ข้าง ๆ เขาโต้ตอบอย่างรวดเร็ว "คุณคะ ถ้าเงินจำนวนนั้นยังไม่เพียงพอ ฉันก็ยินดีจะจ่ายเงินให้คุณในจำนวนที่เหมาะสมเช่นกัน ถ้าฉันจ่ายเงินให้คุณหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์ด้วย คุณช่วย...”

ชาร์ลีมองไปที่ยามาโมโตะ แล้วหันไปหานานาโกะ จากนั้นก็ชี้ไปที่จิโร่ที่ตัวแข็งทื่อด้วยความกลัว "ทำไมคุณสองคนไม่ถามเขาหน่อยล่ะว่า ผมมีเงินอยู่เท่าไหร่"

โคบายาชิ จิโร่ยืนขาสั่นเทาในขณะที่พูดอย่างติด ๆ ขัด ๆ ว่า "คุณเวดครับ ผมไม่รู้ว่า...คุณมีเงินอยู่เท่าไหร่...”

“คุณไม่รู้เหรอ?” ชาร์ลีหัวเราะ "แล้วทำไมคุณไม่บอกพวกเขาหน่อยล่ะว่าตระกูลโคบายาชิจ่ายเงินให้เราเท่าไหร่"

จิโร่ตอบอย่างรวดเร็วว่า "เอ่อ… ยามาโมโตะซัง และคุณอิโตะครับ เราให้เกียรติคุณเวดด้วยการจ่ายเงินหนึ่งพันล้านดอลลาร์ ซึ่งเป็นเงินของตระกูลโคบายาชิครับ"

“เท่าไหร่นะ?” ชาร์ลีขมวดคิ้ว "มันกลายเป็นหนึ่งหมื่นล้านไปแล้วเหรอ?”

ในเวลานั้นยามาโมโตะรู้สึกผิดหวังอย่างแรง

เขามองไปที่ชาร์ลีด้วยดวงตาแดงก่ำแล้วกระแอมกระไอ "คุณเวดครับ ผมสำนึกผิดแล้ว โปรดไว้ชีวิตผมเถอะ… ได้โปรดอย่าทำลายศักดิ์ศรีที่เหลืออยู่น้อยนิดของผมเลย… ทั้งคุณและผมต่างก็เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านศิลปะการต่อสู้เหมือน ๆ กัน ผมเชื่อว่าคุณต้องเข้าใจความรู้สึกของผมดี...”

ชาร์ลีหัวเราะแล้วตอบว่า "ตอนที่ยังมีเรี่ยวแรงก็ทำตัวสูงส่งและยิ่งใหญ่เหลือเกิน แล้วดูตอนนี้สิ ร้องไห้คร่ำครวญและวิงวอนขอความเมตตา ช่างไร้ประโยชน์เสียจริง ๆ ! สิ่งที่ผมเกลียดที่สุดก็คือผู้คนที่พูดจาไร้สาระ และไม่ยอมรับนับถือในประเทศของผมรวมทั้งผู้คนที่อยู่ในประเทศนี้ ผมขอไว้ชีวิตคุณ ฉะนั้นก็หัดมองสิ่งดี ๆ ที่เกิดรอบตัวบ้าง! ผมสามารถส่งคุณไปพบกับพระเจ้าด้วยพลังหมัดก่อนหน้านี้ได้ด้วยซ้ำ!”

หลังพูดสิ่งที่คิดออกไปแล้ว ชาร์ลีก็หยิบมือถือออกมา แล้วโทรหาอัลเบิร์ต "อัลเบิร์ต มาที่สนามกีฬาโอลรัสหน่อย ได้เวลาแสดงฝีมือในการแกะสลักเนื้อมนุษย์ของคุณให้ใคร ๆ ชื่นชมอีกครั้งแล้ว!”