กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1366

เขาไม่รู้ว่าควรจะเกลี้ยกล่อมหญิงสาวคนโตอย่างไรดี

นี่เป็นเพราะเขาเข้าใจความรู้สึกของหญิงสาวคนโตที่มีอยู่ในเวลานี้

ชายหนุ่มที่มีนามสกุลเวดคนนี้ช่างมีพลังและความแข็งแกร่งที่น่ากลัวมากจริง ๆ แม้แต่คาสึกิซึ่งเป็นปรมาจารย์ระดับบุคคลที่มีคุณค่าของประเทศญี่ปุ่น ยังไม่สามารถทานทนพลังการชกเพียงหมัดเดียวของผู้ชายคนนี้ได้ ถ้าเขาเป็นหญิงสาวคนโต เขาก็คงรู้สึกหวาดกลัวอย่างมากในช่วงเวลานี้เหมือนกัน และเขาคงสูญเสียจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ไปหมดสิ้นแล้ว

ไม่ต้องพูดถึงการแข่งขันชิงแชมป์รายการเล็ก ๆ ในตอนนี้หรอก แม้แต่การแข่งขันกีฬาโอลิมปิกก็ดูเป็นอะไรที่สิ้นหวังไปแล้วในตอนนี้

สิ่งที่เรียกว่าทักษะการต่อสู้ป้องกันตัวนั้นก็กลายเป็นเรื่องตลกไปแล้วเช่นกัน

เขารับใช้นานาโกะมาหลายปีแล้ว และอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเป็นทุกข์ไปกับเธอในเวลานี้ เขาจึงรีบพูดว่า "คุณครับ ถ้าคุณหมดศรัทธาในการแข่งขันนี้แล้ว ก็กลับไปญี่ปุ่นกันเถอะครับ!”

นานาโกะรีบถามว่า "คุณทานะกะ อาจารย์ของฉันอยู่ที่ไหน? ตอนนี้เขาเป็นยังไงบ้าง?”

ฮิโรชิพูดอย่างตะกุกตะกักว่า "เมื่อกี้มีคนมีคนชั่วช้าและดุร้ายสองสามคนเข้ามา แล้วหัวหน้ากลุ่มก็ใช้มีดแกะสลักคำว่า 'คนป่วยแห่งเอเชีย' ไว้บนหน้าผากของคุณยามาโมโตะ หลังจากนั้นคุณยามาโมโตะก็พยามจะฆ่าตัวตายด้วยการกัดลิ้นตัวเองแต่ทำไม่สำเร็จ ตอนนี้คุณยามาโมโตะถูกส่งตัวไปที่โรงพยาบาลแล้วครับ!”

“อะไรนะ?!” นานาโกะตกใจและหลั่งน้ำตาในทันที หลังจากนั้นเธอก็โพล่งออกมาว่า "ฉันอยากไปดูอาจารย์ที่โรงพยาบาลเดี๋ยวนี้! ช่วยพาฉันไปที่นั่นเดี๋ยวนี้เลย!”

ฮิโรชิพยักหน้าแล้วพูดว่า "ถ้าอย่างนั้น ผมจะไปบอกกรรมการก่อนว่าเราจะยอมถูกปรับให้แพ้ในเกมนี้"

“ไปเลยค่ะ!” นานาโกะเริ่มจะหมดความอดทนแล้ว

ในสายตาของนานาโกะนั้น คาสึกิคืออาจารย์และที่ปรึกษาของเธอ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเขา เธอคงไม่สามารถให้อภัยตัวเองไปตลอดชีวิตนี้ได้

เพราะอย่างไรก็ตาม เหตุผลที่เขามายังออสเกียกับเธอก็เพราะการแข่งขันของเธอ ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ คาสึกิก็คงไม่ต้องมาเจอกับชาร์ลี แล้วเขาคงไม่ต้องมาทนทุกข์ทรมาณกับความยากลำบากทั้งหมดนี้

แต่อย่างไรก็ตาม เขาไม่คาดคิดว่าจะได้เห็นนานาโกะกำลังจะล้มเลิกความตั้งใจ และยอมถูกปรับให้แพ้ในการแข่งขันครั้งนี้

ในขณะที่นานาโกะกำลังมองดูเขาอยู่นั้น จู่ ๆ เธอก็นึกถึงอาจารย์ของเธอ ที่เพิ่งพยายามจะกัดลิ้นตัวเองไป แล้วความรู้สึกเดือดดาลและขุ่นเคืองก็ถาโถมเข้ามาอย่างรุนแรง!

เธอจ้องมองชาร์ลีด้วยดวงตาที่งดงาม แล้วตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยวว่า "คุณมันคนเลว! ทำไมคุณถึงต้องผลักอาจารย์ของฉันเข้าไปในทางตันด้วย? คุณอยากให้เขาตายจริง ๆ เหรอ?”

ชาร์ลีตอบอย่างไม่แยแสว่า "ดูจากรูปร่างหน้าตาและนิสัยใจคอของคุณแล้ว ผมบอกได้เลยว่าคุณต้องเป็นหญิงสาวที่มีการศึกษาดีมาตั้งแต่เด็ก ๆ คุณดูไม่เหมือนกับคนที่ไม่มีเหตุผลเลยสักนิด แล้วคุณก็อยู่ที่นั่นและเห็นการเผชิญหน้าระหว่างผมกับคุณยามาโมโตะ คาสึกิอาจารย์ของคุณด้วย ในตอนนี้ผมก็หวังว่าคุณจะมองตามความเป็นจริง แล้วถามตัวเองว่า ผมได้บีบบังคับให้เขาเข้าไปในทางตันในเรื่องนี้จริง ๆ เหรอ?”

“ถ้าเขาไม่หยิ่งผยองและอวดดีขนาดนั้น ถ้าเขาไม่เอาแต่ใจและชอบใช้อำนาจบังคับขนาดนั้น ถ้าเขาไม่หยิ่งยโสและอวดเก่งขนาดนั้น และถ้าเขาไม่เป็นฝ่ายเหยียดหยามผมก่อนด้วยการเรียกผมว่า 'คนป่วยแห่งเอเชีย' แล้วทำไมผมถึงต้องไปโต้เถียงกับเขาหรือถือสาหาความกับเขาล่ะ?”

“มีคำกล่าวในออสเกียบอกเอาไว้ว่า กฎแห่งธรรมชาติหรือกฎแห่งชีวิตนั้น ก็คือความผันผวนของชีวิต! ฉะนั้นคุณกำลังบอกผมว่า ในสายตาของหญิงสาวที่สวยอย่างคุณนั้น ความสัมพันธ์ระหว่างอาจารย์กับลูกศิษย์ มีความสำคัญยิ่งกว่าการดำเนินตามเส้นทางที่ถูกต้องของโลกใบนี้เหรอครับ?”