กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1389

ทันทีที่สตีเฟนเงียบเสียงลง โทรศัพท์มือถือของเขาก็สั่นเตือนอยู่บนโต๊ะทำงาน

มีสายเรียกเข้าจากชาร์ลี

เขารีบปาดน้ำตาออกจากใบหน้า หลังจากนั้นก็ทำเป็นรับสายโทรศัพท์ตามปกติก่อนจะพูดอย่างนอบน้อมว่า “นายน้อยครับ!”

ชาร์ลีได้จูงจักรยานยนต์ออกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแล้วในเวลานี้ เขากำลังยืนอยู่ข้างถนนตรงทางเข้าสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ในขณะที่ถือโทรศัพท์ไว้ในมือแล้วพูดว่า “คุณธอมป์สัน ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณทำเพื่อผมตลอดหลายปีที่ผ่านมา”

สตีเฟนรีบพูดว่า “คุณกำลังพูดถึงอะไรเหรอครับนายน้อย? ทำไมผมถึงไม่เข้าใจว่าคุณกำลังพูดอะไรอยู่?”

ชาร์ลีตอบว่า “ผมเพิ่งออกมาจากสถานสงเคราะห์โอลรัส ฮิลล์”

สตีเฟนยิ้มในขณะที่พูดว่า “โอ้!นายน้อยได้กลับไปที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้ามานี่เอง ท้ายที่สุดแล้วคุณก็มีความรู้สึกอาลัยอาวรณ์กับสถานที่แห่งนั้น เพราะนั่นคือสถานที่ที่คุณได้อยู่อาศัยมาตั้งแต่เด็ก”

ชาร์ลีมีความสงบนิ่งมากในขณะที่พูดว่า “เอาล่ะ คุณเลิกเสแสร้งได้แล้ว คุณลูอิสได้บอกผมหมดแล้วว่าคุณคือคนที่จัดฉากให้เธอมาช่วยชีวิตผมไว้ คุณเป็นคนเตรียมการทุกอย่างรวมทั้งจัดระเบียบการบริหารงานในสถานสงเคราะห์โอลรัส ฮิลล์ใหม่หมด เพื่อช่วยปกป้องและระวังความปลอดภัยให้กับผม ผมจะจดจำสิ่งที่คุณทำให้ผมไปตลอด”

สตีเฟนยิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “นายน้อย คุณรู้เรื่องราวทุกอย่างแล้วเหรอครับ?”

“ใช่ ตอนนี้ผมรู้เรื่องทุกอย่างแล้ว นี่คือเหตุผลที่ผมโทรมาขอบคุณในตอนนี้”

ชาร์ลีไม่รู้ว่าเรื่องนี้ยังมีความลับซ่อนอยู่

ในขณะนี้เขารู้สึกขอบคุณสตีเฟนเป็นอย่างมาก