กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1389

ทันทีที่สตีเฟนเงียบเสียงลง โทรศัพท์มือถือของเขาก็สั่นเตือนอยู่บนโต๊ะทำงาน

มีสายเรียกเข้าจากชาร์ลี

เขารีบปาดน้ำตาออกจากใบหน้า หลังจากนั้นก็ทำเป็นรับสายโทรศัพท์ตามปกติก่อนจะพูดอย่างนอบน้อมว่า “นายน้อยครับ!”

ชาร์ลีได้จูงจักรยานยนต์ออกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแล้วในเวลานี้ เขากำลังยืนอยู่ข้างถนนตรงทางเข้าสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ในขณะที่ถือโทรศัพท์ไว้ในมือแล้วพูดว่า “คุณธอมป์สัน ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณทำเพื่อผมตลอดหลายปีที่ผ่านมา”

สตีเฟนรีบพูดว่า “คุณกำลังพูดถึงอะไรเหรอครับนายน้อย? ทำไมผมถึงไม่เข้าใจว่าคุณกำลังพูดอะไรอยู่?”

ชาร์ลีตอบว่า “ผมเพิ่งออกมาจากสถานสงเคราะห์โอลรัส ฮิลล์”

สตีเฟนยิ้มในขณะที่พูดว่า “โอ้!นายน้อยได้กลับไปที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้ามานี่เอง ท้ายที่สุดแล้วคุณก็มีความรู้สึกอาลัยอาวรณ์กับสถานที่แห่งนั้น เพราะนั่นคือสถานที่ที่คุณได้อยู่อาศัยมาตั้งแต่เด็ก”

ชาร์ลีมีความสงบนิ่งมากในขณะที่พูดว่า “เอาล่ะ คุณเลิกเสแสร้งได้แล้ว คุณลูอิสได้บอกผมหมดแล้วว่าคุณคือคนที่จัดฉากให้เธอมาช่วยชีวิตผมไว้ คุณเป็นคนเตรียมการทุกอย่างรวมทั้งจัดระเบียบการบริหารงานในสถานสงเคราะห์โอลรัส ฮิลล์ใหม่หมด เพื่อช่วยปกป้องและระวังความปลอดภัยให้กับผม ผมจะจดจำสิ่งที่คุณทำให้ผมไปตลอด”

สตีเฟนยิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “นายน้อย คุณรู้เรื่องราวทุกอย่างแล้วเหรอครับ?”

“ใช่ ตอนนี้ผมรู้เรื่องทุกอย่างแล้ว นี่คือเหตุผลที่ผมโทรมาขอบคุณในตอนนี้”

ชาร์ลีไม่รู้ว่าเรื่องนี้ยังมีความลับซ่อนอยู่

ในขณะนี้เขารู้สึกขอบคุณสตีเฟนเป็นอย่างมาก

สตีเฟนตอบว่า “เรื่องนี้… อืมมม ผมคิดว่ามีความเป็นไปได้ห้าสิบเปอร์เซ็นต์ที่อาจจะเป็นฝีมือของคนในตระกูลเวด”

“โอ้?” ชาร์ลีถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ทำไมคุณถึงคิดอย่างนั้นล่ะ?”

สตีเฟนตอบว่า “พ่อของคุณมีความสามารถที่ไม่ธรรมดาจริง ๆ และในตอนนั้นถือว่าเป็นวีรบุรุษในอีสต์คลิฟฟ์เลยก็ว่าได้ เขาเป็นสุดยอดดาวรุ่งที่ดูเฉิดฉายที่สุดในบรรดาคนของตระกูลเวดทั้งหมด เขาเป็นคนนำตระกูลเวดเข้าต่อสู้ สำรวจเขตแดน และเปิดโอกาสต่าง ๆ ให้มากขึ้น ซึ่งเขาทำให้ตระกูลเวดมีความแข็งแกร่งและอำนาจเพิ่มมากขึ้น

แต่หลาย ๆ คนก็ยังจงเกลียดจงชังเขาเพราะเหตุนี้ ต่อมาเขาก็เผชิญกับความขัดแย้งกับตระกูลชั้นนำและมีชื่อเสียงจากทางตะวันตก หลังจากนั้นก็มีคนใส่ความเขา แถมเขายังมีความคิดเห็นไม่ลงรอยกับนายท่านเวดด้วย นั่นจึงเป็นเหตุผลให้เขาตัดสินใจออกจากตระกูลเวดด้วยความโกรธแค้น…”

“นายท่านเวดคิดว่าพ่อของคุณแค่ทำตัวหุนหันพลันแล่น ดังนั้นเขาจึงอยากให้พ่อของคุณใช้โอกาสนี้ไปสงบสติอารมณ์ของตัวเอง แต่เขาไม่นึกไม่ฝันเลยว่าพ่อและแม่ของคุณจะต้องตายอยู่ในโอลรัส ฮิลล์…”

“นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา นายท่านเวดรู้สึกเสียใจและสิ้นหวังมาก เขาอยากจะตามหาคุณและอยากจะรู้ว่าคุณอยู่ที่ไหน เขาอยากจะพาคุณกลับบ้าน เพื่อที่จะได้สั่งสอนและอบรมบ่มนิสัยคุณ เขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะสามารถฝึกฝนให้คุณกลายเป็นผู้สืบทอดมรดกรุ่นต่อไปได้ เนื่องจากการตายของพ่อของคุณทำให้เขารู้สึกผิด”