กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1446

ชาร์ลียื่นมือขวาออกมาปิดใบหน้าของเขาไว้ครึ่งหนึ่ง เพราะเขาไม่รู้จะตอบพ่อตาโง่เง่าอย่างไรแล้ว

ตอนนี้เองที่จาค็อบรับสายแล้วพูดอย่างเป็นกันเองว่า “ฮัลโหลแคลร์ พ่ออยู่กับชาร์ลีแล้ว และตอนนี้เรากลับบ้าน”

ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงโกรธเกรี้ยวของแคลร์ดังขึ้นจากเบาะหลัง “พ่อ! ทำให้หนูผิดหวังมาก!”

จาค็อบส่งเสียงร้องออกมาด้วยความตกใจ เนื่องจากเขาไม่ได้จับโทรศัพท์ให้แน่น โทรศัพท์จึงหลุดจากมือ แล้วตกลงไปในช่องว่างในรถ

เขาไม่แม้แต่เก็บโทรศัพท์ขึ้นมา แต่หันกลับมาจ้องมองแคลร์ด้วยความสยดสยอง “แค… แคลร์เหรอ?! ลูก… ทำไมลูกมานั่งอยู่ในรถได้ล่ะ?!”

แคลร์ถามด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว “แล้วทำไมหนูถึงจะอยู่ในรถไม่ได้ล่ะคะ? ถ้าหนูไม่ได้อยู่ในรถ หนูก็คงไม่รู้ว่าพ่อแอบนอกใจแม่ลับหลัง!”

จาค็อบรู้สึกเสียใจมากจึงโพล่งออกมาว่า “โอ้! แคลร์ อย่าพูดไร้สาระนะ พ่อนอกใจแม่แกตั้งแต่เมื่อไหร่?!”

แคลร์ตอบว่า “พ่อกับป้าฮอลล์มาถึงจุดที่แลกของขวัญราคาแพงกันแล้ว แล้วพ่อยังออกเดตตอนกลางคืน และยังดินเนอร์ด้วยกันเป็นการส่วนตัวลับหลังแม่! ถ้าอย่างนี้ไม่เรียกว่าการนอกใจแล้วเรียกว่าอะไรคะ?”

จาค็อบรีบตอบว่า “พ่อไม่ได้นอกใจ! พ่อกับป้าฮอลล์ให้การเคารพซึ่งกันและกัน และเราไม่เคยทำอะไรเกินเลยกัน แล้วพ่อกับแม่ของแกก็แยกทางกันแล้ว เราไม่มีความรู้สึกอะไรต่อกันอีก อีกไม่นานเราก็จะหย่ารกันแล้ว ถึงพ่อจะนอกใจแม่ของแกจริง ๆ ก็ไม่ถือว่าเป็นการนอกใจ! นี่เขาเรียกว่าจุดเริ่มต้นของการสานสัมพันธ์รักครั้งใหม่!”

“พ่อ… พ่อ…” แคลร์โกรธมากจนหน้าแดงก่ำ ดวงตาทั้งสองข้างเต็มไปด้วยน้ำตาในขณะที่พูดว่า “พ่อทำอย่างนี้ได้ยังไงคะ?” หนูคิดมาเสมอว่าพ่อเป็นพ่อและสามีที่ดี แต่ไม่เคยคิดว่าตอนนี้พ่อจะทำตัวเกินเลยมากไปแล้ว! พ่ออยู่กับแม่มาเกินยี่สิบปีแล้ว และผ่านเวลาทั้งดีและร้ายมาด้วยกัน ดังนั้นถึงแม้ว่าพ่อกับแม่จะไม่มีความรักให้กันแล้ว แต่อย่างน้อยก็ควรจะมีความรักครอบครัวอยู่บ้างสิ… ใช่ไหมคะ? อย่างน้อยพ่อก็ควรให้ความเคารพแม่บ้างสิ!”