กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1471

เมื่อชาร์ลีได้ยินดังนี้เขาก็อดที่จะหัวเราะไม่ได้แล้วพูดว่า “คนของตระกูลโคบายาชินั้นไว้ใจไม่ได้เลย ไม่ใช่แค่กรณีที่พวกเขาต้องการขโมยยาวิเศษของฉันเท่านั้นนะ แต่ยังมีกรณีที่จิโร่จ่ายเงินจำนวนมหาศาลเพื่อต้องการเอาชีวิตพี่ชายของเขา ถ้าเราตัดสินใจที่จะร่วมงานกับตระกูลนี้จริง ๆ พวกเขาก็จะหันมาจัดการกับเราอย่างแน่นอน”

ชาร์ลีพูดต่อไปว่า “ตระกูลโคบายาชิก็เป็นชาวญี่ปุ่นทั้งหมด ถ้าเราร่วมมือกับพวกเขาเราก็ต้องแบ่งสูตรปรุงยาของเราให้กับพวกเขา ทันทีที่พวกเขาเอาสูตรปรุงยาของเราได้ ก็เป็นไปได้ว่าพวกเขาจะพยายามทอดทิ้งผู้มีพระคุณหลังจากที่บรรลุเป้าหมายแล้ว หรือแม้แต่พยายามกำจัดพวกเราทันทีที่เราหมดประโยชน์ ดังนั้นไม่ว่าจะอย่างไรเราก็ไม่ควรให้ความร่วมมือกับเขา”

เมื่อเลียมได้ยินดังนี้ เขาก็พูดขึ้นทันทีว่า “ปรมาจารย์เวด ผมไม่ได้คิดเรื่องนี้ให้ถี่ถ้วน ผมจะรีบไปปฏิเสธข้อเสนอของจิโร่เดี๋ยวนี้เลยครับ!”

ชาร์ลียิ้มก่อนจะพูดว่า “จากที่ฉันรู้เกี่ยวกับตระกูลโคบายาชิ พวกเขาจะไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ เขาอาจมีแผนลับซ่อนอยู่ นายต้องให้ความใส่ใจและระมัดระวังเป็นพิเศษในอีกสองสามวันข้างหน้า ฉันจะขอให้ไอแซคและอัลเบิร์ตใส่ใจในเรื่องนี้ด้วย”

เลียมรีบตอบว่า “ได้ครับปรมาจารย์เวด ผมเข้าใจแล้วครับ!”

พอพูดจบเลียมก็ถามอีกว่า “ว่าแต่ปรมาจารย์เวดครับ ยาแก้โรคกระเพาะของนักปรุงยาได้รับการตอบรับที่ดีมาก ๆ เลยนะครับ คุณคิดว่าเราควรขยายสายการผลิตให้เร็วที่สุดไหมครับ? ถ้าคุณมีความตั้งใจที่จะทำอย่างนั้น ผมจะยื่นขอที่ดินอุตสาหกรรมกับหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง”

ชาร์ลียิ้มก่อนจะพูดว่า “ฉันว่าถ้าเราสร้างสายการผลิตของเราเองมันจะช้าเกินไป… ว่าไหม? ตอนนี้มีสายการผลิตสำเร็จรูปขนาดใหญ่หลายสายมาอยู่ตรงหน้าคุณแล้วนี่”

เลียมถามด้วยความแปลกใจ “คุณกำลังพูดถึงโคบายาชิ ฟาร์มาเหรอครับปรมาจารย์เวด?”

“ใช่แล้ว!” ชาร์ลีตอบพร้อมกับยิ้มแล้วพูดว่า “อิจิโร่… พี่ชายของจิโร่ยังอยู่ในมือฉัน คราวนี้ฉันอาจจะเก็บจิโร่เอาไว้ข้างหลังแล้วอนุญาตให้อิจิโร่กลับไปรับมรดกโคบายาชิ ฟาร์มาที่ญี่ปุ่น แต่ถ้าอิจิโร่อยากจะกลับไปเขาก็ต้องโอนหุ้นบริษัทโคบายาชิ ฟาร์มาให้ฉันแปดสิบเปอร์เซ็นต์ ไม่อย่างนั้นเขาก็ต้องซ่อนตัวและใช้ชีวิตแบบไม่ระบุตัวตนและเป็นพนักงานทำความสะอาดขี้หมาอยู่ในฟาร์มสุนัขของอัลเบิร์ตต่อไป!”

จู่ ๆ เลียมก็นึกอะไรขึ้นได้แล้วอุทานออกมาว่า “ปรมาจารย์เวดวางแผนการเอาไว้แล้วนี่นา! นี่… นี่ช่างเป็นแผนการที่น่าทึ่งจริง ๆ ครับ! ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงยังอยากให้อิจิโร่ยังมีชีวิตอยู่ นี่เป็นเพราะเขามีประโยชน์อย่างนี้นี่เอง!”

ชาร์ลียิ้มก่อนจะพูดว่า “ถ้าฉันปล่อยให้อิจิโร่กลับญี่ปุ่นไป ฉันก็ต้องจับจิโร่ไว้เป็นตัวประกันที่นี่ ถ้าอิจิโร่ไม่เชื่อฟังคำสั่งของฉัน ฉันก็จะส่งจิโร่กลับบ้านไป แล้วลากตัวอิจิโร่กลับมาอยู่ที่ฟาร์มสุนัขอีกคร้ัง แต่ในระหว่างพี่น้องสองคนนี้ ถ้าคนไหนเชื่อฟังฉันและทำตามคำสั่งของฉัน เขาก็สามารถกลับไปใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในญี่ปุ่นได้ แต่ถ้าคนไหนไม่ยอมทำตามหรือไม่เชื่อฟัง เขาก็ต้องคอยดูแลสุนัขอยู่ที่โอลรัส ฮิลล์!”

“คุณ…” จิโร่ลุกขึ้นยืนด้วยความโกรธแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “อย่าคิดว่าจะไม่มีอะไรมาหยุดคุณได้นะคุณวีเวอร์ เพียงเพราะบริษัทของคุณกำลังผลิตยาที่ดีเพียงตัวเดียว ผมจะบอกอะไรให้นะ ถ้าคุณอยากเผชิญหน้ากับเราแล้วล่ะก็ โคบายาชิ ฟาร์มาก็จะเริ่มทำสงครามราคากับคุณ คุณเชื่อไหมล่ะว่าเราจะเริ่มขายยาแก้โรคกระเพาะโคบายาชิในราคาลดห้าสิบเปอร์เซ็นต์ตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไป แล้วยาที่แสนจะมีประสิทธิภาพของคุณจะเป็นยังไงน่ะเหรอ? ทันทีที่เราเริ่มทำสงครามราคา อัตรากำไรของคุณก็จะลดลงอย่างไม่มีกำหนด!”

เลียมตอบว่า “คุณโคบายาชิครับ ถึงแม้ว่าคุณจะเริ่มทำสงครามราคากับเรา เราก็ย่อมไม่กลัวคุณอยู่แล้ว แต่ขอบอกว่าเนื่องจากเจ้านายเราไม่ยินดีที่จะร่วมมือกับคุณเราก็ไม่จำเป็นต้องเสียเวลามาคุยกันแบบไม่รู้จบที่นี่หรอกครับ ถ้าคุณไม่พอใจหรือมีกลยุทธ์ หรือไอเดียอะไรก็กลับไปเตรียมมาให้เราได้เลย ผมจะไม่เสียเวลาคุยกับคุณที่นี่ต่อ”

หลังจากพูดออกไปอย่างนั้นเลียมก็บอกเลขาของเขาว่า “ช่วยส่งแขกกลับไปได้แล้ว!”

จิโร่รู้สึกเคียดแค้นมาก

จริง ๆ แล้วเขาไม่ได้เตรียมที่จะเริ่มทำสงครามราคากับบริษัทนักปรุงยา เภสัชกรรมหรอก