กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1486

ทันทีที่เขาพูดจบ เสียงปืนก็ดังขึ้นรอบ ๆ ตัวเขา!

เมื่อเสียงปืนค่อย ๆ หยุดลง จิโร่ก็ต้องตกใจเมื่อพบว่าไม่มีใครยืนอยู่รอบ ๆ ตัวเขาอีกต่อไป

ชาร์ลีได้สั่งการกับคนของเขาเอาไว้แล้วว่า คืนนี้อย่าให้ใครรอดไปได้นอกจากจิโร่

ดังนั้นคนของไอแซคจึงย่อมไร้ความปรานีเป็นธรรมดา

จิโร่มองเห็นผู้ช่วยของเขา คนขับรถ และเหล่าปรมาจารย์ที่เขาพามาจากญี่ปุ่นทั้งหมดนอนจมกองเลือดอยู่ในเวลานี้ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคนพวกนี้ได้ตายไปแล้วหรือยังมีชีวิตอยู่ เขารู้สึกราวกับว่าเขากำลังจะล้มลงและร้องออกมาดังลั่นในทันที “ขอร้องเถอะครับ! ได้โปรดอย่าฆ่าผมเลย! ผมเป็นหัวหน้าครอบครัวโคบายาชิจากประเทศญี่ปุ่นและเป็นประธานบริษัทโคบายาชิ กรุ๊ปด้วย! ตราบใดที่คุณยอมไว้ชีวิตผม ผมก็ยินดีจะจ่ายเงินให้ตามที่คุณต้องการ!”

ในเวลานี้มีเสียงเย็นชาดังขึ้นมา “จิโร่ ฉันรู้ว่าคนจากตระกูลโคบายาชิไม่ยอมเรียนรู้จากความผิดพลาดในอดีตกันเลย นายพยายามหาเรื่องกวนใจฉันอยู่ตลอดเลยใช่ไหม?”

ทันทีที่เขาได้ยินเสียงนี้จิโร่ก็อดจะตัวสั่นด้วยความกลัวไม่ได้

หลังจากนั้นเขาเห็นใบหน้าอันหล่อเหล่าและแสนเย่อหยิ่งของชาร์ลี

“คุณ…คุณเวด?!”

จิโร่รู้สึกราวกับว่าเขากำลังจะล้มลง “คุณ… คุณมาที่นี่ทำไม?”

ชาร์ลีตอบว่า “เลียมคือลูกน้องของฉัน ส่วนนักปรุงยาเภสัชกรรมก็เป็นบริษัทของฉัน ถ้านายวางแผนที่จะลักพาตัวเลียมไปและพยายามจะขโมยใบสั่งยาและสูตรยาของนักปรุงยาไปล่ะก็ ฉันก็ย่อมต้องมาพบนายด้วยตัวเองเป็นธรรมดา ไม่อย่างนั้นนายก็อาจคิดว่าฉันเป็นคนอ่อนแอที่ทั้งนายและพี่ชายสารเลวของนายจะมาเอาเปรียบได้”

“ฮะ?!” จิโร่คุกเข่ากระแทกลงกับพื้นอย่างแรงก่อนจะร้องไห้ออกมาดังลั่น “ผมขอโทษครับคุณเวด! ผมไม่รู้เลยว่าเลียมเป็นลูกน้องของคุณ และไม่รู้เลยว่าบริษัทนักปรุงยาเภสัชกรรมก็เป็นของคุณ ถ้าผมรู้ก็ไม่มีทางที่ผมจะกล้ามาหาเรื่องหรือคิดที่จะเป็นศัตรูกับคุณหรอก!”

ชาร์ลียิ้มก่อนจะพูดว่า “นายไม่จำเป็นต้องเล่าเรื่องไร้สาระนั้นให้ฉันฟังหรอก! นายลงมือกับคนของฉันไปแล้ว ยังมีหน้ามาบอกว่าไม่มีเจตนาที่จะขัดคำสั่งหรือต่อต้านฉันเหรอ? นายคิดว่าฉันเป็นเด็กสามขวบที่จะมาหลอกกันง่าย ๆ อย่างนั้นเหรอ?”