กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1496

ชาร์ลีตอบเบา ๆ ว่า “อย่าเลยครับ ผมไปเองน่าจะสะดวกกว่า”

เอเลนยิ้มก่อนจะพยักหน้าแล้วพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นก็เดินทางระวังด้วยล่ะ!”

พอพูดจบเอเลนก็เฝ้ามองชาร์ลีเดินออกไป หลังจากนั้นเธอก็รีบบอกว่า “ลูกเขยที่แสนดีของแม่ ถ้าเห็นอะไรดี ๆ ที่อีสต์คลิฟฟ์ ก็อย่าลืมเอามาฝากแม่ด้วยนะ!”

“ได้เลยครับ” ชาร์ลีตอบในขณะที่เดินออกจากบ้านไป

***

ที่สนามบินโอลรัส ชาร์ลีไม่ได้นำสัมภาระติดตัวมาด้วย ดังนั้นเขาจึงได้รับบัตรผ่านขึ้นเครื่อง ก่อนจะผ่านการตรวจสอบความปลอดภัยที่สนามบิน

เมื่อไอแซคได้รับตั๋วชั้นหนึ่งแล้ว เขาก็เดินตรงไปยังห้องรับรองวีไอพีหลังผ่านการตรวจสอบความปลอดภัยแล้ว

เครื่องบินจะออกในเวลา 10.00 น. พนักงานบริการที่ห้องรับรองวีไอพีจึงแนะนำให้เขาขึ้นเครื่องในเวลา 9.20 น.

ชาร์ลีขึ้นเครื่องก่อนคนอื่น ๆ ในเวลานี้มีคนนั่งอยู่ในห้องโดยสารชั้นหนึ่งหลายคนแล้ว

การกระจายที่นั่งในห้องโดยสารชั้นหนึ่งในเครื่องบินลำนี้ใช้รูปแบบ 2+2 โดยมีที่นั่งที่กว้างขวางกว่าจำนวนสองที่นั่งในแต่ละด้านของทางเดินและสามารถปรับที่นั่งให้เอนราบได้ เพื่อให้ผู้โดยสารสามารถเอนกายนอนได้อย่างสะดวกสบายในขณะเดินทาง

ที่นั่งของชาร์ลีอยู่ริมหน้าต่าง พอได้นั่งลงแล้วเขาก็มองออกไปนอกหน้าต่าง

ชาร์ลีไม่ได้อยู่ในสถานะเช่นนี้มาหลายปีแล้ว

เขารู้สึกกระวนกระวายใจ หวาดหวั่น และคาดหวังเล็กน้อย

มีคำกล่าวโบราณที่ว่ายิ่งคุณไม่อยู่บ้านนานเท่าไหร่คุณก็ยิ่งสงบเยือกเย็นได้น้อยลง นับเป็นคำพูดที่เหมาะมาก ๆ ในการบรรยายความรู้สึกของชาร์ลีที่เป็นอยู่ในเวลานี้

ผู้โดยสารยังคงทยอยขึ้นเครื่องอยู่ในเวลานี้ เมื่อเขาได้กลิ่นหอมจาง ๆ โชยเข้าจมูกมาในเวลานี้ เขาก็หันหน้าไปมองรอบ ๆ โดยไม่รู้ตัว

มีหญิงสาวคนหนึ่งเพิ่งเดินเข้ามาอยู่ใกล้ ๆ เขา แล้วกำลังเตรียมจะนั่งลง