กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1497

ชาร์ลีพยายามรักษาระยะห่างจากลอรีนมาโดยตลอด

เขาไม่ได้มีความรู้สึกกับลอรีนมากนัก ยิ่งไปกว่านั้นเนื่องจากลอรีนเป็นเพื่อนสนิทของภรรยาชาร์ลีจึงมีเหตุผลที่จะรักษาระยะห่างจากเธอมากกว่าคนอื่น

แต่เขาไม่คาดคิดจริง ๆ ว่าจะเจอเธอบนเครื่องบิน

ลอรีนอารมณ์ดีมาก เธอเอนตัวเข้าไปใกล้ ๆ ชาร์ลีโดยไม่ได้ตั้งใจในขณะที่ถามว่า “โอ้ ชาร์ลี! คุณจะอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์กี่วันเหรอคะ?”

ชาร์ลีตอบว่า “ผมยังไม่แน่ใจ ต้องดูงานผมก่อน ถ้าเสร็จเร็วก็จะอยู่แค่สองสามวัน แต่ถ้าเสร็จช้าก็อาจต้องอยู่สี่ถึงห้าวันเลยก็ได้”

ลอรีนพูดอย่างตื่นเต้นว่า “โอ้! ฉันได้จองตั๋วเครื่องบินขากลับไว้ในอีกสี่วันที่จะถึงนี้ แล้วคุณล่ะคะ? คุณจองตั๋วเครื่องบินขากลับหรือยัง? เราจองเที่ยวบินเดียวกันตอนกลับไปที่โอลรัส ฮิลล์ดีไหมคะ?”

ชาร์ลีตอบตามตรงว่า “ผมยังไม่ได้จองตั๋วเครื่องบินขากลับเลยครับ ไว้ค่อยคุยกันใหม่ตอนที่งานเสร็จแล้วดีกว่า ผมยังยืนยันอะไรไม่ได้ในตอนนี้”

ลอรีนรีบบอกว่า “โอเคค่ะ งั้นเสร็จงานในอีสต์คลิฟฟ์แล้วค่อยบอกฉันนะคะ แล้วดูซิว่าจะเลื่อนตั๋วให้กลับในวันเดียวกับคุณได้หรือเปล่า ถ้าทำได้ฉันก็จะกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกับคุณค่ะ”

ชาร์ลีรู้สึกขยะแขยงและไม่เต็มใจอยู่ภายในใจลึก ๆ แต่เขาทำได้เพียงตอบไปเบา ๆ ว่า “เราจะตัดสินใจในเรื่องนี้กันอีกครั้งเมื่อถึงเวลา ตอนนี้ยังมีความไม่แน่นอนอยู่มากเลย”

ลอรีนไม่ได้สังเกตด้วยซ้ำว่าชาร์ลีแค่พูดแบบขอไปทีในขณะที่กำลังพูดคุยกับเธอ เธอจึงรีบพยักหน้าเห็นด้วย

หลังจากนั้นเธอก็ถามด้วยความสงสัยว่า “ช่วงนี้คุณกำลังยุ่งวุ่นวายอยู่กับอะไรคะ? แล้วทำได้ดีหรือเปล่า?”

ชาร์ลีตอบว่า “ผมไม่ได้ยุ่งวุ่นวายอะไรหรอกครับ ก็แค่ไปช่วยดูฮวงจุ้ยให้คนอื่นเป็นครั้งคราว แล้วก็อยู่บ้านซะเป็นส่วนใหญ่”

ลอรีนถามด้วยความระมัดระวังว่า “แล้วแม่ของแคลร์ยังพยายามสร้างความยุ่งยากให้คุณอยู่อีกหรือเปล่าหลังกลับมาอยู่ที่บ้านแล้ว?”

ควินน์ตอบว่า “ไม่ได้ค่ะ! ฉันอยากไปรับพี่! พี่ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ฉันจะปลอมตัวไป ปาปารัสซี่จำฉันไม่ได้หรอกค่ะ!”

“อย่าเลย” ชาร์ลีตอบ “ปาปารัซซี่สมัยนี้เก่งจะตาย ดาราดังหลายคนมักคิดว่าจะหลบหลีกพวกเขาได้ แต่ปาปารัซซี่ก็หาทางถ่ายรูปดาราพวกนั้นได้อยู่ดี”

ควินน์ตอบอย่างหมดหนทาง “ถ้าอย่างนั้นก็ได้ค่ะ เดี๋ยวฉันจะส่งโลเคชั่นให้ทางข้อความ พี่จะมาถึงที่นี่ก่อนเที่ยงหรือเปล่า? จะให้ที่บ้านเตรียมอาหารกลางวันไว้ให้พี่ด้วยดีไหม?”

ชาร์ลีคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะบอกว่า “พี่น่าจะไปถึงที่นั่นตอนเที่ยง ๆ คงต้องรบกวนเธอแล้วล่ะ”

ควินน์ยิ้มก่อนจะพูดว่า “ฉันจะไม่บอกพ่อกับแม่ถึงเรื่องนี้ จะบอกแค่ว่ามีเพื่อนเก่ากำลังจะมาเยี่ยมที่บ้าน ฉันเชื่อว่าพ่อกับแม่ต้องตื่นเต้นมากอย่างแน่นอนเมื่อได้เห็นพี่!”

ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำตอบกลับไป เขารู้สึกอบอุ่นหัวใจอยู่ในตอนนี้เช่นกัน