กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1498

ในขณะที่เขานึกถึงสุขภาพที่ย่ำแย่ของยูล… พ่อของควินน์อยู่นั้น เขาก็ถามว่า “อาการของอาโกลดิ้งดีขึ้นบ้างไหม?”

“อาการไม่ค่อยดีค่ะ…” ควินน์ตอบเสียงเบา ๆ “อาการของพ่อไม่ค่อยดีค่ะ แพทย์แนะนำให้พ่อเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลอีกครั้ง แต่พ่อปฏิเสธที่จะไปที่นั่น ฉันคิดว่าพ่อคงหดหู่และเศร้าใจนิดหน่อย บางทีพ่ออาจยอมจำนนต่อชะตากรรมของพ่อแล้วก็ได้เขาเลยไม่อยากต้องทนทุกข์ทรมานอีกต่อไป พ่อรู้สึกเสมอว่าพ่อไม่มีศักดิ์ศรีเหลืออยู่เลยถ้าต้องเข้าไปรับการรักษาต่าง ๆ ในโรงพยาบาล… พี่อาจไม่เข้าใจลักษณะนิสัยของพ่อนัก แต่แม่ของฉันบอกว่าเขาเหมือนกับพ่อของพี่และพี่น้องแท้ ๆ ของเขาเอง คนพวกนั้นเป็นคนหัวดื้อมาก และไม่ยอมฟังคำแนะนำของใครเลย…”

ชาร์ลีรู้ว่าบุคคลที่มีอำนาจและน่านับถือมักจะอยากมีชีวิตรอด เวลาที่พวกเขาป่วยหนักและกำลังจะตาย

นี่เป็นเพราะพวกเขาใช้ชีวิตอย่างมีเกียรติและภูมิฐานมาหลายปีแล้ว พวกเขาจึงให้ความสำคัญกับหน้าตาและศักดิ์ศรีเป็นอย่างมาก พวกเขาไม่อยากลดศักดิ์ศรีและหรือเสียหน้าตอนป่วยหนักเพียงเพื่อให้ตัวเองได้มีชีวิตอยู่ต่อไปอีกสองสามปี

ชาร์ลีได้ยินมาว่าบุคคลที่น่านับถือและมีอำนาจหลายคนถึงกับลงนามในคำสั่งห้ามช่วยชีวิตเมื่อพวกเขาป่วยหนัก ถ้าชีวิตของพวกเขากำลังจะจบลง พวกเขาก็จะปฏิเสธที่จะใส่ท่อช่วยหายใจ ผ่าตัด หรือแม้แต่เสียบปลั๊กเครื่องช่วยหายใจ เพียงเพื่อให้พวกเขาได้จบชีวิตอย่างมีเกียรติมากขึ้น

ดูเหมือนว่ายูลได้เริ่มวางแผนสำหรับการตายของเขาแล้ว

โชคดีที่ชาร์ลีได้บังเอิญพบกับควินน์อีกครั้งในเวลาที่เหมาะสม ไม่อย่างนั้นถ้ายูลเสียชีวิตไปแล้วเพราะอาการป่วยระยะสุดท้าย ก็คงเป็นไปไม่ได้เลยที่ชาร์ลีจะช่วยชีวิตยูลเอาไว้ได้

ชาร์ลีจึงปลอบโยนควินน์ว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงในเรื่องนี้ให้มากเกินไปนะ ถ้าพี่ไปถึงแล้วพี่จะช่วยแก้ปัญหาในเรื่องนี้ให้อย่างแน่นอน”

ควินน์ร้องไห้สะอึกสะอื้นในขณะที่พูดว่า “ขอบคุณมากค่ะพี่ชาร์ลี พ่อของฉันจะต้องดีใจมากที่เห็นพี่มาเยี่ยม!”

ชาร์ลีไม่อยากคุยกับควินน์มากเกินเกินไป เพราะกลัวว่าลอรีนจะแอบได้ยินว่าเขาพูดคุยอะไรกับควินน์ เขาจึงรีบพูดว่า “คุยกันแค่นี้ก่อนนะ เครื่องบินกำลังจะออกแล้ว พี่ต้องปิดมือถือ”

ควินน์รีบตอบว่า “โอเคค่ะพี่ชาร์ลี! ฉันจะรอพี่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์นะคะ!”

เมื่อชาร์ลีกำลังจะวางสาย ลอรีนก็อดที่จะยิ้มแล้วพูดไม่ได้ว่า “โอ้ พี่ชาร์ลี พี่ช่างเป็นคนที่น่าทึ่งจริง ๆ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมทุกคนถึงเรียกพี่ว่าปรมาจารย์เวด จากที่พี่คุยโทรศัพท์เมื่อกี้นี้ ก็ดูเหมือนว่าคนทางโน้นกำลังรอให้พี่ไปช่วยอย่างสิ้นหวัง!”

ชาร์ลียิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า “บางครั้งเรื่องของฮวงจุ้ยก็เป็นแบบนี้ ถ้าทุกอย่างเรียบร้อยดีก็ไม่มีปัญหาอะไร แต่ทันทีที่มีปัญหาเกิดขึ้น ทุกอย่างก็แย่ลงในพริบตา”

ในเวลานี้พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินที่ทั้งสวยและงามสง่า ได้เริ่มเตือนให้ทุกคนคาดเข็มขัดนิรภัยแล้ว เนื่องจากเครื่องบินกำลังเตรียมตัวจะบินออกไปแล้ว

หลังจากนั้นเครื่องบินก็เริ่มเคลื่อนตัวอย่างช้า ๆ จนมาถึงรันเวย์ในที่สุด หลังจากวิ่งไปตามรันเวย์จนมีความเร็วที่เพียงพอแล้ว เครื่องบินก็เริ่มลอยขึ้นในอากาศอย่างช้า ๆ

ลอรีนรู้สึกตื่นเต้นมากตลอดเที่ยวบิน เธอพยายามหาหัวข้อในการสนทนากับชาร์ลีอย่างต่อเนื่อง

แต่ชาร์ลีครุ่นคิดแต่เรื่องในอีสต์คลิฟฟ์เท่านั้น เพราะอีสต์คลิฟฟ์เป็นสถานที่ที่มีความทรงจำในวัยเด็กของเขาอยู่เต็มไปหมด

หลังจากขึ้นบินไปได้หนึ่งชั่วโมงสี่สิบนาที เครื่องบินก็ค่อย ๆ ลดระดับลงมา แล้วลงจอดอย่างนิ่มนวลบนรันเวย์ในสนามบินนานาชาติอีสต์คลิฟฟ์

หัวใจของชาร์ลีเริ่มเต้นแรงอยู่ในเวลานี้ เขาร้องอุทานอยู่ภายในใจว่า ‘อีสต์คลิฟฟ์ ฉันกลับมาแล้ว!”