กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1544

โรแกนสบตากับเอเดรียนพี่ชายของเขา หลังจากนั้นเขารีบถามขึ้นว่า “เคนเน็ธ คุณช่วยบอกผมหน่อยได้ไหมว่าคุณสูญเสียสมรรถภาพและกลายเป็นคนไร้น้ำยาได้ยังไง? เกิดอะไรขึ้นกับคุณ?”

เคนเน็ธตอบอย่างเคอะเขินว่า “คุณโกลดิ้ง… คุณ… คุณ… ทำไมคุณถึงเป็นกังวลในเรื่องนี้จัง? บอกตามตรงนะครับ ไม่ว่าผมอยากจะบอกคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้หรือไม่ก็ตาม แต่เรื่องนี้มันน่าละอายเกินกว่าจะมาถกเถียงกัน!”

เอเดรียนซึ่งไม่ได้พูดอะไรเลย จู่ ๆ ก็พูดขึ้นมาว่า “คุณวิลสัน ได้โปรดอย่ารู้สึกว่าเป็นภาระทางจิตใจเลย บอกตามตรงนะเหตุผลที่เราตามหาคุณในวันนี้ ก็เพื่อการแลกเปลี่ยนข้อมูลระหว่างผู้ป่วยอย่างตรงไปตรงมา เราคงรวบรวมเงื่อนงำต่าง ๆ ได้ง่ายขึ้นและสะดวกกว่ากันมาก ถ้าเราได้แบ่งปันและแลกเปลี่ยนข้อมูลของกันและกันใช่ไหม?”

“ฮะ?!”

เคนเน็ธนิ่งอึ้งด้วยความตกตะลึง

การแลกเปลี่ยนข้อมูลระหว่างผู้ป่วย?

เขาหมายถึงอะไรกัน?

เขากำลังบอกเป็นนัย ๆ ว่าพี่น้องสองคนนี้ต่างสูญเสียสมรรถภาพและกลายเป็นคนไร้น้ำยาไปแล้วเหรอ?

ไม่มีทาง!

สองคนนี้เป็นลูกชายของตระกูลโกลดิ้ง!

ยิ่งไปกว่านั้นสองคนนี้ยังอายุน้อยกว่าเขาด้วย แล้วจะมีเรื่องผิดพลาดได้อย่างไรในเมื่ออายุพวกเขายังน้อย?

เคนเน็ธอดที่จะถามไม่ได้ว่า “คุณเอเดรียน เกิด… เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ?”

เอเดรียนโบกมือก่อนจะพูดว่า “คุณวิลสัน ผมหวังว่าคุณจะทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับเรานะ บอกเราทุกอย่างเกี่ยวกับเรื่องของคุณก่อน ผมและโรแกนต้องการรู้ที่มาที่ไปที่นำไปสู่เรื่องราวทั้งหมดนี้”

เคนเน็ธพยักหน้า หลังจากนั้นเขาก็ถอนหายใจก่อนจะบอกว่า “คือว่า… ถ้าคุณต้องการให้ผมอธิบายเรื่องราวทั้งหมดให้คุณฟัง มันก็คงเป็นเรื่องยาวมาก”