กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1570

เขาได้ห่างหายจากพ่อแม่ไปเป็นเวลาสิบแปดปี!

ชาร์ลีรู้สึกเป็นกังวลมากในเวลานี้

อันที่จริงเขาไม่ได้รู้สึกตื่นตระหนกและกระตือรือร้นอย่างนี้มานานแล้วนับตั้งแต่เขาได้คัมภีร์วันสิ้นโลกมา

พ่อแม่ของเขาถูกฝังอยู่ในฮวงซุ้ยอันสวยงามซึ่งอยู่ไม่ไกลจากตัวเขาในเวลานี้มากนัก ทันทีที่เขาเดินขึ้นบันไดไปหนึ่งร้อยขั้น เขาก็จะสามารถแสดงความเคารพต่อพ่อแม่ของเขาได้เสียที แล้วในที่สุดความฝันที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขาตลอดเวลาสิบแปดปีที่ผ่านมาก็จะเป็นจริง

แต่ถ้าคนพวกนี้ปฏิเสธที่จะให้เขาเดินขึ้นบันไดไป เขาก็ไม่สามารถไปถึงที่นั่นได้ใช่ไหม?

หรือเขาควรจะเปิดเผยตัวตัวต่อตระกูลเวดดี?

ถ้าเป็นอย่างนั้นเขาจะสามารถแสดงความเคารพต่อพ่อแม่ของเขาได้ในวันนี้ แต่หลังจากนั้นก็จะมีปัญหาและหายนะมากมายรอเขาอยู่

ทันใดนั้นก็มีเสียงที่ดังชัดเจนของใครคนหนึ่งว่า “ให้เขาขึ้นไป!”

ทุกคนหันไปมองตามเสียง ในเวลานี้พวกเขาเห็นชายชราคนหนึ่งที่ดูเหมือนจะผอมลงตามอายุ เส้นผม หนวดเครา และขนคิ้วของเขาดูขาวโพลนไปหมด และเขากำลังใช้ไม้เท้าเดินเข้ามาหาพวกเขาอย่างช้า ๆ

เมื่อชาร์ลีมองเห็นชายชรา เขาก็รู้สึกว่าชายชราคนนั้นน่าจะมีอายุเกินร้อยปีแล้ว ถึงแม้เขาจะแก่มากแล้ว แต่ท่าทางการเดินของเขาก็ยังดูมั่นคงได้อย่างน่าประหลาดใจ แม้จะใช้ไม้เท้าในการเดินก็ตาม

ตอนนี้อยู่ในช่วงเดือนธันวาคมแล้ว แต่ชายชราก็สวมเสื้อผ้าเนื้อบางมาก ๆ แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ได้รู้สึกหนาวอะไรเลย

นอกจากนี้ไม้เท้าที่เขาใช้นั้นก็ดูแตกต่างออกไปเล็กน้อย

ชาร์ลีเคยเห็นไม้เท้าของคนแก่มาหลายคนแล้ว ไม้เท้าของคนแก่ส่วนใหญ่มักจะแกะสลักเป็นรูปหัวมังกรอยู่ที่ด้ามจับ แต่ไม้เท้าของชายชราคนนี้กลับแกะสลักเป็นรูปงูหลามอยู่ที่ด้ามจับแทน