กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1572

ในเวลานี้มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองสามคนยืนอยู่ตรงเชิงบันได

ท่านปรมาจารย์อาวุโสกุมไม้เท้าหัวงูเหลือมด้วยมือทั้งสองข้าง พร้อมกับมองดูชาร์ลีด้วยสายตาหวาดหวั่นและชื่นชม

ชาร์ลีไม่ได้พูดอะไร เขาเพียงแต่เดินไปหาท่านปรมาจารย์อาวุโสพร้อมกับโค้งคำนับให้เขาอย่างซาบซึ้ง

ท่านปรมาจารย์อาวุโสรีบวางไม้เท้าไว้ข้าง ๆ ในขณะที่พูดด้วยความเคารพและความอ่อนน้อมถ่อมตนอย่างสุดซึ้ง “นี่เป็นสิ่งที่ยอมรับไม่ได้… ยอมรับไม่ได้…”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนต่างรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

เวลาที่หัวหน้าตระกูลเวดโค้งคำนับให้ท่านปรมาจารย์อาวุโสนั้น ท่านปรมาจารย์อาวุโสไม่แม้แต่จะสบตาเขาด้วยซ้ำไป แล้วทำไมเขาถึงสุภาพและมีมารยาทนัก ในเมื่อตอนนี้มีแค่คนขับรถมาโค้งคำนับให้เขาเท่านั้น?

ในเวลานี้ท่านปรมาจารย์อาวุโสเปิดปากถามชาร์ลีว่า “พ่อหนุ่ม… ฉันขอคุยกับเธอเป็นการส่วนตัวหน่อยได้ไหม?”

ชาร์ลีพยักหน้าแล้วพูดว่า “ได้สิครับ”

ท่านปรมาจารย์อาวุโสหันกลับมาบอกกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยว่า “อย่าให้ใครเดินตามเรามา”

ทุกคนรีบพยักหน้า

ชาร์ลีพยักหน้าให้ยูลในขณะที่เขาเดินไปยังอีกฟากหนึ่งของไหล่เขาพร้อมกับท่านปรมาจารย์อาวุโสคนนั้น

มีพื้นยกระดับที่ปูด้วยหินอ่อนตามธรรมชาติอยู่ข้าง ๆ ภูเขาที่นี่

ชาร์ลีรู้สึกมาโดยตลอดว่า ทั่วทั้งภูเขาวินทรี่นี้มีบรรยากาศที่ให้ความรู้สึกสูงตระหง่านและพุ่งทะยานขึ้นไป หลังจากได้เห็นพื้นหินอ่อนอันราบเรียบขนาดใหญ่ยักษ์นี้แล้ว ชาร์ลีก็เข้าใจได้ทันทีว่า ที่นี่คือศูนย์กลางของฮวงจุ้ยทั้งหมด

ท่านปรมาจารย์อาวุโสพาเขาไปยืนอยู่ตรงกลางพื้นยกระดับนี้ ก่อนจะพูดอย่างนอบน้อมว่า “การจัดวางฮวงจุ้ยทั่วทั้งภูเขาวินทรี่ล้วนจัดเตรียมไว้เพื่อคุณโดยเฉพาะ”

ชาร์ลีถามขึ้นด้วยความประหลาดใจ “จัดเตรียมไว้ให้ผมเหรอ? ท่านปรมาจารย์อาวุโส ผมไม่เข้าใจว่าท่านหมายถึงอะไร? ท่านรู้จักผมเหรอครับ?”

ท่านปรมาจารย์อาวุโสเลนนาร์ดพูดว่า “ตระกูลเวดประสบอุบัติเหตุเมื่อสี่ปีที่แล้ว และตระกูลเวดทั้งหมดก็ติดอยู่ในสถานการณ์มังกรเกยตื้น ตอนนั้นเป็นช่วงที่คุณแต่งงานและเริ่มสร้างครอบครัว”