กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1591

เมื่อต้องเอาอกเอาใจชาร์ลี ริกลีย์ก็จำเป็นต้องหยุดเห็นอกเห็นใจดีแลนเอาไว้ก่อน

เขาพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมพร้อมกับสีหน้าเย็นชาว่า “ดีแลน เราต่างก็เป็นผู้ใหญ่กันแล้ว ฉะนั้นถ้านายคิดจะพนันกับใคร นายก็ต้องยึดมั่นในคำสัญญาเมื่อนายแพ้พนันด้วย ฉันคิดว่า นายไม่ควรพูดอะไรไร้สาระอยู่ตรงนี้ต่อไป รีบกลืนจี้หยกชิ้นนั้นเข้าไปเดี๋ยวนี้เลย!”

สีหน้าของดีแลนเปลี่ยนเป็นดูขมขื่นและเศร้าหมองในทันที

ริกลีย์พูดอย่างเย็นชาว่า “ฉันจะบอกอะไรให้นะ ครั้งนี้นับเป็นโชคดีของนายนะ นายกลืนสร้อยคอเข้าไปเมื่อคราวที่แล้ว คราวนี้เป็นเพียงจี้หยกเท่านั้นเอง โชคดีจริง ๆ ที่นายไม่จับคู่จี้หยกนี่เข้ากับสายสร้อยด้วย ไม่งั้นนายต้องกลืนสายสร้อยเข้าไปพร้อมกับจี้หยกนี้ด้วยนะ!”

ดีแลนร้องไห้อย่างน่าสงสารในขณะที่มองไปที่ลอรีนซึ่งเป็นญาติของเขา แล้วอ้อนวอนอย่างขมขื่นว่า “ลอรีน น้องสาวที่แสนดีของฉัน ช่วยขอร้องคุณเวดให้ปล่อยฉันไปทีเถอะ ฉันรู้ว่าทำผิดไปแล้ว นับตั้งแต่นี้เป็นต้นไปฉันจะไม่วางท่าอวดดีต่อหน้าเขาอีกแล้ว ฉันจะยอมเป็นหมาของเขา แล้วทำทุกอย่างตามที่เขาสั่งให้ทำ ถึงแม้ว่าเขาจะสั่งให้ฉันไปกัดใครก็ตาม ฉันก็จะไม่ลังเลที่จะทำตามเลย! ช่วยขอร้องให้เขายกโทษให้ฉัน และปล่อยฉันไปในครั้งนี้ด้วยเถอะนะ…”

ลอรีนรู้สึกอึดอัดใจมากในเวลานี้

เธอรู้สึกไม่พอใจอย่างมากที่ญาติของเธอปฏิบัติต่อชาร์ลีก่อนหน้านี้

ผู้หญิงก็เหมือนกันหมด ดีแลนเป็นญาติกับลอรีน และทั้งคู่ก็เคยมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันตั้งแต่เด็ก ๆ

แต่ชาร์ลีคือคนที่ลอรีนแอบหลงรักมานานมากแล้ว ฉะนั้นถ้าทั้งสองคนนี้มายืนอยู่ตรงหน้าเธอ เธอก็ต้องเอนเอียงไปทางชาร์ลีมากกว่าเป็นธรรมดา

ตอนนี้ดีแลนได้ขอร้องให้เธอช่วยอ้อนวอนชาร์ลีเพื่อเขา ลอรีนก็ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร

เมื่อซิลเวียเห็นดังนี้ เธอก็รีบวิ่งออกไปยืนตรงหน้าลอรีน แล้วเตรียมจะคุกเข่าลงในขณะที่กำลังร้องห่มร้องไห้ เธอคร่ำครวญไม่หยุดในขณะที่พูดว่า “ลอรีน เห็นแก่หน้าป้าด้วยเถอะ ช่วยอ้อนวอนคุณเวดให้แสดงน้ำใจ และปล่อยญาติของเธอไป จะให้ฉันคุกเข่าขอร้องเธอก็ได้!”

ลอรีนอยากจะยื่นมือออกไปหยุดยั้งไม่ให้ป้าคุณเข่าต่อหน้าเธอ แต่ซิลเวียกลับคุกเข่าลงไปแล้ว ทั้งสองฝ่ายจึงหมดหนทาง