กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 208

ขณะนั้นในห้องมีชายวัยกลางคน รูปร่างผอม ที่กำลังสวมเสื้อเชิ๊ตสีฟ้า กำลังถือเข็มทิศขณะเดินไปรอบ ๆ ห้อง พร้อมพึมพำอะไรบางอย่าง จัสมินยืนหันหลังให้กับประตู อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เธอได้ยินเสียงใครมาเคาะประตู เธอก็หันกลับมา ก่อนจะถามออกไปว่า “คุณลุงออสก้าร์ มีอะไรผิดปกติหรือเปล่าคะ?”

ออสก้าร์ รีบตอบกลับไปว่า “คุณมัวร์ อัลเบิร์ต พาคุณเวด มาที่นี่เพื่อช่วยดูฮวงจุ้ยให้กับคุณครับ”

จัสมินหันกลับมาและเธอประหลาดใจมากเมื่อเห็นชาร์ลี “ชาร์ลี ทำไมคุณถึงมาที่นี่?”

เมื่อชาร์ลีมองไปที่จัสมิน เขาก็รู้สึกว่า เธอดูซีดเซียวกว่าเมื่อก่อน เมื่อเทียบกับตอนที่เขาเห็นเธอ มีเงาปรากฎบนหน้าผากของเธอ และดูเหมือนว่ามีบางสิ่งผิดปกติกับดวงและโชคชะตาของเธอในเวลานี้

ชาร์ลียิ้มเล็กน้อยก่อนที่เขาจะกล่าวว่า “อัลเบิร์ต บอกผมว่าคุณกำลังมีปัญหา เขาจึงพาผมมาที่นี่เพื่อดูฮวงจุ้ยให้กับคุณ”

จากนั้น ชายวัยกลางคนที่ถือเข็มทิศอยู่ในมือ หันกลับมาและพูดว่า “คุณมัวร์ ผมเป็นถึงปรมาจารย์จากตระกูลเลนนาร์ด ผมไม่อยากให้ใครมารบกวนเวลาที่ผมกำลังดูฮวงจุ้ย เพราะมันอาจจะกระทบกับฮวงจุ้ยของคุณแน่นอน”

จัสมินรู้ดีว่า ชาร์ลีรู้เรื่องอภิปรัชญาหรือสิ่งที่อยู่เหนือธรรมชาติอยู่บ้าง แต่ฮวงจุ้ยเป็นสาขาหนึ่งที่แตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิงเมื่อเทียบกับสิ่งที่เขารู้ แม้ว่าเธอจะรู้ดีว่าชาร์ลีเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านอภิปรัชญา แต่เธอก็รู้สึกว่า ถ้าเป็นในเรื่องที่เกี่ยวกับฮวงจุ้ย และโชคแล้ว ชาร์ลีเทียบไม่ได้กับท่านปรมาจารย์เลนนาร์ดเลย

ดังนั้น เธอจึงกล่าวขอโทษชาร์ลีออกไปว่า “ฉันขอโทษนะ คุณเวด แต่ตอนนี้ท่านปรมาจารย์กำลังตรวจสอบฮวงจุ้ยให้ฉันอยู่ คุณช่วยตามคุณลุงออสก้าร์ไปที่ชั้นล่าง แล้วรอฉันที่นั้นได้ไหม? ฉันขอโทษจริง ๆ อีกไม่นานหรอก ฉันจะรีบลงไปพบคุณ”

ชาร์ลีตอบว่า “คุณมัวร์ หากมีคนอื่นมาช่วยแก้ปัญหาที่คุณกำลังเผชิญอยู่ ในฐานะเพื่อนไม่ดีกว่าเหรอ? อย่างไรก็ตาม หากท่านปรมาจารย์เลนนาร์ด สามารถแก้ไขปัญหาให้กับคุณได้ โดยที่ผมไม่ต้องช่วยเหลือ ผมจะรู้สึกมีความสุขมาก ผมจะเข้าไปช่วยคุณก็ต่อเมื่อท่านปรมาจารย์เลนนาร์ด ไม่สามารถแก้ไขปัญหาให้กับคุณได้”

ขณะที่เขากำลังถือเข็มทิศอยู่ในมือนั้น ชายวัยกลางคนตะคอกออกมาอย่างหยิ่งพยองว่า “ผมคือปรมาจารย์เลนนาร์ด เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านฮวงจุ้ย ที่ส่งต่อรุ่นกันมาถึง 22 รุ่น! คุณคิดว่าเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้ เป็นสิ่งที่ท้าทายสำหรับผมงั้นเหรอ? คุณยังเด็ก แต่คุณกล้าเรียกตัวเองว่าเป็นปรมาจารย์ด้านฮวงจุ้ยเช่นกันงั้นเหรอ? ผมเกรงว่าคุณจะเป็นได้แค่คนโกหกที่หยิ่งพยองก็เท่านั้น!”