กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 212

เมื่อชาร์ลีเห็นโทรทัศน์ขนาดหกสิบนิ้วตกลงมาที่เท้าของจัสมินเขารีบก้าวไปข้างหน้า และจับมือเธอก่อนจะดึงเธอเข้าสู่อ้อมแขนของเขา

โทรทัศน์ตกลงกระแทกกับพื้น!

กรอบ และหน้าจอโทรทัศน์ตกลงกับพื้น เศษพลาสติกที่แตกเป็นชิ้น ๆ ปลิวว่อน และเฉือนขาเรียว และเนียนใสของจัสมิน

“โอ๊ย!” จัสมินตะโกนออกมาด้วยความเจ็บปวดทันทีที่เธอรู้สึกถึงความเจ็บปวดอย่างรุนแรงที่น่องของเธอ เมื่อเธอก้มศีรษะลงเธอก็รู้ว่ามีบาดแผลที่น่องยาว 2-3 เซนติเมตร เลือดเริ่มไหลออกมาจากบาดแผลภายในพริบตา

ชาร์ลีรีบหยิบทิชชู่ออกมาจากกระเป๋าเสื้อก่อนจะคุกเข่าลงข้าง ๆ จัสมิน แล้วกดทิชชู่แนบกับน่องของเธอ หลังจากนั้นเขาก็ถามว่า “จัสมิน คุณมีชุดปฐมพยาบาลที่บ้านไหม? เราจำเป็นต้องฆ่าเชื้อบาดแผลของคุณทันที”

จัสมินรู้สึกโกรธเล็กน้อยเมื่อชาร์ลี แตะขาของเธอ และเธอก็อยากจะตะโกนใส่เขา อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอจำได้ว่าชาร์ลีเป็นคนที่ช่วยเธอไว้ เธอจึงระงับความโกรธ และพยายามสงบสติอารมณ์

หลังจากนั้นเธอจ้องไปที่ปรมาจารย์เลนนาร์ดด้วยความโกรธก่อนจะพูดว่า “ปรมาจารย์เลนนาร์ด คุณจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น นอกจากคุณจะให้คำอธิบายที่สมเหตุสมผลแก่ฉันในวันนี้”

ทันทีที่เขาได้ยินคำพูดของจัสมิน อัลเบิร์ตก็คว้าปรมาจารย์เลนนาร์ดไว้ที่คอของเขาก่อนที่เขาจะถามว่า “พูดมา บอกฉันทีว่าคุณทำอะไรกับคุณมัวร์?!”

ปรมาจารย์เลนนาร์ดตอบด้วยความกลัวปรากฏในดวงตาของเขา “ฉัน… ฉันไม่ได้ทำอะไรเธอ! ฉันแค่ทำพิธีกรรมเพื่อช่วยให้เธอหลุดจากความโชคร้ายของเธอ…”

“หยุดโกหกฉัน!” อัลเบิร์ตตอบอย่างโกรธ ๆ “คุณเปลี่ยนโชคลาภของคุณมัวร์ให้แย่ลงใช่ไหม?”

ดอน อัลเบิร์ต ขบฟันขณะที่เขาสาปแช่ง “บอกฉันสิ! มีใครจ่ายเงินให้คุณเพื่อที่คุณจะได้มา และจงใจทำร้ายคุณมัวร์ใช่ไหม?”

ปรมาจารย์เลนนาร์ดตัวสั่นด้วยความตกใจทันทีที่ได้ยินคำพูดของอัลเบิร์ต “พี่ใหญ่ ฉันไม่ได้รับเงินจากใครเลย! ฉันไม่มีเจตนาที่จะทำร้ายคุณมัวร์เลย…”

อัลเบิร์ตยังคงกดดันเขาต่อไป “ถ้าคุณไม่ยอมบอกความจริงกับผม ผมจะหั่นคุณเป็นชิ้น ๆ และเอาไปให้เป็นอาหารกับสุนัขจรจัด!”