กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 236

ต่อมาในคืนนั้น จัสมินก็เดินทางมารับชาร์ลี

เมื่อเห็นชาร์ลี จัสมินก็ยกมือขึ้นอย่างเคารพต่อหน้าเขา และทักทาย “คุณเวด ฉันขอโทษจริง ๆ ที่ทำให้คุณเดือดร้อน”

ชาร์ลียิ้มเล็กน้อยก่อนที่เขาจะพูดว่า “คุณมัวร์ คุณไม่จำเป็นต้องสุภาพขนาดนี้นะครับ”

หลังจากนั้นชาร์ลีก็สังเกตเห็นว่าจัสมินสวมสร้อยเพชรรอบคอของเธอ ในตอนนี้เขาถามด้วยความอยากรู้ว่า “นี่คือสร้อยเพชรที่คุณทำหายไปก่อนหน้านี้ไหมครับ?”

จัสมินพยักหน้าอย่างรีบร้อนก่อนที่เธอจะตอบว่า “ใช่แล้วค่ะ นี่คือสร้อยเพชรที่คุณแม่ให้ฉันก่อนที่เธอจะจากไป และมันสำคัญสำหรับฉันมากกว่าชีวิตของฉันเอง ดังนั้นฉันรู้สึกขอบคุณคุณมาก ๆ เพราะถ้าไม่ใช่เพราะคุณฉันก็ไม่มีทางได้กลับมาอีกแล้วค่ะคุณเวด”

ชาร์ลียิ้มก่อนจะตอบว่า “จัสมิน เพราะว่าคุณมีความเกี่ยวข้องกับสร้อยเพชรเส้นนี้ แม้ว่าผมจะไม่ได้ช่วยคุณ แต่มันเป็นของของคุณก็จะถูกส่งคืนกลับไปยังมือของคุณหลังจากนั้นไม่นานไงครับ”

จัสมินรู้ว่าชาร์ลีเป็นคนที่ถ่อมตัว ดังนั้นเธอจึงรีบตอบว่า “คุณเวดนี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเคยเห็นปรมาจารย์ที่มีฝีมือจริง ๆ เช่นคุณที่ถ่อมตัวได้ขนาดนี้”

ชาร์ลียิ้ม และพูดว่า “จัสมิน คุณไม่ต้องยกย่องผมหรอกครับ! มาเริ่มงานของเรากันดีกว่า”

จัสมินพยักหน้าก่อนที่เธอจะกล่าวว่า “โอเคค่ะคุณเวด กรุณาเชิญขึ้นรถค่ะ!”

ชาร์ลีเข้าไปในโรลส์ - รอยซ์ของจัสมินก่อนที่คนขับจะขับรถอย่างรวดเร็วไปยังคฤหาสน์ของตระกูลมัวร์ในโอลรัส ฮิลล์

มันเป็นคฤหาสน์ทั่วไปที่ได้รับการปรับปรุงใหม่อย่างงดงาม และล้อมรอบด้วยสวนที่สวยงาม วิลล่าทั้งหลังเต็มไปด้วยความสวยงามแบบคลาสสิก และแสดงให้เห็นถึงรสนิยมอันหรูหราของเจ้าของ

ยิ่งไปกว่านั้นคฤหาสน์มีพื้นที่ขนาดใหญ่มาก เนื่องจากตระกูลมัวร์ สามารถเป็นเจ้าของที่ดินผืนใหญ่ในโอลรัส ฮิลล์ ได้จึงเห็นได้ชัดว่าตระกูลมัวร์นั้นร่ำรวยมาก

ชาร์ลีเดินตามหลังจัสมินอย่างช้า ๆ ขณะที่พวกเขาเดินข้ามลานบ้าน ทันทีที่เขาเข้าไปในห้องนั่งเล่น เขาก็เห็นชายหนุ่มในชุดสูท และรองเท้าหนังเดินไปมาพร้อมกับชายชรา และเด็กผู้หญิงที่อายุน้อยกว่า