กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 278

ขณะที่หัวใจของเธอยังคงเต้นอย่างรุนแรง ออโรร่ากลับบ้านรู้สึกตื่นเต้น และดีใจมาก

ในขณะเดียวกันในบ้านพักของตระกูลควินตัน เกรแฮมกำลังรอเธออย่างใจจดใจจ่อ

เขากังวลว่าชาร์ลีจะเห็นด้วยกับคำขอของเขาเกี่ยวกับยาอายุวัฒนะวิเศษหรือไม่

ท้ายที่สุดแล้วตระกูลควินตัน ได้รับการจัดอันดับสูงกว่าตระกูลของซีค ไวท์ เล็กน้อยในแง่ของสถานะทางสังคม แต่พวกเขากลับลดลงเมื่อเทียบกับตระกูลของจัสมิน มัวร์ เขากลัวว่าชาร์ลีจะดูถูกครอบครัวของเขา แม้ว่าเขาจะสาบานว่าจะเป็นผู้ติดตามที่ซื่อสัตย์ก็ตาม

แม้ว่าตระกูลมัวร์จะต้องการที่จะประจบประแจงชาร์ลี แต่ก็มีโอกาสที่เขาจะได้แสดงตัวตนร่วมกับตระกูลมัวร์ในทางนั้นหรือไม่?

ขณะที่เขาเดินไปมาอย่างกังวล ออโรร่าก็กลับมา เขารีบวิ่งออกไปทันทีที่เธอจอดรถที่ลานภายในของวิลล่า

“ออโรร่า เป็นอย่างไรบ้างลูก? ปรมาจารย์เวดเห็นด้วยกับคำขอของเราหรือไม่!”

น้ำตาเอ่อคลอดวงตาของเธออีกครั้งเมื่อเธอพยักหน้าซ้ำ ๆ

“ใช่ค่ะพ่อ! เขาตกลงตามคำขอของเรา!”

"นั่นช่างวิเศษสุด ๆ!" เกรแฮมร้อง และหัวเราะเสียงดัง

“พ่อคะ ปรมาจารย์เวดบอกว่าจะให้เราสองอันด้วย!”

"ว่าไงนะ?!" เสียงหัวเราะดังขึ้นบนใบหน้าของเกรแฮม และถูกแทนที่ด้วยความประหลาดใจ

"สอง?! เขาอยากจะให้เราสองอัน?! ปรมาจารย์เวดต้องการมอบยาอายุวัฒนะให้เราสองอัน? ลูกแน่ใจไหม?!"

เกรแฮมรู้สึกราวกับว่าเขาจะหมดลมหายใจในทันที

ออโรร่าพยักหน้าอีกครั้ง และพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “ใช่ค่ะ เขาต้องการให้น้ำยาอายุวัฒนะสองอันแก่เรา หนูได้ยินถูกแล้ว!”

"โอ้พระเจ้า!" น้ำตาท่วมดวงตาของเกรแฮมเช่นกัน “หมายความว่าเขาอยากช่วยครอบครัวเราด้วยหรือเปล่า?”

"ใช่แล้วค่ะ! ปรมาจารย์เวดกล่าวว่าเขาต้องการความร่วมมืออย่างเต็มที่ เมื่อใดก็ตามที่เขามีความต้องการส่วนผสมของยาในอนาคต”

“ยอดเยี่ยมออโรร่า นั่นเป็นข่าวดี! ปรมาจารย์เวดอยากช่วยตระกูลเรา! ด้วยความช่วยเหลือของเขา ตระกูลของเราจะรุ่งเรือง และเฟื่องฟูไปอีกระดับ!”

จากนั้นเขาก็ถามอย่างสงสัยว่า “ยังไงก็ตาม เมื่อตอนเขาเห็นลูก เขามีคำขอพิเศษอะไรเพิ่มเติมด้วยหรือเปล่า?”

ทันใดนั้นทั้งใบหน้า และลำคอของออโรร่า ถูกทาด้วยสีแดงสด เธอพูดตะกุกตะกักอย่างเขิน ๆ “ปรมาจารย์เวด เขา… เขาพูด… เขาพูด…”

“อ๊ะ! เขาพูดว่าอะไร?"

เธอก้มหน้าลงอย่างเขินอาย เธอพึมพำว่า “ปรมาจารย์เวดบอกว่าเขาไม่สามารถปฏิเสธกับใบหน้าที่น่ารักแบบนี้ได้…”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า!” เกรแฮมหัวเราะเสียงดัง และอุทานว่า “มหัศจรรย์มาก ลูกรัก น่าทึ่งสุด ๆ ! ดูเหมือนว่าปรมาจารย์เวดจะกลายเป็นลูกเขยของฉันในวันหนึ่งนะ!”

ออโรร่าพึมพำอย่างเขิน ๆ “พ่อคะ นี่พ่อกำลังพูดถึงอะไร…”

“ทุกอย่างเป็นไปได้ ออโรร่า! ดีแล้วทำต่อไป!" เขายังคงตื่นเต้นมากในตอนนี้ “ด้วยความสามารถที่ทรงพลัง และมีมนต์ขลังของเขา พฤติกรรม และลักษณะของเขาจะต้องแตกต่างจากคนทั่วไปอย่างมาก แน่นอนว่าเขาคงไม่สนใจมุมมองของผู้คน และข้อจำกัดทางศีลธรรม ไม่อย่างนั้นทำไมเขาถึงก้มหัวให้ต่ำ และเป็นลูกเขยของตระกูลวิลสันที่มีฐานะปานกลางได้ ดังนั้น ลูกรัก ลูกต้องดำเนินการอย่างต่อเนื่อง พยายามที่จะเข้าหาปรมาจารย์เวดมากขึ้น หรือว่าไปมีลูกกับเขาเลย! จากนั้นตระกูลของเราจะเติบโตในระดับที่สุดยอด!”

ออโรร่าอายมากจนอยากซ่อนตัวเหมือนนกกระจอกเทศ เธอปิดหน้า และพูดว่า “พ่อคะ… พ่อกำลังพูดถึงอะไรเนี่ย? พ่อกำลังทำให้หนูอับอายอยู่นะ!”

เธอกระทืบเท้า และวิ่งกลับไปที่ห้องของเธอ...