กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 287

ชาร์ลีไม่ได้คาดหวังว่าคนเหล่านี้จะให้ของขวัญแก่เขา

ยิ่งไปกว่านั้นของขวัญที่พวกเขามอบให้เขานั้นมีราคาแพงมาก

รถสปอร์ตทั้งสองคัน ราคาคันละไม่ต่ำกว่าสี่สิบล้านเหรียญ

แก้วไวน์จากราชวงศ์หมิงมีมูลค่ามากกว่าห้าสิบถึงหกสิบล้านดอลลาร์

ยิ่งไปกว่านั้นจัสมินยังเขียนเช็คให้เขาหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์

พูดตามตรงว่าชาร์ลีรู้สึกเฉย ๆ กับของขวัญทั้งหมดนี้

ประการแรกรถสปอร์ตดูหรูหราเกินไป และเขาไม่ชอบแบบนั้นจริง ๆ

เขาไม่ชอบแก้วไวน์มากนักเพราะเขาไม่ค่อยได้ใช้ของแบบนั้น

สำหรับเงินแล้วนั้น สิ่งสุดท้ายที่เขาต้องการในชีวิตคือเงิน

อย่างไรก็ตาม เมื่อชาร์ลีเห็นว่าทั้งสี่คนเต็มไปด้วยความคาดหวังมากมายเนื่องจากพวกเขากระตือรือร้นที่จะให้เขารับของขวัญของพวกเขา ชาร์ลีครุ่นคิดสักครู่ก่อนที่จะรับของขวัญของพวกเขาอย่างไม่แยแส “โอเค งั้นผมจะรับของขวัญเหล่านี้ไว้ก็แล้วกัน ขอบคุณมากครับ"

เนื่องจากพวกเขาต้องการขอบคุณเขา และติดตามรับใช้เขา เขาจึงควรรับของขวัญจากพวกเขาเช่นกัน

เมื่อทุกคนเห็นว่าชาร์ลีเต็มใจที่จะรับของขวัญ พวกเขาก็ยิ้มด้วยความโล่งใจ

ชาร์ลียัดเช็คมูลค่าหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์ และกุญแจสร้อยข้อมืออัจฉริยะสองอันลงในกระเป๋าอย่างสบาย ๆ ก่อนจะวางกล่องแก้วไวน์ไว้ หลังจากนั้นเขาก็พูดเบา ๆ ว่า “เอาล่ะ กินข้าวกันเถอะครับ!”

ทุกคนรีบตอบว่า “ไปกินกัน! ไปกินข้าวกันเถอะ!”

ทันใดนั้นดอน อัลเบิร์ตก็ยืนขึ้น และพูดว่า “คุณเวด งั้นผมจะกลับไปเฝ้าอยู่ข้างนอกประตูก่อนนะครับ”