กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 289

คืนนั้นทุกคนที่ได้รับยาวิเศษจากชาร์ลีต่างก็นอนไม่หลับเลย

จัสมินซึ่งได้เห็นปาฏิหาริย์ที่เกิดขึ้นกับปู่ของเธอเป็นการส่วนตัว ก็รู้สึกตื่นเต้นมากเช่นกัน

เมื่อเธอนึกถึงยาวิเศษที่ชาร์ลีมอบให้เธออย่างลับ ๆ เธอก็รู้สึกได้ถึงกระแสความอบอุ่นที่พลุ่งพล่านผ่านหัวใจของเธอ

เธอจะไม่มีวันลืมความเมตตาและความเอื้ออาทรของชาร์ลีที่มีต่อเธอได้

ในเวลานี้ ออโรร่า ยัยพริกขี้หนูของตระกูลควินตันก็มีอาการนอนไม่หลับขณะที่เธอกำลังคิดถึงชาร์ลี

หลังจากพ่อของเธอได้รับยาวิเศษสองเม็ดจากชาร์ลี เขาก็มอบยาเม็ดหนึ่งให้เธอ ทันทีที่พวกเขากลับถึงบ้าน หลังจากนั้นเกรแฮมก็บอกให้เธอซ่อนเม็ดยาล้ำค่าไว้ให้ดี

ดังนั้นออโรร่าจึงเก็บเม็ดยาไว้ใกล้ตัวเธอ ซึ่งทำให้อุณหภูมิในร่างกาย และกลิ่นหอมของเธอก็ตราตรึงอยู่บนเม็ดยาแล้วเช่นกัน

ออโรร่าเต็มไปด้วยความสุขเมื่อเธอคิดถึงชาร์ลีที่ได้มอบยาเม็ดนี้ให้เธอ

ในขณะเดียวกันชาร์ลีชายที่อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้ กำลังนอนอยู่บนพื้นข้างเตียงภรรยาของเขา ในขณะที่เขานอนหลับฝันดีในฐานะลูกเขยของใครบางคน

***

แคลร์มุ่งหน้าไปที่สตูดิโอของเธอในเช้าวันรุ่งขึ้น

หลังจากเตรียมการมาหลายวัน ในที่สุดสตูดิโอของเธอก็เสร็จสมบูรณ์ และพร้อมเปิดให้บริการอย่างเป็นทางการ

ชาร์ลีเสนอที่จะช่วยเธอหลายครั้ง แต่เธอต้องการสร้างธุรกิจของเธอเอง ด้วยสองมือของเธอ

ชาร์ลีเข้าใจความรู้สึกของเธออย่างสมบูรณ์ หลังจากออกจากตระกูลวิลสัน แคลร์ก็คิดว่าเธอจะพิสูจน์ตัวเองได้อย่างไรเพื่อไม่ให้ตระกูลวิลสัน ดูถูกพวกเขา

ในเวลานี้ชาร์ลีแต่งตัวเรียบร้อยขณะที่เขามุ่งหน้าไปตลาดเพื่อซื้อของชำ หลังจากสอดมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อแล้ว เขาก็นึกถึงของขวัญทั้งหมดที่ทุกคนมอบให้เขาเมื่อคืนนี้

กุญแจสร้อยข้อมืออัจฉริยะสองอันสำหรับรถสปอร์ตสุดหรู แก้วไวน์โบราณคู่หนึ่ง และเช็คมูลค่าหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์

เนื่องจากแก้วไวน์โบราณวางอยู่ในกล่องไม้จันทน์ขนาดค่อนข้างใหญ่ ชาร์ลีจึงวางกล่องไว้ในตู้เสื้อผ้าของเขา ในตอนแรกเขาเคยคิดที่จะวางกุญแจสร้อยข้อมืออัจฉริยะ และเช็คเงินสดจำนวนหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์ไว้ในตู้เสื้อผ้าของเขาเช่นกัน แต่เขาก็ล้มเลิกความคิดนี้ไปแล้ว

นี่เป็นเพราะเขารู้ว่าแม่ยายของเขาจะเข้ามาในห้องนอนของพวกเขา และคอยจับผิดไปรอบ ๆ เมื่อเธอไม่มีอะไรจะทำ ครั้งสุดท้ายที่เกรแฮมมอบสร้อยข้อมือหยกให้กับเขา เอเลนได้หยิบมัน และสวมมันเองก่อนที่แคลร์จะมีโอกาสทำเช่นนั้น

หากแม่ยายของเขาพบเช็คเงินสดมูลค่าหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์ และกุญแจอัจฉริยะสำหรับรถสปอร์ตสุดหรูสองคัน เธอจะพยายามอ้างสิทธิ์นั้นด้วยตัวเองอย่างไม่ต้องสงสัย

ที่สำคัญที่สุดคือชาร์ลีไม่รู้ว่าจะอธิบายตัวเองอย่างไรหากเธอรู้เรื่องนี้

เช็คหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์คงเพียงพอที่จะทำให้เธอตกใจจนตายถึงสามครั้ง

ดังนั้นชาร์ลีจึงตัดสินใจนำกุญแจสร้อยข้อมืออัจฉริยะ และเช็คติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปที่ตลาดขายผัก

ในขณะที่เขากำลังเดินไปที่ตลาด เกรแฮมได้โทรศัพท์ไปหาเขาก่อนที่จะถามว่า “คุณเวด คุณชอบรถสปอร์ตที่ผมให้ไหมครับ?”

“โอ้…” ชาร์ลีตอบ “ผมยังไม่เห็นเลย”

เกรแฮมตอบอย่างรวดเร็ว “รถอยู่ที่ศูนย์การประชุมและศูนย์จัดแสดงสินค้าโอลรัส ฮิลล์ แล้ว ถ้าคุณไม่สะดวกที่จะไปที่นั่น ผมสามารถให้คนส่งรถไปที่บ้านของคุณแทนได้นะครับ”

ชาร์ลีตอบว่า “ไม่ ได้โปรดอย่าส่งมันมาที่บ้านของผมเลยครับ ผมจะหาเวลาไปดูที่ศูนย์จัดแสดงสินค้าเอง”

ย่านที่ชาร์ลีอาศัยอยู่ในปัจจุบันนั้นธรรมดามาก และบ้านแต่ละหลังมีมูลค่าเพียงสองถึงสามล้านดอลลาร์ คงจะเกิดความปั่นป่วนอย่างมากหากมีรถสปอร์ตสองคันที่มีมูลค่ามากกว่าสี่สิบล้านดอลลาร์จอดอยู่ในบริเวณใกล้เคียง

ดังนั้นชาร์ลีจึงรู้สึกว่าเขาควรจอดรถสปอร์ตไว้ในวิลล่าที่ธอมป์สัน เฟิร์สต์ แทน เพราะเขาจะได้ไม่ต้องกังวลเพราะพวกเขามีที่จอดรถชั้นใต้ดินส่วนตัวในวิลล่า

หลังจากมาถึงตลาดขายผัก ชาร์ลีก็ได้รับโทรศัพท์จากดักลาสเพื่อนที่ดีของเขาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย ดักลาสถามเขาทางโทรศัพท์ว่า “ชาร์ลี นายอยู่ไหน?”

ชาร์ลีตอบว่า “ฉันกำลังซื้อของในตลาดผัก เกิดอะไรขึ้นดักลาส? นายมีอะไรให้ฉันช่วยไหม?”