กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 303

แฮโรลด์ ยิ้มเยาะและพูดด้วยน้ำเสียงประชดประชันไปว่า “ชาร์ลี ไปดูละครของแกต่อเถอะ ฉันพนันได้เลยว่า คนรู้จักของแก คงเป็นแค่นักเลงชั้นต่ำกับพวกไร้อำนาจเท่านั้น แกคิดว่าตัวเองมีอิทธิพลและมีอำนาจมากขนาดนั้นเลยเหรอ? ฉันไม่เชื่อหรอกว่าแกจะสามารถเชิญบุคคลสำคัญ ๆ มาได้!”

เวนดี้ ก็ได้พูดขัดจังหวะขึ้นมาพร้อมพูดเหน็บแนมไปว่า “คนขี้แพ้อย่างชาร์ลี เก่งที่สุดในการคุยโม้โอ้อวด หากไม่มีใครมาร่วมพิธีเปิดของนาย นายและสำนักงานนี้จะกลายเป็นแค่เรื่องตลกขบขันในโอลรัส ฮิลส์ และมาดูกันว่านายจะได้งานหรือโครงการอะไรบ้างไหม!”

แคลร์ไม่ได้แสดงสีหน้าหรืออาการใด ๆ ขณะที่เธอฟังคำสบประมาทเหล่านั้น แต่ความวิตกกังวลค่อย ๆ เริ่มก่อตัวขึ้นในใจของเธอ

ถ้าพูดอย่างตรงไปตรงมา พิธีเปิดจะเป็นโอกาสที่แสดงให้เห็นถึงการมีความสัมพันธ์ที่ดีทางสังคมหรือเส้นสายของเจ้าของบริษัท

หากแขกจำนวนมากมาร่วมพิธีเปิด แสดงว่าบริษัทมีเครือข่ายและรากฐานทางธุรกิจที่แข็งแกร่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หากในกลุ่มแขกที่เชิญมามีแขกวีไอพีด้วย ข่าวดังกล่าวจะแพร่กระจายไปทั่วทั้งวงการ และหลายคนจะมองว่าบริษัทนี้มีความน่าเชื่อถือและไว้วางใจได้

ในทางกลับกัน หากพวกเขาไม่มีแขกในวันนี้ ก็เหมือนกับการประกาศต่อสาธารณะว่า บริษัทของพวกเขาไม่มีเครือข่ายหรือเส้นสายของเจ้าของบริษัทเลย จะไม่มีใครกล้ามาหาเธอที่บริษัทหรือแม้แต่โครงการที่เล็กที่สุดก็จะไม่มี

จะเป็นเรื่องที่น่ายินดีอย่างยิ่ง หาก เอ็มแกรนด์ กรุ๊ป สามารถส่งคนมาร่วมพิธีเปิดได้ แต่แคลร์ก็ไม่แน่ใจว่าพวกเขาจะให้ความร่วมมือกับเธอหรือไม่

ในขณะนั้น คุณท่านวิลสันพูดออกมาว่า “แคลร์ มองไปรอบ ๆ ตัวแกสิ ตอนนี้เกือบสิบโมงแล้ว แต่ที่นี่ ก็ไม่มีใครเลยนอกจากพวกเรา ฉันไม่คิดว่าแกจะได้อะไรจากสำนักงานเล็ก ๆ แห่งนี้ ทำไมแกไม่กลับไปช่วยเราที่ วิลสัน กรุ๊ป ล่ะ? ไม่เพียงแต่แกจะมีงานที่มั่นคง แต่แกจะไม่โดนสายตาที่เย็นชาและดูถูกจากคนอื่นอีกด้วย”

เมื่อตระกูลวิลสัน รู้ว่าบริษัทของแคลร์ กำลังจะเปิดขึ้น ก่อนหน้านี้พวกเขาได้ติดต่อกับหุ้นส่วนที่มีความสัมพันธ์ที่ดีกับพวกเขา และขอให้พวกเขาไม่มาร่วมพิธีเปิดของแคลร์ พวกเขาจำเป็นต้องทำตามเช่นนั้น หลังจากที่ได้รู้ว่าแคลร์ก็เป็นส่วนหนึ่งของตระกูลวิลสัน พวกเขาเลยประกาศออกมาว่าพวกเขาจะไม่ร่วมมือกับเธอในอนาคตอย่างแน่นอน

นั่นเป็นสาเหตุที่คุณท่านวิลสันมั่นใจเป็นอย่างมากว่าจะไม่มีแขกที่มีเกียรติมาในวันนี้ สิ่งนี้จะทำให้ทำลายแคลร์ได้มากยิ่งขึ้น และเธอเองก็จะสามารถควบคุมแคลร์ได้มากขึ้นในอนาคตด้วย!

ตอนนี้ แคลร์รู้สึกกระวนกระวายและวิตกกังวลเป็นอย่างมาก เธอกัดริมฝีปากและกระทืบเท้าเบา ๆ ไปมาอย่างประหม่า

ชาร์ลีจับมือของเธอแล้วพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “ที่รัก ถ้าวันนี้ไม่มีแขกมา? ผมอยู่ที่นี่กับคุณและนั้นก็เพียงพอแล้ว!”

แคลร์มองกลับไปที่เขา และพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม เธอรู้สึกถึงความอบอุ่นที่ห่อหุ้มหัวใจของเธอ

ในทางกลับกัน คุณท่านวิลสัน หัวเราะเยาะ และพูดไปว่า “ชาร์ลี แกมั่นใจมากเกินไปไหม? แกมีดีอะไรที่นี่? แกสามารถพาบุคคลสำคัญหรือผู้มีอิทธิพลมาที่นี่ได้ไหม? แกสามารถทำให้เเคลร์ได้รับโครงการหรืองานอะไรบ้างได้ไหมล่ะ? หากปราศจากการสนับสนุนจาก วิลสัน กรุ๊ป แล้ว แกแค่กำลังพาตัวเองไปสู่ทางตันเท่านั้น!”

ชาร์ลีกล่าวอย่างหยิ่งผยองกลับไปว่า “บริษัทของแคลร์จะต้องดีขึ้นเท่านั้น! ในช่วงที่วิลสัน กรุ๊ป รุ่งเรืองก็ไม่ได้ให้ความสำคัญอะไรกับแคลร์ นับประสาอะไรกับ วิลสัน กรุ๊ป ที่ใกล้จะล้มละลาย! เธอจะประสบความสำเร็จมากกว่าตอนที่อยู่กับพวกคุณ เพราะการประสบความสำเร็จนั้นเป็นเรื่องง่าย ๆ ของแคลร์!”

“หึ ทำเป็นอวดดี!”

คุณท่าน วิลสัน รู้สึกว่าเธอถูกดูถูกอย่างมาก เมื่อได้ยินชาร์ลีพูดถึง วิลสัน กรุ๊ป ที่ใกล้จะล้มละลายและแคลร์สามารถทำได้ดีกว่า วิลสัน กรุ๊ป ในช่วงเวลาที่รุ่งโรจน์! เธอกระทุ้งไม้เท้าลงกับพื้นด้วยความโกรธและตะโกนออกมาว่า “แกเป็นแค่คนขี้แพ้ ที่แต่งงานกับตระกูลของเรา แกกล้าขึ้นเสียงของแกที่นี่ได้อย่างไร!”

ชาร์ลียิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “ขึ้นเสียงหรอ? ฮ่า ๆ ผมแค่พูดตามความจริง ถ้าคุณไม่เชื่อผม ก็รอดูสิ!”

แฮโรลด์หัวเราะเยาะ “เอาล่ะ ชาร์ลี ฉันจะรอดูว่าแกจะพัฒนาบริษัทนี้ได้ขนาดไหน”

เมื่อเวลาผ่านไป และเวลาเปิดก็ใกล้เข้ามา

แคลร์เริ่มลุกลี้ลุกลนมากขึ้นเรื่อย ๆ เธอจ้องมองไปที่นาฬิกาสลับกับประตูหลัก บ่อยครั้ง

ชาร์ลีพยายามปลอบใจเพื่อให้เธอสบายใจ แต่ก็ไม่เกิดประโยชน์เลย