กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 310

เจอรัลด์ รู้ดีว่าเขาเกือบจะทำให้ปรมาจารย์เวดขุ่นเคือง เพราะเขาถูกหลอกลวงและล้างสมองโดยคนโง่เหล่านี้ โชคดีที่ปรมาจารย์เวดเป็นคนที่ยิ่งใหญ่กว่า และให้อภัยสำหรับการกระทำผิดของเขา ไม่อย่างนั้น เขาคงจะนำความหายนะมาสู่ตระกูลไวท์ของเขาแล้ว

ตอนนี้ เวนดี้ผู้ไร้ยางอายคนนี้มีความต้องการที่จะกลับมาคืนดีกับเขา?!

มันเหมือนกับการผลักเขากลับเข้าไปในกองไฟ!

เขาผลักเวนดี้ออกไป และเตะเธอเข้าที่ท้อง ขณะที่เธอล้มลงกับพื้น เขาก็ตะโกนไปว่า “เวนดี้ วิลสัน! จากนี้ไป ไสหัวไปให้พ้นไปจากฉันซะ! ถ้าเธอมาหาฉันอีก ฉันสาบานกับพระเจ้าเลยว่าฉันจะฆ่าเธอ!”

เวนดี้นั่งอยู่บนพื้นด้วยความมึนงงเหมือนกับว่าเธอถูกฟ้าผ่า

เมื่อมองย้อนกลับไปที่ใบหน้าของเจอรัลด์ซึ่งมีสีหน้าเกรี้ยวกราดอยู่ตอนนี้ เธอพบว่ามันแปลกและไม่คุ้นเคย เขาดูไม่เหมือนผู้ชายที่เคยรักเธอเลย

แม้ว่าแคลร์จะรู้สึกไม่สบายใจกับเวนดี้ แต่พวกเขาก็เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน เธอทนไม่ได้ที่เห็นเธอถูกดูถูกแบบนี้ เธอจึงพูดกับเจอรัลด์ไปว่า “คุณไวท์ คุณและเวนดี้เคยรักกัน แม้ว่าคุณจะไม่สามารถเป็นคนรักกันได้แล้ว แต่คุณก็ไม่จำเป็นต้องเป็นศัตรูกันใช่ไหม?”

เจอรัลด์โค้งคำนับรับทันทีที่แคลร์พูด จากนั้นเขาก็พูดต่อไปว่า “ใช่แล้วครับ คุณเวด! เป็นความผิดพลาดของผมที่จัดการได้ไม่ดี ช่วยยกโทษให้ผมด้วยครับ!”

เวนดี้จ้องมองด้วยความไม่เชื่อ เจอรัลด์โหดเหี้ยมและรุนแรงกับเธอมาก แต่เขากลับปฏิบัติต่อแคลร์ด้วยความเคารพอย่างเต็มที่...

เธอหันหน้าไปที่แคลร์ แทนที่จะรู้สึกขอบคุณ หัวใจของเธอกลับเต็มไปด้วยความเกลียดชังและความแค้น ราวกับว่ามันกำลังตะโกนออกมาว่า “เพราะผู้หญิงเลว อย่างเธอไง แคลร์! สำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นกับฉันในตอนนี้ มันเป็นความผิดของเธอทั้งหมด!”

ถ้าไม่ใช่เพราะผู้หญิงเลวและสามีที่ขี้เกียจสิ้นคิดของเธอ ในตอนนี้ เธอคงได้แต่งงานกับเจอรัลด์! เธอคงจะมีชีวิตที่มีความสุขในฐานะภรรยาของตระกูลไวท์ผู้มั่งคั่ง และสามารถนำพาตระกูลวิลสันไปสู่ระดับที่สูงขึ้นได้ ตระกูลวิลสันคงไม่ลดระดับลงไปอย่างน่าเวทนาแบบนี้!

มันเป็นความผิดของเธอ แคลร์!

ความผิดของเธอ!

ความผิดของเธอ!

ความผิดของเธอ!

นังสารเลว!!!

เวนดี้ที่กำลังอยู่ในสภาพที่กระเซอะกระเซิง ดวงตาแดงก่ำของเธอเบิกกว้างขึ้น ขณะที่เธอพุ่งเข้าหาแคลร์พร้อมกับยื่นแขนเข้ามาหาเธอ

“นังสารเลว! ฉันจะฆ่าแก! ทั้งหมดเป็นความผิดของแก! ฉันจะฆ่าแกเดี๋ยวนี้ !!!”

แคลร์ตกใจมาก เมื่อจู่ ๆ เวนดี้ก็วิ่งเข้าหาเธอ เธอถอยไปข้างหลังอย่างรวดเร็ว และพยายามหลบหลีกจากการถูกทำร้ายจากเวนดี้

ชาร์ลีแสยะปากด้วยความโกรธ และกำลังเดินเข้าไปตบเวนดี้ แต่อัลเบิร์ตก็เดินมาข้างหน้าและตบหน้าเวนดี้ไปก่อนอย่างแรง เธอล้มลงไปกองกับพื้นอีกครั้ง

อัลเบิร์ตตะโกนอย่างขุ่นเคืองออกไปว่า “คุณเป็นอะไร? กล้าดียังไงมาพยายามทำร้ายคุณเวด! ผมจะฆ่าคุณ!"

เขาเรียกคนของเขาที่ยืนอยู่ข้างหลังเขามา และสั่งไปว่า “มาลากผู้หญิงคนนี้ออกไปข้างนอก แล้วจัดการเธอให้ดี!”

ชายร่างกำยำในชุดดำสองคน ออกมาจากด้านหลัง ดึงเวนดี้ขึ้นแล้วลากเธอออกไป

คริสโตเฟอร์เรียกพวกเขาด้วยท่าทางกระวนกระวาย พร้อมพูดไปว่า “ขอร้องล่ะ ช่วยยกโทษให้ลูกสาวของฉันด้วย เธอยังเป็นแค่เด็กวัยรุ่นเท่านั้น!”

ดวงตาของอัลเบิร์ตเต็มไปด้วยความโกรธเคือง “คุณทำอะไร! หยุดก่อกวนผมได้แล้ว ไม่งั้นผมจะฆ่าคุณด้วย!”