กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 310

เจอรัลด์ รู้ดีว่าเขาเกือบจะทำให้ปรมาจารย์เวดขุ่นเคือง เพราะเขาถูกหลอกลวงและล้างสมองโดยคนโง่เหล่านี้ โชคดีที่ปรมาจารย์เวดเป็นคนที่ยิ่งใหญ่กว่า และให้อภัยสำหรับการกระทำผิดของเขา ไม่อย่างนั้น เขาคงจะนำความหายนะมาสู่ตระกูลไวท์ของเขาแล้ว

ตอนนี้ เวนดี้ผู้ไร้ยางอายคนนี้มีความต้องการที่จะกลับมาคืนดีกับเขา?!

มันเหมือนกับการผลักเขากลับเข้าไปในกองไฟ!

เขาผลักเวนดี้ออกไป และเตะเธอเข้าที่ท้อง ขณะที่เธอล้มลงกับพื้น เขาก็ตะโกนไปว่า “เวนดี้ วิลสัน! จากนี้ไป ไสหัวไปให้พ้นไปจากฉันซะ! ถ้าเธอมาหาฉันอีก ฉันสาบานกับพระเจ้าเลยว่าฉันจะฆ่าเธอ!”

เวนดี้นั่งอยู่บนพื้นด้วยความมึนงงเหมือนกับว่าเธอถูกฟ้าผ่า

เมื่อมองย้อนกลับไปที่ใบหน้าของเจอรัลด์ซึ่งมีสีหน้าเกรี้ยวกราดอยู่ตอนนี้ เธอพบว่ามันแปลกและไม่คุ้นเคย เขาดูไม่เหมือนผู้ชายที่เคยรักเธอเลย

แม้ว่าแคลร์จะรู้สึกไม่สบายใจกับเวนดี้ แต่พวกเขาก็เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน เธอทนไม่ได้ที่เห็นเธอถูกดูถูกแบบนี้ เธอจึงพูดกับเจอรัลด์ไปว่า “คุณไวท์ คุณและเวนดี้เคยรักกัน แม้ว่าคุณจะไม่สามารถเป็นคนรักกันได้แล้ว แต่คุณก็ไม่จำเป็นต้องเป็นศัตรูกันใช่ไหม?”

เจอรัลด์โค้งคำนับรับทันทีที่แคลร์พูด จากนั้นเขาก็พูดต่อไปว่า “ใช่แล้วครับ คุณเวด! เป็นความผิดพลาดของผมที่จัดการได้ไม่ดี ช่วยยกโทษให้ผมด้วยครับ!”

เวนดี้จ้องมองด้วยความไม่เชื่อ เจอรัลด์โหดเหี้ยมและรุนแรงกับเธอมาก แต่เขากลับปฏิบัติต่อแคลร์ด้วยความเคารพอย่างเต็มที่...

เธอหันหน้าไปที่แคลร์ แทนที่จะรู้สึกขอบคุณ หัวใจของเธอกลับเต็มไปด้วยความเกลียดชังและความแค้น ราวกับว่ามันกำลังตะโกนออกมาว่า “เพราะผู้หญิงเลว อย่างเธอไง แคลร์! สำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นกับฉันในตอนนี้ มันเป็นความผิดของเธอทั้งหมด!”

ถ้าไม่ใช่เพราะผู้หญิงเลวและสามีที่ขี้เกียจสิ้นคิดของเธอ ในตอนนี้ เธอคงได้แต่งงานกับเจอรัลด์! เธอคงจะมีชีวิตที่มีความสุขในฐานะภรรยาของตระกูลไวท์ผู้มั่งคั่ง และสามารถนำพาตระกูลวิลสันไปสู่ระดับที่สูงขึ้นได้ ตระกูลวิลสันคงไม่ลดระดับลงไปอย่างน่าเวทนาแบบนี้!

มันเป็นความผิดของเธอ แคลร์!