กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 312

แคลร์พูดอย่างประหม่า “โอ้ ไม่นะ ฉันจะให้คุณทำแบบนั้นไม่ได้หรอกนะคะ…”

ชาร์ลีจับมือเธอ และพูดด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนว่า “ที่รักครับ คุณยังต้องการให้ความช่วยเหลือคุณจริง ๆ ตอบรับในความใจดีของเธอเถอะครับ เพราะมันเป็นรูปแบบหนึ่งของความเคารพนะครับ”

“ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากรับข้อเสนอของเธอหรอกนะคะ แต่นั่นเป็นการช่วยที่มากจนเกินไป…”

ชาร์ลีรับเช็คจากบ็อบบี้ และใส่ไว้ในมือของแคลร์ “เนื่องจากคุณยังบอกว่าไม่ต้องเสียเงินค่าเช่า ฉะนั้นคุณก็เก็บเงินไว้ก่อนสิ เอ็มแกรนด์ กรุ๊ป เป็นบริษัทขนาดใหญ่ที่มีมูลค่าบริษัทหลายแสนล้านดอลลาร์พวกเขาไม่มาคิดเล็กคิดน้อยเรื่องค่าเช่าของคุณหรอกครับ นอกจากนี้คุณจะมีโครงการ และความร่วมมือกับพวกเขาอีกในอนาคต อย่าทำให้ทุกอย่างดูเป็นทางการ และยุ่งยากมากเกินไปเลยนะครับ”

แคลร์รู้สึกดีใจขึ้นเล็กน้อยเมื่อเธอฟัง และไตร่ตรองคำพูดของชาร์ลี

เขาพูดถูก เอ็มแกรนด์ กรุ๊ป เป็นบริษัทที่ใหญ่ที่สุดในโอลรัส ฮิลล์ และแค่บริษัทเดียวก็เทียบได้กับตระกูลมัวร์ทั้งตระกูล ถ้าเธอทำเรื่องให้ซับซ้อน วุ่นวายกับดอริส ยัง ด้วยเรื่องเช็คมูลค่าเพียงหนึ่งแสนแปดสิบแกรนด์ มันอาจทำให้ดอริสรู้สึกว่าเธอช่างแข็งกระด้าง และดื้อรั้นก็เป็นได้

เธอจึงรับเช็คอย่างสง่างาม และพูดว่า “ขอบคุณมากค่ะ คุณยัง!”

ดอริสยิ้มอย่างอ่อนโยน “เราเป็นพันธมิตรทางธุรกิจกัน ฉะนั้นเราควรช่วยเหลือซึ่งกันและกันค่ะ”

แคลร์พยักหน้าและส่งเช็คคืนให้ชาร์ลี “พอดีฉันไม่มีกระเป๋าค่ะ รบกวนช่วยเก็บไว้ให้ฉันหน่อยนะคะ”

"ได้สิครับ!" ชาร์ลีล้วงเช็คลงในกระเป๋าเสื้อ และพูดกับแคลร์ว่า “ผมขอแนะนำคุณให้รู้จักกับคุณมัวร์นะครับ ตระกูลมัวร์มีโครงการที่อยากจะรีโนเวท และผมคิดว่าคุณน่าจะสนใจ”

แคลร์พยักหน้า แต่เธอไม่ค่อยรู้สึกอยากคุยกับจัสมินเพราะเธอรู้สึกด้อยค่าและรู้สึกตัวเองธรรมดาเกินไปเมื่อเธอยืนอยู่ข้างจัสมิน

ที่สำคัญเธอรู้สึกได้ถึงความเป็นศัตรูที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังรอยยิ้มที่ใจดีและสุภาพของจัสมิน

สัญชาตญาณของผู้หญิงไม่เคยผิด ลึกลงไปในใจของจัสมินเธอคิดว่าวันหนึ่งเธอสามารถแย่งชาร์ลีจากตระกูลวิลสันไปยังตระกูลมัวร์ได้ และด้วยเหตุนี้เธอจึงเป็นศัตรูที่แคลร์อาจจะคาดไม่ถึง แต่ถึงอย่างไรก็เห็นได้ชัดว่า แคลร์สามารถสัมผัสได้ถึงความเป็นปรปักษ์จากจัสมินเช่นกัน แต่เธอเพียงแค่ไม่ทราบว่าศัตรูมาจากไหนและด้วยเหตุผลอะไร

เธอดูเวลาตอนนี้ก็ 10 โมงเช้าแล้ว พ่อแม่ของเธอควรจะอยู่ที่นี่ในตอนนี้ เธอดึงแขนเสื้อของชาร์ลี และถามว่า “ชาร์ลีคะ พ่อและแม่ยังไม่อยู่ที่นี่อีก ทำไมคุณไม่ลองโทรหาพวกเขาดู และถามพวกเขาหน่อยว่าพวกเขาอยู่ไหนกันแล้ว?”

ชาร์ลีพยักหน้า “อาจจะมีการจราจรติดขัดระหว่างทาง…”

วันนี้เขาและแคลร์ตื่นเช้ามาก เนื่องจากต้องมาถึงที่ทำงานก่อนเวลาเพื่อทำความสะอาดสถานที่และเตรียมการต้อนรับ แต่ก่อนที่พวกเขาจะออกไปจากบ้านนั้น พวกเขาก็ได้บอกให้พ่อกับแม่มาก่อนเวลาสิบโมงเพื่อทำพิธีเปิด

อีกสิบนาทีจะสิบโมงแล้ว แต่พวกเขาก็ยังไปไม่ถึง

ชาร์ลีหยิบโทรศัพท์ของเขาออกมาและกำลังจะโทรออก แต่จู่ ๆ โทรศัพท์ของแคลร์ก็ดังขึ้น เธอรับโทรศัพท์อย่างรวดเร็วซึ่งดูเหมือนมาจากแม่ของเธอ เอเลน

เสียงโวยวายของเอเลนดังก้องผ่านโทรศัพท์ “แคลร์ พวกเราประสบอุบัติเหตุ! พ่อของลูกถูกส่งไปที่โรงพยาบาลซิลเวอร์ วิง มาที่นี่เร็วเข้า!”