กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 326

หลังจากที่เธอได้คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ แคลร์ก็สงบลงเล็กน้อยก่อนที่จะมอบเช็คเงินสดคืนให้ชาร์ลี “เก็บมันให้ดีนะคะ และอย่าลืมเผาให้พ่อคุณคืนนี้ด้วย อย่าไปปนกับเช็คเงินสดอื่น ๆ ในอนาคตอีกล่ะ! ไม่อย่างนั้นอาจจะมีอะไรแย่ ๆ เกิดขึ้นก็ได้นะคะ”

ชาร์ลีพยักหน้าอย่างรีบร้อนก่อนที่เขาจะพูดว่า “ไม่ต้องกังวลไปนะครับที่รัก ผมรู้แล้วว่าผมควรระวังให้มากขึ้นในอนาคต”

หลังจากนั้นชาร์ลีก็รีบหยิบเช็คจำนวนหนึ่งแสนแปดหมื่นดอลลาร์ก่อนที่จะส่งให้เอเลน และพูดว่า "แม่ครับนี่คือเช็คของจริง รับมันไปด้วยครับ!”

ชาร์ลียังคงประจบประแจงเอเลนขณะที่เขาพูดต่อว่า “แม่ครับ! โชคดีที่คุณรู้ทันถึงความผิดพลาดของผม! ไม่อย่างนั้นเราจะสูญเสียเงินเป็นจำนวนมากแน่ ๆ ถ้าผมเกิดไปเผาเช็คผิดใบ!”

เอเลนจ้องมองเขาอย่างโกรธเกรี้ยว ถ้าไม่ใช่เพราะเช็คมูลค่าหนึ่งแสนแปดหมื่นดอลลาร์ เธอก็คงไม่ปล่อยเขาไปง่าย ๆ

อย่างไรก็ตาม ใครจะกล้าปฎิเสธเงินล่ะ? เธอต้องรับเช็ค และเก็บเงินที่เหลือไว้ตั้งหนึ่งแสนหกหมื่นเหรียญสำหรับตัวเอง!

ชาร์ลีถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อเห็นว่าเอเลนเอาเช็คไปจากมือเขาแล้ว เขาประมาทเกินไป และเกือบจะเกิดโป๊ะแตกครั้งใหญ่เพราะความผิดพลาดของเขา โชคดีที่สมองของเขาตอบสนองได้เร็วพอ...

อย่างไรก็แล้วแต่ แม่ยายของเขาดูเหมือนว่าจะฉลาดเกินตัวของเธอเอง หากเธอกลับมาพบว่าเช็คเงินสดมูลค่าหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์นี้เป็นของจริงล่ะก็ เธอคงจะต้องกระโดดออกจากหน้าต่างทันทีเพราะเธอคงทำผิดพลาดครั้งใหญ่!

ในขณะที่ชาร์ลีรู้สึกโล่งใจอยู่นั้น ทันใดนั้น พวกเขาก็ได้ยินเสียงคนแก่และกังวลดังมาจากด้านนอกวอร์ด “จาค็อบ! จาค็อบ! ลูกชายของแม่เป็นไงบ้าง?! แม่อยู่ที่นี่แล้วนะ!”

ชาร์ลีขมวดคิ้วทันทีที่ได้ยินคำพูดเหล่านั้น

หลังจากนั้นไม่นาน คุณท่านวิลสันก็เดินเข้าไปในวอร์ดพร้อมกับไม้เท้าในมือ เธอมาที่นี่กับคริสโตเฟอร์ แฮโรลด์ และเวนดี้

คุณท่านวิลสันมีสีหน้ากังวล และดูเป็นทุกข์อย่างมาก ดวงตาของเธอแดงก่ำ และเธอดูราวกับว่าเธอเพิ่งร้องไห้มา

ทันทีที่เธอเดินเข้าไปในวอร์ด น้ำตาเธอก็ไหลออกมาขณะที่ธอรีบไปหาจาค็อบซึ่งนอนอยู่บนเตียงของโรงพยาบาล เธอเอาแต่สะอื้นขณะพูดว่า “จาค็อบ! จาค็อบ แม่ได้ยินว่าลูกรถชน แม่กลัวมากจนเกือบหัวใจวายตาย ลูกรู้สึกยังไงบ้างตอนนี้? อาการดีขึ้นแล้วไหม?"

แม้ว่าแคลร์จะยังคงรู้สึกรังเกียจคนกลุ่มนี้อยู่บ้าง แต่เธอก็ไม่ได้ต้องการที่จะไล่พวกเขาออกไป เพราะว่าพวกเขาต่างก็มาเยี่ยมพ่อของเธอ ดังนั้นเธอจึงก้าวไปข้างหน้าก่อนที่เธอจะพูดว่า “คุณย่าคะ คุณพ่อของหนูรู้สึกดีขึ้นมากแล้ว ชาร์ลีก็ได้เชิญหมอที่เก่งกาจมารักษาอาการบาดเจ็บของพ่ออีกด้วยค่ะ”

คุณท่านวิลสันถอนหายใจด้วยความโล่งอกขณะที่เธอพูดต่อว่า “นั่นเป็นเรื่องดี นั่นเป็นข่าวดีจริง ๆ”

ในขณะเดียวกันนี้จาค็อบก็ตอบขึ้นว่า “คุณแม่ไม่ต้องกังวลไปหรอกครับ ผมจะไม่ตายง่าย ๆ”

บอกตามตรงว่าจาค็อบก็ยังคงไม่พอใจกับแม่ของตัวเองเป็นอย่างมาก

แต่ถึงอย่างไรก็ตาม ต่อให้จาค็อบจะไม่มีความสุข หรือไม่พอใจแม่ของเขามากแค่ไหน เธอก็ยังคงเป็นแม่ของเขา และพวกเขาก็ยังคงเป็นครอบครัวเดียวกันเสมอ เขาจะไม่มีความรู้สึกต่อเธอได้อย่างไรกัน?

ยิ่งไปกว่านั้น จาค็อบยังรู้สึกตื้นตันใจมากเมื่อเห็นว่าแม่ของเขาเป็นห่วงเขามากจนเธอร้องไห้ฟูมฟายขนาดนี้

คุณท่านวิลสันยังคงร้องไห้ขณะที่เธอตำหนิตัวเอง และพูดว่า "จาค็อบนี่เป็นความผิดของแม่ทั้งหมด แม่ไม่เคยได้แสดงให้ลูกเห็นเลยว่าแม่เป็นห่วงลูกมากแค่ไหน และก่อนหน้านี้แม่ก็รักลูกมากแค่ไหน หลังจากได้ยินว่าลูกรถชน แม่ก็ยิ่งกังวล และกลัวมาก แม่รู้สึกเสียใจมากเพราะแม่กลัวว่าลูกจะจากโลกนี้ไปโดยไม่ได้รู้ว่าแม่รักลูกมากแค่ไหน ลูกชายสุดที่รักของแม่”

หญิงชรากำลังร้องไห้ และสะอื้นอย่างขมขื่นในเวลานี้ “จาค็อบ แม่ขอโทษที่ดูเหมือนว่าแม่ไม่ได้สนใจลูกเลยตลอดหลายปีที่ผ่านมา ไม่ใช่ว่าแม่ไม่ได้สนใจลูกนะ แม่อาจจะดูรุนแรงกับลูกมากไปหน่อย เพราะแม่อยากให้ลูกโตขึ้น และเรียนรู้ได้เร็วขึ้น แม่เสียใจมากที่ลูกต้องมาทนอยู่อย่างเงียบ ๆ ตลอดที่ผ่านมานี้ โปรดยกโทษให้แม่ของลูกด้วยที่ทำไม่ดีกับลูก ... ”

จาค็อบรู้สึกว่าหัวใจของเขากำลังบีบรัด และน้ำตาของเขาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว

เขามักจะบ่นเกี่ยวกับแม่ของเขา เพราะเขาไม่เข้าใจว่าทำไมแม่ของเขาถึงมีอคติ และทำไมเธอถึงรัก และห่วงใยแค่พี่ชายของเขาเท่านั้น

เขาไม่เข้าใจว่าทำไมแม่ของเขาถึงคอยสนับสนุน และให้กำลังใจพี่ชายของเขาตลอดเวลา แต่ไม่ว่าเขาจะทำอะไรก็ตาม แม่ของเขาก็มักจะทำให้เขารู้สึกว่าเขาคิดผิด!

ความเกลียดชังนี้ได้ก่อตัวเป็นปมในใจของเขาหลังจากผ่านไปหลายปี

อย่างไรก็ตาม หลังจากฟังแม่ของเขาพูด และเห็นน้ำตาที่ไหลออกมาเพราะเธอเป็นห่วงเขามากแค่ไหน ปมในใจของเขาก็เริ่มคลายลงทันที...