กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 332

อัลเบิร์ตตอบทันทีว่า “คุณเวด ผมมีคนของผมอยู่ทั่วโอลรัส ฮิลล์ นะครับ ผมมีผู้ชายอยู่ในไนท์คลับ บาร์ คาราโอเกะ และไซต์ก่อสร้างเป็นส่วนใหญ่ เมื่อไหร่ที่คุณสั่ง ผมจะสั่งให้คนของผมตามล่าคน ๆ นั้น และจะฆ่าเขาทันที! ผมจะทำให้แน่ใจว่าผมส่งคนออกไปตามท้องถนนเพื่อตามหาเขาทุกวัน และผมจะทำให้แน่ใจว่าเขาต้องคิดผิดที่เกิดมาในชีวิตนี้!”

แฮโรลด์ตกใจมากในตอนนี้ และเขาคุกเข่าลงต่อหน้าชาร์ลีอย่างรวดเร็วขณะที่เขาร้องไห้ และร้องขอชีวิตของเขา “ชาร์ลี ชาร์ลี พี่เขยที่แสนดีของฉัน ฉันแค่ล้อเล่นกับนายเท่านั้นเอง ได้โปรดอย่าสนใจคำพูดฉันก่อนหน้านี้ และปล่อยฉันไปเถอะนะ ได้โปรดล่ะ…"

ชาร์ลีเหลือบมองแฮโรลด์อย่างเย็นชา และถามว่า “ทำไม? นายไม่ได้แกล้งทำเป็นว่าตัวนายเองไม่กระทบกระเทือนได้อีกต่อไปแล้วงั้นเหรอ?”

"ไม่ ไม่ ฉันจะไม่แกล้งทำอีกต่อไปแล้ว ฉันจะไม่แกล้งทำอีกต่อไป…” แฮโรลด์ตอบทันที เขากลัวแทบตาย แล้วเขาจะมาวุ่นวายต่อหน้าชาร์ลีอีกต่อไปได้อย่างไร?

ถ้าดอน อัลเบิร์ต สั่งคนของเขาให้ตามล่าใครก็แล้วแต่ในโอลรัส ฮิลล์ คนของเขาทุกคนในโอลรัส ฮิลล์ จะทำทุกสิ่งที่ทำได้เพื่อตามล่าคน ๆ นั้นอย่างแน่นอน!

ท้ายที่สุดนี่เป็นโอกาสที่ดีสำหรับพวกเขาที่จะทำให้ดอน อัลเบิร์ตพึงพอใจ!

ในขณะเดียวกัน ชาร์ลียังคงถือโทรศัพท์มือถือไว้ในมือ ขณะที่เขาพูดอย่างเย็นชาว่า “เพราะนายบอกว่านายไม่ได้เสแสร้งแกล้งทำ งั้นก็ทำให้ฉันดูหน่อยว่านายจริงใจแค่ไหน ไม่อย่างนั้น ฉันจะถือว่านายพูดแบบนี้เฉพาะในช่วงเวลาที่ฉุกละหุก ฉันรู้จักนายเป็นอย่างดี และผมรู้ว่าถ้าฉันปล่อยนายไปวันนี้ นายก็จะยังพยายามมาวุ่นวายกับฉันอีกในวันข้างหน้า”

แฮโรลด์ตัวสั่นด้วยความกลัวเพราะเขารู้ว่าชาร์ลีจะไม่ปล่อยเขาไปง่าย ๆ ดังนั้นโดยไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียวเขาจึงคำนับลงตรงหน้าชาร์ลีสามครั้งอย่างรวดเร็วพร้อมกับกระแทกหน้าลงบนพื้นโรงพยาบาลอย่างแรง

“ชาร์ลี ฉันผิดไปแล้ว! โปรดยกโทษให้ฉัน ฉันอยากจะขอโทษอย่างจริงใจที่สุด! โปรดอย่าขอให้ดอน อัลเบิร์ตตามล่าฉันเลย!”

ในขณะเดียวกันนี้แฮโรลด์รู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก

มีบางอย่างผิดปกติกับสมองของเขาหรือเปล่า? ทำไมเขาต้องไปท้าทาย และวุ่นวายกับชาร์ลีครั้งแล้วครั้งเล่า? นี่เขาไม่ได้รนหาที่ตายเหรอ? เขาควรจะรอจนกว่าดอน อัลเบิร์ต จะรู้ความจริงและตามล่าชาร์ลีด้วยตัวเองแทนที่จะยั่วยุชาร์ลี ถ้าชาร์ลีสั่งให้ดอน อัลเบิร์ตส่งคนของเขาไปตามล่าเขาจริง ๆ ล่ะก็ เขาอาจจะไม่มีชีวิตอยู่เพื่อดูแสงแดดในวันพรุ่งนี้ด้วยซ้ำ!

เมื่อคริสโตเฟอร์เห็นลูกชายของเขาคุกเข่าคำนับต่อหน้าชาร์ลี เขาก็โกรธมาก และพูดว่า “ชาร์ลี! นายไม่คิดว่านายทำเกินกว่าเหตุเหรอไง? ทำไมนายถึงได้ทำตัวเหมือนพวกคนพาล?!”

ชาร์ลีถามเพียงว่า “นี่คุณบอกว่าผมเป็นคนพาลเหรอครับ?”

จากนั้นชาร์ลีก็ยกโทรศัพท์มือถือขึ้นก่อนจะพูดกับอัลเบิร์ตอีกครั้งว่า “อัลเบิร์ต ผมต้องการเพิ่มอีกคนในรายการ ผมต้องการให้คนของคุณตามล่า และกำจัดพ่อลูกคู่นี้!”

อัลเบิร์ตตอบทันทีว่า “รับทราบครับคุณเวด! คุณสามารถมั่นใจได้ว่าคำสั่งของคุณ ผมจะดำเนินการให้เสร็จโดยเร็วที่สุด! ผมจะให้คนของผมตามล่าพวกเขา และสอนบทเรียนให้พวกเขา! แค่บอกชื่อพวกเขามาได้เลยครับ!”

คริสโตเฟอร์ก็ตัวสั่นด้วยความกลัวในเวลานี้

เวรแล้ว

เขาไม่คาดคิดว่าชาร์ลีจะโหดร้ายขนาดนี้

เขาแค่บอกว่าชาร์ลีไม่ต่างอะไรจากคนพาล แต่เขาก็สั่งให้ดอน อัลเบิร์ต ตามล่าเขาและกำจัดเขาด้วยเช่นกัน?!

เขาจะทนกับเรื่องไร้สาระนี้ต่อไปได้อย่างไร!

เมื่อมาถึงจุดนี้ ในที่สุดคุณท่านวิลสันก็ตระหนักถึงความยุ่งเหยิงที่พวกเขาได้รับ เธอกลัวว่าลูกชายและหลานชายของเธอจะได้รับบาดเจ็บอีกครั้ง เธอจึงรีบพูดว่า “ชาร์ลีได้โปรดปล่อยพวกเขาไปเถอะ แล้วเราจะกลับไปทันที แค่ทำเป็นว่าวันนี้เราไม่ได้มาที่นี่ก็แล้วกัน…”

ชาร์ลีส่ายหัว “นั่นเป็นไปไม่ได้ เพราะตอนนี้คุณอยู่ที่นี่แล้ว แล้วจะให้ผมคิดได้อย่างไรว่าคุณไม่ได้มาที่นี่ในวันนี้?”

คุณท่านวิลสันตัวสั่นขณะที่เธอถาม “ถ้าอย่างนั้น นายต้องการให้พวกเราทำอะไร?”

ชาร์ลีตอบอย่างเฉยเมยว่า “ผมอยากให้คุณบอกแคลร์ พ่อตาของผมและแม่ยายของผมถึงจุดประสงค์ที่แท้จริงของการมาเยือนของพวกคุณในวันนี้ หากคุณซื่อสัตย์และมีความจริงใจมากพอ ผมอาจจะช่วยพวกเขาและปล่อยพวกเขาไป ผมจะแกล้งทำเป็นว่าวันนี้คุณไม่ได้มาที่นี่ด้วยซ้ำ อย่างไรก็ตาม หากผมรู้สึกว่าคุณไม่จริงใจล่ะก็ ผมก็ต้องขอโทษด้วย เพราะผมจะทำให้แน่ใจว่าคนของผมทุกคนในโอลรัส ฮิลล์ จะตามล่าพวกเขาในคืนนี้!”