กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 336

ขณะที่เขาพูดถึงเรื่องนี้ เคนเน็ธก็เต็มไปด้วยอารมณ์ ขณะที่เขากล่าวว่า “พี่น้องได้พลัดพรากจากกันและกันมานานหลายสิบปีแล้ว บางทีพวกเขาอาจจะมีโอกาสได้พบกันบนสวรรค์ก็ได้นะ”

คริสโตเฟอร์พยักหน้าก่อนที่เขาจะกล่าวอย่างนอบน้อมว่า “ประธานวิลสัน ทำไมคุณไม่เข้ามาข้างในก่อนล่ะครับ”

เคนเน็ธพยักหน้าก่อนที่เขาจะหัวเราะ และพูดว่า “เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้น ผมต้องขอโทษด้วยที่รบกวนคุณ!”

“ไม่เลย ไม่เลยครับ คุณไม่ได้รบกวนอะไรเลยครับ!”

คริสโตเฟอร์รีบเดินนำเคนเน็ธ ผ่านลานบ้านเข้าไปในห้องนั่งเล่น จากนั้นเขารีบแนะนำคุณท่านวิลสันให้เขารู้จัก "แม่ครับ! นี่คือท่านประธานของโมเดสเวย์ กรุ๊ป คุณเคนเน็ธ วิลสัน!”

คุณท่านวิลสันตกตะลึง

โมเดสเวย์ กรุ๊ป?!

นั่นคือบริษัทมหาชนที่มีชื่อเสียงมาก!

ทำไมประธานของโมเดสเวย์ กรุ๊ป ถึงมาอยู่ที่บ้านของพวกเขา?

แม้ว่าเธอจะงงงวยมาก แต่เธอก็ยังลุกขึ้นมาทักทายเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น “โอ้! ยินดีต้อนรับสู่บ้านของเราประธานวิลสัน โปรดให้อภัยให้หญิงชราอย่างฉันที่ไม่ได้ให้การต้อนรับที่เหมาะสมกับคุณ!”

“ไม่ครับ ไม่ ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้เลยครับ” เคนเน็ธยิ้มขณะที่เขายื่นมือออกไปเล็กน้อย ทันใดนั้น เขาก็เหลือบไปเห็นเวนดี้ที่ร้องไห้มานาน ดวงตาของเธอเป็นสีแดงจากการร้องไห้เสียใจ ขณะที่เคนเน็ธเหลือบมองเธอเขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้สวยมาก แม้ว่าเธอจะมีสีหน้าน่าสงสารแบบนี้ก็ตาม เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าหัวใจของเขาเต้นเร็วขึ้นเล็กน้อย

เวนดี้รู้สึกเศร้าใจมากจนเธอไม่ได้สังเกตว่าแขกของบ้านเธอกำลังมองมาที่เธออย่างมีนัยยะในสายตาของเขาอย่างเงียบ ๆ

คุณท่านวิลสันรีบเชิญเคนเน็ธเข้าไปในห้องนั่งเล่นของพวกเขา ก่อนที่จะพูดว่า “ดิฉันไม่ได้คาดคิดว่าประธานวิลสันจะมาเยี่ยมบ้านของเรา! ดิฉันรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้คุณมาที่นี่ในฐานะแขกของเรา!”

“คุณก็สุภาพเกินไป” เคนเน็ธ ยิ้มก่อนจะพูดว่า “ถ้าผมไม่ผิด คุณต้องเป็นหัวหน้าของตระกูลวิลสันใช่ไหมครับ?”