กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 337

เมื่อเธอคิดถึงเรื่องนี้ คุณท่านวิลสันก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้นมากขณะที่เธอพูดกับเคนเน็ธว่า“โอ้ ประธานวิลสัน พ่อของคุณช่างเป็นคนดีที่รู้สึกขอบคุณผู้ช่วยชีวิตของเขาจริง ๆ! เขาจำทุกอย่างที่เกิดขึ้นได้แม้จะผ่านมาหลายปีแล้วก็ตาม”

เคนเน็ธพยักหน้า และถอนหายใจก่อนที่เขาจะกล่าวว่า “อย่างไรก็ตาม เขาเป็นผู้มีพระคุณ และผู้ช่วยชีวิตของเขา พ่อของผมยังไม่ลืมทุกสิ่งที่พ่อของคุณทำเพื่อเขาแม้จะผ่านมาหลายปีแล้วก็ตาม”

จากนั้นเคนเน็ธก็หยิบกล่องเครื่องประดับระดับไฮเอนด์ออกมาจากกระเป๋า และส่งให้คุณท่านวิลสัน พร้อมกับพูดว่า “พ่อของผมส่งกล่องนี้ให้ผมก่อนเขาจะจากไป และบอกผมว่าผมต้องส่งสิ่งนี้ให้กับผู้ช่วยชีวิตของเขา เนื่องจากนายใหญ่วิลสันได้จากไปแล้ว งั้นผมก็จะมอบสิ่งนี้ให้คุณแทน นะครับ คุณท่านวิลสัน”

คุณท่านวิลสันคิดว่าพ่อของเคนเน็ธ ต้องการที่จะมอบสมบัติหายากให้เธอเพื่อขอบคุณชายชราที่เคยช่วยชีวิตเขา ดังนั้นเธอจึงรีบเปิดกล่องเครื่องประดับอย่างตื่นเต้น และมองเข้าไปในกล่องเครื่องประดับ

อย่างไรก็ตาม… มันคือกระสุนสนิม!

นี่มันอะไรกัน?!

คุณท่านวิลสันจ้องไปที่เคนเน็ธ ก่อนที่เธอจะถามว่า “ประธานวิลสัน นี่คือ…”

เคนเน็ธรีบตอบว่า “นี่คือกระสุนที่โดนขาพ่อของผมในตอนนั้น ผู้ช่วยชีวิตของเขาใช้มีดพกกรีดมันออกจากขาของเขา และพ่อของผมก็เก็บมันไว้กับเขาตั้งแต่วันนั้น ก่อนที่เขาจะจากไป เขาบอกให้ผมส่งสิ่งนี้ไปให้ผู้ช่วยชีวิตของเขาเป็นของที่ระลึก”

คุณท่านวิลสันเกือบจะสาปแช่งดัง ๆ

อะไรของมันวะเนี่ย?!

สามีของเธอได้ช่วยชีวิตพ่อของเขา และพ่อของเขาก็อยากจะมอบกระสุนเก่าที่ขึ้นสนิมให้กับเขาเพื่อระลึกถึงวันนั้น?!

อย่าบอกนะว่านี่เป็นวิธีที่พวกเขาจะตอบแทนความช่วยเหลือในวันนั้น?!

กระสุนเก่าที่ขึ้นสนิมนี้ไม่คุ้มค่าแม้แต่สตางค์เดียว! นอกจากนี้มันยังเคยอยู่ในร่างกายมนุษย์มาก่อน ทำไมเคนเน็ธถึงให้ของไร้ประโยชน์นี้กับเธอ?! เขาควรต้องตอบแทนพวกเขาด้วยเงินสิบแปดล้านดอลลาร์เพื่อที่พวกเขาจะได้ฝ่าฟันความยากลำบากที่พวกเขากำลังเผชิญอยู่ในตอนนี้!

เมื่อเธอคิดถึงเรื่องนี้ คุณท่านวิลสันก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกก่อนที่จะพูดว่า “ฉันไม่ได้คาดหวังว่าพ่อของคุณจะเป็นคนที่ใจดี และชอบธรรมขนาดนี้ ฉันเดาว่าถ้าเขารู้ว่าตอนนี้ตระกูลวิลสันของเรากำลังเผชิญอยู่กับวิกฤต เขาก็คงช่วยเราใช่ไหม?”

เคนเน็ธตกใจกับเรื่องนี้ ญาติที่น่าสงสารก็เป็นญาติที่น่าสงสาร พวกเขาเพิ่งพบกัน และเธอพยายามขอเงินเขาอยู่?!

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเขามาที่นี่เพื่อช่วยชายชราเพื่อสนองความปรารถนาของเขา เขาจึงไม่ต้องการหยาบคายกับคุณท่านวิลสัน เคนเน็ธจึงถามว่า “คุณท่านวิลสัน ผมสงสัยว่าครอบครัวของคุณต้องเจอกับวิกฤตอะไรอยู่เหรอครับ?”

คุณท่านวิลสันตอบอย่างรวดเร็วว่า “เราเป็นเจ้าของบริษัทรับเหมาก่อสร้างและตกแต่งใหม่ชื่อ วิลสัน กรุ๊ป ธุรกิจของเราเฟื่องฟูเป็นอย่างดีนะ แต่ขณะนี้เราก็กำลังประสบปัญหาในเรื่องทุนของเราและบริษัทของเรากำลังจะล้มละลาย มันจะดีมากถ้าเรามีเงินพอที่จะดึงผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากเหล่านี้ไปได้”

เคนเน็ธพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะยิ้ม และพูดว่า “คุณท่านวิลสัน คุณดูเป็นคนที่มีความสุขมาก ไม่ต้องกังวลมากเกินไป! ผมเชื่อว่าตระกูลวิลสันจะมีโชคดีที่จะพาผ่านพ้นวิกฤตนี้ไปได้อย่างแน่นอน!”

คุณท่านวิลสันอยากจะสาปแช่งเคนเน็ธอย่างแท้จริงหลังจากฟังคำพูดของเขา

เหตุผลที่เธอบอกเขาเกี่ยวกับวิกฤตในครอบครัวของพวกเขาก็คือเธอต้องการให้เขารู้สึกเห็นใจเธอ และเสนอที่จะให้เงินแก่พวกเขาเพื่อผ่านวิกฤตนี้ เพราะท้ายที่สุดพ่อของเขาก็เป็นหนี้บุญคุณสามีของเธออย่างมากที่เคยช่วยชีวิตเขา! เขาไม่ควรตอบแทนน้ำใจด้วยสิ่งที่มีค่ามากกว่านี้แทนเหรอไง?

แต่กลับกัน เคนเน็ธแค่พูดว่าเธอดูเหมือนคนที่มีความสุข และตระกูลวิลสันจะสามารถรอดพ้นวิกฤตนี้ได้อย่างแน่นอน!

ถ้าไม่ใช่เพราะสถานะ และตัวตนที่โดดเด่นของเขา คุณท่านวิลสันคงจะกระแทกหน้าของเคนเน็ธกับม้านั่งไปเรียบร้อยแล้ว!

ในตอนนั้นเคนเน็ธก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่เวนดี้ที่ยังคงมีสีหน้าสิ้นหวัง และน่าสมเพชอยู่บนใบหน้าของเธอ เขายิ้มก่อนจะพูดว่า “คุณท่านวิลสัน ดูเหมือนว่าคุณจะไม่ได้แนะนำสมาชิกคนอื่น ๆ ในครอบครัวของคุณให้ผมรู้จักเลยนะครับ”

คุณท่านวิลสันมองไปยังสิ่งที่เคนเน็ธกำลังมอง และจากการแสดงออกบนใบหน้าของเขา เธอสามารถบอกได้ทันทีว่าเขาสนใจเวนดี้

ทันใดนั้น คุณท่านวิลสันก็มีความคิดขึ้นมา