กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 353

การเยาะเย้ยที่ดูถูกเหยียดหยามนี้สะท้อนอยู่รอบตัวพวกเขา

เคนเน็ธช่างเป็นอะไรที่แย่มาก! เขาเรียกชาร์ลีว่า ‘พ่อ’ สามครั้งในช่วงเวลาไม่กี่นาที!

เขาเป็นประธานของ โมเดสเวย์ กรุ๊ป ที่มีชื่อเสียง? เขาสร้างความอับอายให้กับตัวเองและบริษัทของเขาเป็นอย่างมาก!

ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เคนเน็ธไม่ได้สนใจเรื่องนี้เลยแม้แต่น้อย!

ชายผู้ยิ่งใหญ่ รู้ว่าเมื่อใดควรโอนอ่อนผ่อนตามและเมื่อใดไม่ควรทำ

คุณต้องมีชีวิตอยู่ และจากนั้นคุณจะใช้ความเป็นลูกผู้ชายได้ ใช่ไหม?

ถ้าคุณตายไป ความเป็นลูกผู้ชายของคุณจะสำคัญอะไร?

ดังนั้นเขาจึงรีบไปหาชาร์ลีเพื่อประจบประเเจงชาร์ลี “พ่อ ช่วยเมตตาและยกโทษให้ฉันด้วย! ฉันสาบานว่าฉันจะเป็นหนี้ชีวิตของคุณตลอดไปนะพ่อนะ!”

ชาร์ลีโบกมือและหัวเราะ “คุณควรเรียกผมว่าพ่อก่อนหน้านี้ ตอนที่ผมถามดี ๆ ตอนนี้มันสายเกินไปแล้ว”

เคนเน็ธอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ คิดว่าชาร์ลีต้องการก่อกวนเขา เขาวิงวอนอย่างหมดหวังในขณะที่น้ำตาไหลอาบแก้ม “พ่อ ได้โปรดเถอะนะ ฉันขอโทษพ่อ! โปรดยกโทษให้ฉัน… ”

ชาร์ลีมองไปที่เวนดี้ซึ่งยืนอยู่ด้วยความงุนงง และพูดอย่างเรียบเฉยว่า “เวนดี้ วิลสัน เสี่ยเลี้ยงของเธอคุกเข่าแล้ว ทำไมเธอยังยืนอยู่ล่ะ?”

เวนดี้ตกใจกับคำพูดของเขาและพึมพำออกมาว่า “อะไร… แกหมายถึงอะไร… ”

เคนเน็ธยื่นมือออกไปดึงเวนดี้ลงมาคุกเข่าอย่างรุนแรง ในขณะที่เขาคุกเข่าอยู่ ก่อนจะพูดไปว่า “คุณทิ้งสมองไว้ที่บ้านเหรอ ยัยโง่? ไม่รู้ว่าต้องคุกเข่าก่อนถึงจะพูดกับพ่อของผมได้?!”

ความปรารถนาที่จะอยู่รอดของเคนเน็ธนั้นแข็งแกร่งกว่าชื่อเสียง ศักดิ์ศรีและเกียรติยศ นี่เป็นทางเลือกสุดท้ายของเขา

เวนดี้คุกเข่าบนพื้นเหมือนรูปปั้นหินไม่กล้าขยับหรือพูดใด ๆ ได้ เคนเน็ธมองไปที่ชาร์ลีอย่างหมดหวังและถามไปว่า “พ่อ ตอนนี้คุณมีความสุขไหม?”

ชาร์ลีส่ายหัว “ไม่เชิง”