กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 430

ชาร์ลีรู้สึกสูญเสียคำพูดอย่างสิ้นเชิงในเวลานี้ ลอเรนหมายถึงอะไร? เธอเต็มใจที่จะเป็นภรรยาน้อยเพียงเพราะเขางั้นเหรอ?

แต่ถึงอย่างไร เขาจะเห็นด้วยกับคำขอแบบนี้ได้อย่างไร?

ประการแรกความรู้สึกของเขาที่มีต่อแคลร์เป็นเรื่องจริง และเขาจริงใจต่อเธอมาก แม้ว่าในตอนแรกแคลร์จะไม่พอใจกับการจัดเตรียมของปู่ของเธอ แต่ในที่สุดเธอก็ยอมแต่งงานกับชาร์ลีแม้ว่าทั้งครอบครัวของเธอจะหัวเราะ และเยาะเย้ยเธอในการตัดสินใจของเธอก็ตาม แน่นอนว่าแคลร์ไม่เคยดูถูกเขามาก่อน

นอกจากนี้เมื่อคุณป้าที่ดูแลเขาในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าล้มป่วย แคลร์เป็นคนที่ให้เขายืมเงินเพื่อที่เขาจะได้จ่ายเป็นค่ารักษาพยาบาลของเธอ ชาร์ลีจะไม่มีวันลืมความเมตตาของแคลร์

ดังนั้นเขาจะตกลงที่จะให้ลอเรนมาเป็นคนรักของเขาได้อย่างไรกัน?

ในเวลานี้แคลร์ที่หลับก็ขยับตัวเล็กน้อย

ชาร์ลีสะดุ้ง และรีบผลักลอเรนออกจากอ้อมแขน

ลอเรนมองไปที่แคลร์ และเมื่อเธอเห็นว่าแคลร์ยังไม่ตื่นเต็มที่ เธอก็เคลื่อนใบหน้าไปข้างหน้าทันที และจูบชาร์ลีเบา ๆ ริมฝีปากของเธอสัมผัสกับริมฝีปากของเขาอย่างอ่อนโยนเพียงเสี้ยววินาที

ก่อนที่ชาร์ลีจะรู้สึกตัวอีกครั้งลอเรนก็หน้าแดงขณะที่เธอค่อย ๆ ว่ายหนีจากเขา

ชาร์ลีไม่สามารถพูดอะไรเกี่ยวกับจูบที่กะทันหันได้ เพราะเขาเห็นว่าแคลร์กำลังจะตื่น

ในตอนนี้แคลร์ยืดร่างกายของเธอเล็กน้อย ขณะที่เธอค่อย ๆ ลืมตา และพูดว่า “โอ้! แช่บ่อน้ำพุร้อนนี่สบายมาก! ก่อนหน้านี้ฉันรู้สึกเหนื่อยมาก แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกราวกับว่าความเหนื่อยล้าทั้งหมดของฉันได้หายไปเลยล่ะ!”

จากนั้นแคลร์ก็หันกลับไปมองลอเรน และต้องประหลาดใจเมื่อเห็นว่าใบหน้าของเธอแดงมาก “ลอเรนน้ำพุไม่ได้ร้อนขนาดนั้นทำไมหน้าเธอแดงจัง?”

ลอเรนลูบแก้มของเธอด้วยความลำบากใจก่อนที่เธอจะยิ้ม และพูดว่า “ใช่ น้ำพุร้อนไม่ได้ร้อน แต่ประเด็นคือมีผู้หญิงสวยคนหนึ่งนอนอยู่ข้าง ๆ ฉันในเวลานี้ ฉันจะไม่รู้สึกร้อนใจได้อย่างไรเมื่อมองไปที่เธอ”

ในขณะที่เธอพูด ลอเรนยื่นมือออกไปเพื่อสะกิดแคลร์