กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 432

เจ้าหน้าที่ตำรวจตอบอย่างเย็นชาว่า “เอาล่ะ ตอนนี้นายกำลังดูถูกเจ้าหน้าที่บังคับใช้กฎหมาย! นั่นหมายความว่านายกำลังต่อต้านกฎหมายอยู่! อย่ามาว่าก็แล้วกันที่เราที่จะดำเนินการกับนาย!”

ทันทีที่เขาพูดจบเจ้าหน้าที่ตำรวจก็หยิบสเปรย์พริกไทยออกมา และเล็งตรงไปที่ใบหน้าของมาร์คัสก่อนจะฉีดลงบนใบหน้าของคนหลัง

มาร์คัสรู้สึกได้ถึงความปวดแสบปวดร้อนในดวงตาของเขาในเวลานี้ เขาจึงเอื้อมมือไปขยี้ตาโดยไม่รู้ตัว โดยลืมไปว่าทันทีที่เขาเอามือออก คำสองคำที่เปื้อนเลือดที่สลักอยู่บนหน้าผากของเขาก็จะถูกเปิดเผยทันที

“โอ้พระเจ้า…” เจ้าหน้าที่ตำรวจคนหนึ่งอุทานออกมาดัง ๆ “มองไปที่เขาสิ! เขามีคำบางคำสลักไว้ที่หน้าผาก!”

“รอยสักแบบนั้นคืออะไร? มันฮาร์ดคอร์มากจริง ๆ !”

“ฮ่าฮ่าฮ่า! ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมเด็กคนนี้ถึงชอบเรียกคนอื่นว่าเป็นคนขี้แพ้ เพราะเขามีคำว่า "ไอ้ขี้แพ้ที่น่าสมเพช" สลักอยู่บนหน้าผากของเขา! "

เมื่อมาร์คัสได้ยินดังนั้นเขาก็รีบยกมือขึ้นพยายามที่จะปิดหน้าผากของเขา อย่างไรก็ตาม ท่ามกลางความวุ่นวายนี้ ดวงตาของเขาทั้งบวม และเจ็บปวดมากจนเขาไม่ทันสังเกตว่ามีเจ้าหน้าที่ตำรวจเข้ามาหาเขา

หลังจากนั้น มาร์คัสก็ถูกลากออกจากรถก่อนที่เจ้าหน้าที่ตำรวจจะกดเขาลงกับพื้น

เจ้าหน้าที่ตำรวจวางมือของเขาไว้ด้านหลังของเขาทันทีก่อนที่จะใส่กุญแจมือ ด้วยวิธีนี้เขาจะไม่สามารถพยายามหลบหนีได้ และไม่มีทางที่เขาจะปกปิดคำว่า ‘ไอ้ขี้แพ้ที่น่าสมเพช’ ที่สลักอยู่บนหน้าผากของเขาได้

เจ้าหน้าที่ตำรวจจึงจับมาร์คัส และยัยหน้าพลาสติกไปที่ข้างถนนก่อนจะบอกให้พวกเขาหมอบลงตรงนั้น หลังจากนั้นได้โทรศัพท์กลับไปที่สถานีตำรวจเพื่อขอให้จัดทีมมา และนำตัวกลับไปที่สถานีตำรวจเพื่อทำการสอบสวนต่อไป

เมื่อเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นซึ่งเป็นสี่แยกที่มีผู้คนพลุกพล่านที่สุดในใจกลางเมือง!