กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 500

คาดไม่ถึงว่า ผู้ชายคนนี้ดันอยู่กับไอ้เด็กนอกสมรสเลียมนั่น!

เคนเน็ธจะไปทักทายแอนโธนีด้วยความตื่นเต้น อย่างไรก็ตาม สีหน้าของเขาพลันเปลี่ยนไปทันทีที่เห็นชาร์ลี

ในขณะเดียวกัน เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอารมณ์เสียอย่างมาก

ความอัปยศที่เขาได้รับจากชาร์ลีไม่น้อยไปกว่าที่เจฟฟรีย์ได้รับ!

ในตอนแรก เขาถือว่าชาร์ลีเป็นศัตรูตัวฉกาจของเขา อย่างไรก็ตามเมื่อชาร์ลีอยู่กับแอนโธนี่ เขาไม่กล้าพูดอะไรหรือสร้างความวุ่นวายใด ๆ เลย นั่นเป็นเพราะเขารู้ว่าแอนโธนีเคารพต่อชาร์ลีจริง ๆ ถ้าเขาทำให้ชาร์ลีขุ่นเคืองอีกครั้ง เคนเน็ธก็กลัวว่าแอนโธนีจะปฏิเสธที่จะรักษาเขา

ขณะที่เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เคนเน็ธก็ก้าวไปข้างหน้าทันทีก่อนจะโค้งคำนับ และพูดว่า “ลุงซิมมอนส์ ผมรู้ว่าก่อนหน้านี้ผมทำให้คุณโกรธ ผมรู้ว่ามันเป็นความผิดของผมทั้งหมด ผมรู้ว่าผมคิดผิด ได้โปรดช่วยรักษาผมด้วยนะครับ!”

แอนโธนีตอบอย่างไม่ใส่ใจว่า “ฉันบอกคุณไปแล้วว่าทั้งสองครอบครัวของเราจะไม่เกี่ยวข้องกันอีกในอนาคต ได้โปรดอย่าเรียกฉันว่าเป็นลุงของคุณอีกในอนาคต!”

หลังจากนั้น แอนโธนี่ก็ชี้ไปที่ชาร์ลีก่อนจะกล่าวด้วยความเคารพว่า “คนที่จะดูแลคุณในวันนี้ไม่ใช่ฉัน แต่เป็นคุณเวด!”

ในสายตาของแอนโธนี ความสามารถของชาร์ลีเกือบจะใกล้เคียงกับความสามารถของพระเจ้า ยิ่งไปกว่านั้น ความสามารถของชาร์ลีในการปรุงยานั้นเกินความสามารถของแพทย์และเภสัชกรทั้งหมดในโลกนี้แล้ว

ดังนั้นแอนโธนี่จึงเคารพชาร์ลีอย่างสุดหัวใจ

เคนเน็ธตะลึงเมื่อได้ยินเรื่องนี้ และมองชาร์ลีอย่างไม่เชื่อสายตาก่อนจะพูดว่า “อะไรกัน? ชาร์ลี นายคิดว่าคนอย่างนายจะรักษาฉันได้จริงงั้นเหรอ?”

ในเวลานี้ ชาร์ลีมองที่เคนเน็ธด้วยสีหน้าขี้เล่นขณะที่เขาพูดว่า “อืม เคนเน็ธ คุณมีทัศนคติแบบนี้เหรอ? คุณต้องการที่จะตัดมันออกไปจริง ๆ ใช่ไหม?”

แอนโธนียังขมวดคิ้วขณะที่เขาพูด “เคนเน็ธ คุณเวดเป็นคนเดียวในโลกนี้ที่สามารถช่วยคุณให้พ้นจากความทุกข์ของคุณได้ในตอนนี้ ฉันหวังว่าคุณจะไม่เสียใจในอนาคตหากคุณยังคงดูหมิ่นคุณเวดต่อไป!”

เคนเน็ธสำลักทันทีที่เขาได้ยินคำพูดของแอนโธนี

อันที่จริง เขาสงสัยอยู่แล้วว่าชาร์ลีเป็นคนที่ทำให้เขาเสียความเป็นลูกผู้ชายไปตั้งแต่แรก อย่างไรก็ตาม เขาไม่พบหลักฐานใด ๆ ที่เชื่อมโยงมันเลย

นอกจากนี้ ชาร์ลียังทำให้เขาอับอายมากกว่าหนึ่งครั้ง! เขายังบังคับให้เคนเน็ธเรียกเขาในฐานะพ่อและปู่อีกด้วย!

อาจกล่าวได้ว่าคนที่เคนเน็ธเกลียดที่สุดในโลกนี้คือ ชาร์ลี

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เคนเน็ธได้ยินว่าชาร์ลีอาจเป็นคนเดียวในโลกที่สามารถช่วยเขาได้ เขาก็ฝังความเกลียดชังทั้งหมดที่เขารู้สึกไว้อย่างรวดเร็ว หลังจากนั้น เขามองไปที่ชาร์ลีด้วยใบหน้าที่ประจบสอพลอขณะที่เขาพูดว่า “งั้นฉันคงคิดผิดแล้ว คุณเวด อย่าถือสาเลยนะ โปรดช่วยฉันเถอะ ได้โปรดช่วยชีวิตฉันด้วย!”

ชาร์ลียิ้มเล็กน้อยก่อนจะมองมาที่เขา และพูดว่า “เคนเน็ธ คุณคงลืมไปแล้วว่าผมเป็นใครสินะ?”

เคนเน็ธกัดฟันในขณะที่เขาแอบคิดกับตัวเองว่าเขาสามารถทนต่อความอัปยศอดสูนี้ได้เพราะเห็นแก่รากเหง้าของเขาเอง!

ดังนั้นเขาจึงคุกเข่าลงต่อหน้าชาร์ลีทันทีก่อนจะพูดว่า “คุณปู่ ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีตเป็นความผิดของผมเอง โปรดอย่าใส่ใจเลย และได้โปรดรักษาผมด้วยเถอะนะ!”

ขณะที่เขาพูด เขาก็ตบหน้าตัวเองไปด้วย เพราะกลัวว่าชาร์ลีจะยังโกรธและปฏิเสธที่จะให้การรักษาเขา

ในเวลานี้ ทุกคนที่รวมตัวกันในคฤหาสน์วีเวอร์ต่างตกตะลึง เพราะนี่คือประธานวิลสัน!

ประธานวิลสันจากโมเดสเวย์ กรุ๊ป กำลังเรียกชายหนุ่มว่าเป็นปู่ของเขางั้นเหรอ?

ตัวตนของชายหนุ่มคนนี้คืออะไรกัน เขาสามารถทำให้ประธานของบริษัทที่จดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์โค้งคำนับต่อหน้าเขาได้อย่างนั้นเหรอ?

ชาร์ลีพยักหน้าอย่างพึงพอใจก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ผมคิดว่าคุณเริ่มดีขึ้นเรื่อย ๆ”

ทั้งจอร์แดนและแอนโธนีชื่นชมชาร์ลีจริง ๆ แต่เคนเน็ธถึงขนาดเต็มใจเรียกชาร์ลีว่าเป็นปู่ของเขาด้วยซ้ำ! มันน่าตกใจจริง ๆ!

ในเวลานี้ จอร์แดนก้าวไปข้างหน้า และชมเชยว่า “ผมเคยได้ยินชื่อคุณมานานแล้ว คุณเวด! ไม่คิดว่าจะได้เจอคุณวันนี้จริง ๆ คุณเป็นปรมาจารย์อย่างแท้จริง! โปรดช่วยผมรักษาความเจ็บป่วยของท่านประธานในวันนี้ด้วยเถอะครับ”

เจฟฟรีย์ซึ่งยืนอยู่ข้าง ๆ อดไม่ได้ที่จะรู้สึกโกรธเมื่อเห็นชาร์ลี ดังนั้นเขาจึงกัดฟันพูด “พ่อ! ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่ปรมาจารย์อะไรเลย! ผมได้ตรวจสอบเขา และพบว่าเขาไม่มีอะไรมากไปกว่าคนที่สามารถอ่านฮวงจุ้ยได้เล็กน้อย! อย่าตกหลุมพรางของเขา! ไอ้เลวนั่น เลียม เรียกเขามาที่นี่เพื่อหลอกพ่อนะ!”

จอร์แดนตัวสั่นเล็กน้อยในเวลานี้ และเมื่อเขาเห็นการขมวดคิ้วบนใบหน้าของชาร์ลี เขาก็ตบหน้าเจฟฟรีย์อย่างแรงโดยไม่ลังเล

สิ่งที่เขาไม่ได้คาดหวังคือเคนเน็ธซึ่งคุกเข่าอยู่บนพื้นในเวลานี้ ก็กระโดดขึ้นตบหน้าเจฟฟรีย์ให้หัวทิ่มเมื่อเขาได้ยินคำพูดของเจฟฟรีย์ ทั้งสองคนตบแก้มซ้ายและขวาของเจฟฟรีย์อย่างแรงถึงสองครั้ง!