กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 595

ทันทีที่เธอคิดถึงเรื่องนี้ เอเลนก็อดไม่ได้ที่จะร้องไห้ออกมา เธอรู้สึกอับอายอย่างมากในการเอาชนะของเธอในเวลานี้

เอเลนร้องไห้และอ้อนวอนว่า “ได้โปรดอย่าบังคับให้ฉันถ่ายวิดีโอเลยนะ ฉันจะโทรหาลูกเขยของฉันและขอให้เขามาที่นี่โดยไม่สร้างปัญหาให้กับคุณเลย ฉันจะขอให้เขานำโฉนดวิลล่ามาที่นี่ทันทีและฉันจะไม่พูดอะไรอีก”

ฮัดสันไม่แยแสมากในขณะที่เขาจ้องที่เธอด้วยสีหน้าเย็นชาในขณะที่เขากล่าวว่า "นี่เป็นกฎของฉันและนี่คือวิธีที่ฉันทำสิ่งต่าง ๆ แกต้องถ่ายวิดีโอนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในวันนี้ ต่อให้แกปฏิเสธที่จะทำ แกก็ยังต้องถ่ายวิดีโอนี้!”

“หากแกถอดเสื้อผ้าด้วยตัวเอง เราทุกคนก็สามารถยุติเรื่องนี้ได้อย่างสงบ อย่างไรก็ตาม หากแกปฏิเสธที่จะร่วมมือกับฉัน ฉันจะขอให้คนของฉันฉีกเสื้อผ้าของแกออกแทน!”

ขณะที่เขาพูด ฮัดสันมองเอเลนขึ้นลง ๆ ก่อนที่เขาจะพูดด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มว่า “ใช่ ฉันลืมบอกแกว่าคนญี่ปุ่นชอบซื้อหนังแนวนี้จากประเทศของเราในปัจจุบันนี้จริง ๆ ผู้หญิงอย่างแกเหมาะกับตลาดญี่ปุ่นอย่างแน่นอน ถ้าฉันขายวิดีโอของแกให้ญี่ปุ่นในอนาคต แกอาจจะกลายเป็นคนดังไปเลยก็ได้!”

เอเลนแทบจะเป็นลมด้วยความกลัว

ทันทีที่เธอได้ยินคำพูดของเขา เธอไม่กล้าต่อรองกับเขาอีกต่อไป เธอเริ่มหลั่งน้ำตาเมื่อเธอรู้สึกอับอายอย่างที่สุด “ฉันจะร่วมมือกับคุณก็ได้ โอเคไหม? ฉันจะให้ความร่วมมือ…”

ฮัดสันพยักหน้าก่อนจะเตะเอเลนและพูดว่า “เข้าไปในห้องแล้วถอดเสื้อผ้าซะ!”

หลังจากถูกเตะ เอเลนก็คลานเข้าไปในห้องนอนถัดไป เธอนอนอยู่บนเตียง และเธอยังคงร้องไห้ขณะที่เธอค่อย ๆ ถอดเสื้อผ้าออก

ทันทีที่เธอถอดเสื้อผ้าออก เอเลนก็ร้องไห้ออกมาเมื่อรู้สึกว่าเธอกำลังจะใจสลาย

เธอรู้สึกว่าเธอไม่ควรจะมีชีวิตอยู่ในโลกนี้อีกต่อไป

ฮัดสันเยาะเย้ยก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและเริ่มถ่ายร่างเปลือยเปล่าของเอเลน หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “อืม ฉันไม่ได้คาดหวังว่าหญิงชราอย่างแกจะมีหุ่นที่สวยขนาดนี้!”

เอเลนปิดหน้าของเธอขณะที่เธอร้องไห้ แต่ไม่มีอะไรที่เธอสามารถทำได้เลย ฮัดสันไม่รู้สึกเห็นใจเธอ