กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 609

ชาร์ลีส่ายหัวเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ลืมมันเถอะอัลเบิร์ต บางครั้งก็มีบางสิ่งที่นายต้องเรียนรู้ที่จะยอมรับมัน ไม่ว่าจะดีหรือไม่ดี”

อัลเบิร์ตจ้องไปที่เอเลนอย่างขุ่นเคืองขณะที่เธอหมอบอยู่ข้าง ๆ ตัวสั่นด้วยความกลัว

เธอไม่กล้าเอ่ยถึงเรื่องเงินอีกต่อไปและเก็บความเศร้าโศกและความขมขื่นไว้ในใจ

ในขณะนี้ รถหลายคันจอดอยู่ที่ลานบ้าน ไอแซคลงจากรถและพาผู้ใหญ่ห้าคนที่ถูกมัดอยู่เข้าไปในบ้าน

ความหวาดกลัวปรากฏทั่วใบหน้าของคนทั้งห้า ทันทีที่พวกเขาเห็นลินดาหลังจากเข้าประตู ชายหนุ่มก็โพล่งออกมาว่า “แม่ เกิดอะไรขึ้น?!

ลินดามองดูฝูงชนและคร่ำครวญอย่างสิ้นหวังเมื่อเห็นสามี ลูก ๆ และบรรดาลูกเขยลูกสะใภ้ถูกพาเข้ามาในบ้าน

“แม่ขอโทษ แม่ขอโทษ ทั้งหมดเป็นความผิดของแม่เอง… แม่ขอโทษที่ลากทุกคนเข้ามาเกี่ยว…”

ชายอายุห้าสิบรีบถาม “ที่รัก เกิดอะไรขึ้น?!”

ชาร์ลีพูดอย่างเย็นชาว่า “คุณรู้ไหมว่าภรรยาของคุณเป็นนักต้มตุ๋นที่ทำลายชีวิตของคนอื่น”

“ผม… ผมไม่รู้…” ชายคนนั้นพึมพำอย่างเจือน ๆ

ชาร์ลีดูการแสดงออกและปฏิกิริยาของเขาอย่างใกล้ชิด เขายิ้มและพูดว่า “คุณกำลังพยายามหลอกผมเหรอ? ภรรยาของคุณอยู่กันมานานแล้ว มันจะแปลกมากถ้าคุณไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร!”

จากนั้นเขาเหลือบมองคนทั้งห้าอย่างช้า ๆ แล้วถามว่า “พวกคุณคนไหนเป็นลูกของลินดา?”

ชายหนุ่มและหญิงสาวยกมือขึ้นอย่างแหย ๆ พวกเขายังคงไม่เข้าใจสถานการณ์

ชาร์ลีเยาะเย้ย “ผมได้ยินมาว่าคุณจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียง คุณรู้หรือไม่ว่าค่าเล่าเรียนของคุณมาจากไหน?”

พวกเขาตอบกลับสายตาประหม่าไม่กล้าพูด