กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 626

ก่อนที่รถของพวกเขาจะหยุดนิ่ง ฌอนมองออกไปนอกหน้าต่างและเห็นชายวัยกลางคนคนหนึ่งรีบวิ่งไปข้างหน้าเพื่อทักทายพวกเขาจากนอกรถ ในเวลานี้ชายวัยกลางคนก็ทักทายทั้งพ่อและลูกชายด้วยความเคารพ

โดนัลด์พยักหน้าเล็กน้อยที่เขาก่อนจะบอกกับฌอนว่า “นี่คือเคน ลอยด์ที่พ่อบอกลูกก่อนหน้านี้”

ฌอนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

ทันทีที่รถหยุด เคนก็รีบออกมาในขณะที่เปิดประตูรถให้โดนัลด์ หลังจากนั้นเขาก็ทักทายพวกเขาอย่างรวดเร็วด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา “ผมเคน ลอยด์ ยินดีรับใช้คุณ นายท่านเวบบ์และนายน้อยเวบบ์…”

โดนัลด์พยักหน้าก่อนจะพูดว่า “วันนี้คุณมาค่อนข้างเร็วเลยนะ”

เคนตอบอย่างเร่งรีบว่า “ผมไม่คาดคิดเลยจริง ๆ ว่าคุณจะเชิญผมมาร่วมงานเลี้ยงอาหารค่ำคืนนี้ ผมกลัวว่าผมจะมาสายถ้าผมไม่มาให้เร็วกว่านี้”

โดยปกติแล้วเคนจะไม่มีโอกาสมาที่เฮเวน สปริงส์ได้เลยในช่วงชีวิตของเขา

นั่นเป็นเพราะอัลเบิร์ตไม่เพียงแต่สลักคำว่า 'ไอ้ขี้แพ้ที่น่าสมเพช' ไว้ที่หน้าผากของลูกชายเท่านั้น แต่เขายังสั่งให้ลูกชายของเขามาที่เฮเวน สปริงส์ทุกวันศุกร์เพื่อรายงานกิจวัตรประจำวันให้เขาด้วย นอกจากนั้น อัลเบิร์ตจะตรวจหน้าผากลูกชายของเขาทุกวันศุกร์ด้วย อัลเบิร์ตเตือนลูกชายของเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่า ถ้าเขาพบว่าแผลเป็นที่หน้าผากของเขาจางลง เขาจะกรีดและสลักมันไว้บนหน้าผากของเขาอีกครั้งและเขาจะตรวจสอบให้แน่ใจว่าคำนั้นสลักลึกลงไปอีกในครั้งนี้ เขาไม่ต่างจากสัตว์ร้าย!

เคนเกลียดอัลเบิร์ตอย่างจริงจังเพราะความอับอายที่ทั้งเขา และลูกชายต้องทน ดังนั้นเขาจึงปฏิเสธที่จะก้าวเข้าไปในอาณาเขตของอัลเบิร์ต

อย่างไรก็ตาม ครั้งนี้แตกต่างออกไป

เคนไม่เคยคิดฝันมาก่อนว่าโดนัลด์จากตระกูลเวบบ์ที่มีชื่อเสียงและมีอิทธิพลมากที่สุดจะเป็นคนโทรหาเขาและเชิญเขาเข้าร่วมงานเลี้ยงอาหารค่ำที่เขาเป็นเจ้าภาพที่เฮเวนสปริงส์