กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 652

ชาร์ลียิ้มก่อนจะพูดว่า “นี่คือสิ่งที่พวกเขาต้องชดใช้สำหรับการทำร้ายผู้อื่นครับ”

"ใช่ค่ะ!" จัสมินพยักหน้าขณะที่เธอกล่าวว่า “คนเหล่านี้ควรรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขาเอง!”

ขณะที่พวกเขาพูด จัสมินได้ขับรถของเธอเข้าไปในคฤหาสน์ตระกูลมัวร์แล้ว

ในเวลานี้ ซีค, เกรแฮม, อัลเบิร์ต, เลียมและดอริสต่างก็รออยู่ที่ลานบ้านของตระกูลมัวร์มานานแล้ว ทันทีที่ชาร์ลีก้าลงจากรถ พวกเขาก็รุมล้อมทั้งสองคนอย่างรวดเร็ว

เมื่อจัสมินหยุดรถ เธอก็รีบพูดขึ้นว่า “ปรมาจารย์เวด กรุณานั่งลงและรอให้ฉันเปิดประตูรถให้คุณเองนะคะ”

ชาร์ลีรีบตอบ “คุณไม่จำเป็นต้องสุภาพกับผมขนาดนั้นหรอกครับ ผมลงไปเองได้”

จัสมินตอบอย่างรวดเร็วว่า “ไม่! ไม่! ปรมาจารย์เวด วันนี้คุณเป็นแขกผู้มีเกียรติที่สุดของเรา! ฉันต้องให้ความสุภาพแก่คุณมากที่สุด ไม่อย่างนั้นคุณปู่ท่านคงจะต้องดุฉันแน่เลยค่ะ!”

ขณะที่เธอพูด จัสมินผลักประตูรถให้เปิดอย่างรวดเร็ว ขณะที่เธอวิ่งไปที่ฝั่งข้างคนขับและเปิดประตูรถให้ชาร์ลี

ชาร์ลีได้แต่ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ขณะที่เขาก้าวลงจากรถ

เขารู้สึกว่าจัสมินอาจจะเวอร์มากเกินไป แต่จัสมินรู้สึกว่ามารยาทและการกระทำเหล่านี้ล้วนจำเป็นทั้งสิ้น ท้ายที่สุด จัสมินรู้ดีว่าปู่ของเธอให้ค่ากับชาร์ลีมากแค่ไหน

ในเวลาเดียวกัน…

ฌอนยืนอยู่บนระเบียงบนชั้นสองของคฤหาสน์ขณะที่เขามองไปที่ลานบ้านและเขาก็บังเอิญได้เห็นการกระทำของจัสมินในเวลานี้

เขายืนอยู่ตรงนั้นมาระยะหนึ่งแล้ว รอตั้งแต่จัสมินขับรถออกจากคฤหาสน์ เขาหวังว่าจะเห็นแขกผู้มีเกียรติที่จัสมินได้พูดถึง

เขายังแอบหวังว่าแขกผู้มีเกียรติที่จัสมินจะไปรับด้วยตัวเองจะเป็นชายชราหรือหญิงชราและเขาจะสามารถลบความเป็นไปได้ที่แขกผู้มีเกียรติรายนี้จะกลายมาเป็นคู่แข่งของเขา