กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 921

เอเลนอารมณ์เสียมาก แต่เธอรู้ว่าผู้คุมมีอำนาจ ดังนั้นเธอจึงได้แต่เดินตามทุกคนออกจากห้องขังอย่างช่วยไม่ได้

เมื่อพวกเขามาถึงสนาม ผู้คุมก็สั่งว่า “ก่อนอื่น วิ่งรอบสนามสามรอบ จากนั้นคุณสามารถพักผ่อนได้อย่างอิสระเป็นเวลาครึ่งชั่วโมง หลังจากนั้น เข้าแถวที่ทางเข้าลานแล้วกลับไปที่ห้องขังของคุณ!”

ทุกคนตั้งแถวกันอย่างรวดเร็ว เจนนิเฟอร์เป็นหัวหน้าห้องขัง เธอจึงจัดคิว เธอจ้องไปที่เอเลนด้วยความตกใจและดุว่า “นี่ แกมายืนข้างหน้า ทุกคนจะจับตาดูแก ถ้าแกวิ่งไม่ถูกต้อง ฉันจะทุบหัวแกให้เละเลย!”

จากนั้นเธอก็หันไปหาผู้ต้องขังคนอื่นและพูดว่า “เธอ แล้วก็เธอ ช่วยป้าวิ่งช้า ๆ นะ ช่วยกันดูแลป้าด้วย”

คุณท่านวิลสันหัวเราะอย่างอบอุ่น “โอ้ เจนนิเฟอร์ เธอใจดีเกินไป ฉันแก่แล้ว แต่ฉันยังค่อนข้างฟิตและแข็งแรง ฉันไม่ต้องการให้ใครช่วยหรอก ฉันจะเดินช้า ๆ ข้างหลังเธอก็แล้วกัน”

เจนนิเฟอร์พยักหน้าและตะโกนขึ้นว่า “เตรียมตัวให้พร้อม วิ่ง!”

เอเลนเจ็บปวดจากการถูกเฆี่ยนตีและอ่อนแอมากเนื่องจากเธอไม่ได้กินอะไรมาเลยในช่วงสองวันที่ผ่านมา อย่างไรก็ตาม ขณะที่เธอยืนอยู่หน้าแถว เธอกัดฟันเมื่อได้ยินคำสั่ง และเริ่มวิ่งโดยมีทุกคนวิ่งตามเธอมา

เธอร่างแทบทรุดและตัวสั่นเทาราวกับว่าเธอจะทรุดลงในเร็ว ๆ นี้ ขาของเธอกลายเป็นวุ้นทันทีที่เธอเริ่มวิ่งและเกือบจะล้มลง

ผู้หญิงที่อยู่ข้างหลังเธอเตะเธอที่เอวและสาปแช่ง “นี่ นังที่แย่งสามีชาวบ้าน แกยังวิ่งไม่ถูกเลย คนอย่างแกจะไปทำอะไรได้อีก นังบ้าเอ๊ย?”

ผู้หญิงอีกคนหัวเราะอย่างชั่วร้าย “นังสารเลวนั่นขโมยสามีของคนอื่นได้! เธออาจไม่รู้วิธีวิ่ง แต่เธอรู้วิธีปีนขึ้นไปบนเตียงของผู้ชายอย่างแน่นอน!”

เสียงหัวเราะดังสนั่น เอเลนกัดริมฝีปากของเธอ อดทนต่อความอัปยศที่เกิดขึ้นในตัวเธอ และวิ่งไปข้างหน้า