กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 922

ทุกคนเริ่มถอยหนีเมื่อเห็นว่าผู้หญิงที่มีแผลเป็นช่างน่ากลัวเพียงใด แต่รอยยิ้มอันน่ารื่นรมย์บนใบหน้าของคุณท่านวิลสันกลับตรงกันข้ามกับการแสดงออกของพวกเขาอย่างสิ้นเชิง เธอมีความสุขมากเมื่อเห็นเอเลนถูกทำร้าย

เวนดี้ก็มีความสุขเหมือนกัน การทำร้ายที่เอเลนได้รับในช่วงสองวันที่ผ่านมาไม่มีสิ่งใดเทียบได้กับการตบที่เธอได้รับในวันนี้ ผู้หญิงที่มีแผลเป็นต้องแข็งแรงมากจึงจะสามารถตบเอเลนลงไปกับพื้นได้ด้วยการตบเพียงครั้งเดียว

ในทางกลับกัน เอเลนสั่นสะท้านด้วยความกลัวสุดขีด!

การถูกทุบตีไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับเธออีกต่อไป เพราะเธอได้สัมผัสมันโดยตรงในช่วงสองวันที่ผ่านมา แต่เธอก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมผู้หญิงที่มีแผลเป็นถึงต้องทุบตีเธอ

เธอเป็นสมาชิกของกลุ่มหลอกลวงข้ามชาติที่มาที่นี่เพื่อแก้แค้นหรือไม่?

ขณะที่เอเลนตัวสั่นด้วยความตกใจ เจนนิเฟอร์ยิ้มให้กับผู้หญิงที่มีแผลเป็นและพูดว่า “พี่สาว เราไม่รู้จักผู้หญิงคนนี้ ถ้าคุณต้องการที่จะจัดการเธอก็ทำได้เลยนะ คุณยังสามารถจัดการเธอให้ตายได้ตามใจชอบ แต่เราต้องวิ่งต่อก่อน งั้นพวกเราขอวิ่งต่อไปได้ไหม?”

หญิงที่มีแผลเป็นคำราม "นี่ไม่ใช่เรื่องของแก อย่ามาให้ฉันเห็นหน้า! ไม่งั้นแกจะเป็นรายต่อไป!”

เจนนิเฟอร์รีบโบกมือให้ผู้ต้องขังคนอื่น และตะโกนว่า “ไปกันเถอะ สาว ๆ ! ตามฉันมา! ซ้าย ขวา ซ้าย ซ้าย ขวา ซ้าย!”

ผู้ต้องขังตามเธอไปอย่างรวดเร็วและพูดพร้อมกัน 'ซ้าย ขวา ซ้าย' ขณะที่พวกเธอไป ในไม่ช้า มีเพียงผู้หญิงสามคนและเอเลนยังคงอยู่ในที่เกิดเหตุ

เอเลนอ้อนวอนด้วยน้ำเสียงสั่นเครือของเธอ “บอสคะ ฉันไปทำอะไรให้คุณเหรอคะ? โปรดบอกฉันมาเถอะ…"

หญิงที่มีแผลเป็นเตะเอเลนเข้าที่ท้องจนเธอกลิ้งไปบนพื้น เธอคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด จากนั้น เธอหยิบแบล็คการ์ดออกมาแล้วถามด้วยน้ำเสียงที่ข่มขู่ว่า “เฮ้ เอเลน เงยหน้าขึ้นมองเดี่ยวนี้ แกรู้จักการ์ดใบนี้ไหม?”