กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 950

สเตฟานีพาชาร์ลีไปที่หอพักของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ชาร์ลีสามารถมองเห็นหอพักที่เขาเคยอาศัยอยู่ได้ในพริบตา

หลังจากมองออกไปนอกหน้าต่าง ชาร์ลีเห็นเด็กหลายสิบคนขึ้นไปซึ่งมีอายุประมาณหนึ่งถึงสองปีเล่นภายใต้การนำของป้าคนหนึ่งในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า

เขาอดไม่ได้ที่จะถาม “สเตฟานี่ ทำไมตอนนี้มีเด็กมากมายที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเหรอ?”

สเตฟานีตอบว่า “มีพ่อแม่ที่ขาดความรับผิดชอบหลายคนที่ส่งลูกมาที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าโดยตรงหลังจากให้กำเนิดพวกเขา เด็กเหล่านี้บางคนถูกทอดทิ้งเพราะความพิการแต่กำเนิดหรือโรคภัยไข้เจ็บ บางคนมีชะตากรรมเดียวกับฉัน และพวกเขาถูกทอดทิ้งเพราะเป็นผู้หญิง”

สเตฟานีอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจเมื่อเธอพูดถึงเรื่องนี้

หลังจากนั้นเธอพูดอย่างโกรธเคืองว่า “ยังมีเด็กอีกหลายคนที่ถูกลักพาตัวโดยผู้ค้ามนุษย์ แต่ได้รับการช่วยเหลือจากตำรวจในเวลาต่อมา เด็กบางคนยังเด็กเกินไปและเป็นไปไม่ได้ที่ตำรวจจะค้นหาว่าใครคือพ่อแม่ของพวกเขา ดังนั้นพวกเขาจึงให้อยู่ภายใต้การดูแลอุปถัมภ์ของเราในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า หลังจากเจอพ่อแม่แล้ว พวกเขาจะถูกส่งกลับไปยังครอบครัวของพวกเขา”

เมื่อชาร์ลีเห็นว่าเด็กเหล่านี้บางคนมีความพิการทางร่างกาย เขาอดไม่ได้ที่จะถามว่า “สเตฟานี ทำไมที่นี่ถึงมีเด็กพิการจำนวนมาก? พิการแต่กำเนิดหรือเปล่า?”

"เปล่าค่ะ" สเตฟานีตอบอย่างขุ่นเคืองว่า “นี่คือเด็กทั้งหมดที่ตำรวจช่วยชีวิตจากผู้ค้ามนุษย์ เดิมทีพวกเขาเป็นเด็กที่มีสุขภาพแข็งแรง อย่างไรก็ตาม หลังจากที่ลักพาตัว และพาตัวไปโดยผู้ค้ามนุษย์เหล่านี้ พวกเขาไม่ได้ขายเด็กเหล่านี้ แต่พวกเขาเปลี่ยนพวกเขาให้กลายเป็นเด็กพิการเพื่อที่พวกเขาจะได้พาเด็ก ๆ ออกไปตามถนนเพื่อขอทาน พวกเขาทำลายชีวิตเด็กเหล่านี้ในทันทีและเปลี่ยนเด็ก ๆ ให้เป็นตัวหาเงินให้พวกเขา”

เมื่อแคลร์ได้ยินเรื่องนี้ เธอก็พูดอย่างโกรธเคืองว่า “คนพวกนั้นมันชั่วเหลือเกิน! พวกเขาจะเปลี่ยนเด็กเหล่านี้ให้กลายเป็นคนพิการได้ยังไงกัน?”

สเตฟานีตอบว่า “มีคนเลวประเภทนี้ที่ไม่มีมโนธรรมและเชี่ยวชาญในการทำสิ่งเหล่านี้ พวกเขาเป็นคนปกติ มีสุขภาพดี มีมือและเท้าเป็นของตัวเอง อย่างไรก็ตามพวกเขาแสร้งทำเป็นพิการ และไปขอทานเพื่อหาเลี้ยงชีพ ต่อมาในที่สุดพวกเขาก็พบว่ามันง่ายมากสำหรับพวกเขาที่จะหาเงินจากการขอทานตามท้องถนน

ดังนั้นเพื่อให้เงินเร็วขึ้น พวกเขาจงใจมองหาคนพิการที่จะขอทานตามท้องถนนเพื่อเพิ่มความน่าเชื่อถือ เมื่อพวกเขาไม่พบผู้พิการอีกต่อไป พวกเขาจึงตัดสินใจซื้อเด็กบางส่วน และเปลี่ยนพวกเขาให้เป็นคนพิการเพื่อให้พวกเขาขอทานตามท้องถนนได้ง่ายขึ้น”

ชาร์ลีพยักหน้าเล็กน้อย และพูดว่า “ใช่ ไปร้านอาหารกันก่อนเถอะ”

ทั้งสามคนออกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าด้วยกัน ในเวลานี้ จู่ ๆ ชาร์ลีก็ถามสเตฟานีว่า “ยังไงก็เถอะ สเตฟานี่ สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าช่วงนี้เจอปัญหาอะไรบ้างหรือเปล่า?”

สเตฟานียิ้มขณะที่เธอพูดว่า “เราเผชิญกับความยากลำบากมาโดยตลอด แต่เรายังผ่านพ้นไปได้ สภาพความเป็นอยู่ของเด็ก ๆ ดีกว่าเก่ามากเมื่อเทียบกับตอนที่เรายังเด็ก ข้อเสียอย่างเดียวคือห้องเรียน หอพัก และโรงอาหารเก่าเกินไปจริง ๆ

คณบดีสมัครขอทุนมาโดยตลอด เพราะเขาหวังว่าเราจะสามารถระดมเงินบางส่วนเพื่อการปรับปรุงใหม่ได้ แต่เขายังมักกล่าวเสมอว่าการเงินมีจำกัดเกินไปและจะไม่มีเงินทุนเหลืออยู่ในตอนนี้”

ชาร์ลีพยักหน้าเบา ๆ ขณะที่เขารับฟังทุกคำที่เธอกล่าวออกมา